Το πιο κάτω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Κουτσούκου Ιστορική περιήγηση στον χωροχρόνο του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας από το 2600 π.Χ έως σήμερα. (ΙSΒΝ 978-960-93-5989-4). Οι φωτογραφίες είναι πρόσφατες.
Νοτιοανατολικά από το εκκλησάκι του Αγίου Σώζοντος και ψηλότερα στα βράχια στις δυτικές απολήξεις του Τρίκορφου φαίνεται το στόμιο ενός σπηλαίου.Γεωγραφικές συντεταγμένες 37 μοίρες, 46 πρώτα, 47,22 δεύτερα. Βόρεια και 22 μοίρες, 45 πρώτα, 68 δεύτερα. Ανατολικά
Μέσα στη σπηλιά υπήρχε μικρό βυζαντινό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο, το οποίο ήταν λαξευμένο στο βράχο. Σύμφωνα με την παράδοση ήταν σκήτη μοναχού, ερημίτη, ο οποίος είχε το όνομα Αντώνης, καθώς μαρτυρούν οι τοιχογραφίες, που υπάρχουν στις εσωτερικές πλευρές της σπηλιάς[1] Την πληροφορία αυτή, ότι υπήρχε εκεί παλαιότερα ασκητήριο, όπου ασκήτευε ασκητής με το όνομα Αντώνιος επιβεβαιώνουν και σήμερα προφορικές διηγήσεις των κατοίκων του Αγίου Βασιλείου προς τον γράφοντα[2]. Ακόμη και σήμερα μπορεί να διακρίνει κάποιος αμυδρά ίχνη από υπολείμματα παλαιών κατεστραμμένων τοιχογραφιών. Το σπήλαιο έχει βάθος περίπου πέντε μέτρα.
Λεπτομέρεια παραπάνω φωτογραφίας. Υπολείμματα χρωμάτων από τοιχογραφία σε σωζόμενο ακόμη σήμερα σοβατισμένο τμήμα της βραχώδης οροφής της Σπηλιάς του Αντώνη στην περιοχή Άγιος Σώστης του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας. Στο μέσον της φωτογραφίας ο σοφάς έχει καταστραφεί και φαίνεται η επιφάνεια του βράχου. Γύρω από αυτόν όπου διατηρείται ο σοφάς διακρίνουμε διάφορα χρώματα, όπως σκούρο γαλάζιο στο μέσον δεξιά της εικόνας και ξεθωριασμένα χρώματα που μοιάζουν με φωτοστέφανο στο επάνω αριστερό τμήμα της εικόνας.
Η πρόσβαση στη σπηλιά είναι ανηφορική και γίνεται με δυσκολία. Το μέρος είναι επισκέψιμο, αν ακολουθήσει κάποιος τον ανηφορικό χωματόδρομο από Άγιο Σώστη προς Ανεμόμυλο και προτού φθάσει στον Ανεμόμυλο κατευθυνθεί ανατολικά. Σε όλη την περιοχή γύρω από τη Σπηλιά του Αντώνη υπάρχουν επιφανειακά διάσπαρτα θραύσματα από πετρώματα οψιδιανών ( ή οψιανών). Η ύπαρξη των οψιδιανών μας παραπέμπει σε κατοίκηση του σπηλαίου και της γύρω περιοχής αυτής από την προϊστορική εποχή.
Η σπηλιά του Αντώνη με υπολείμματα του τοίχου που έφραζε την είσοδο του, όπως είναι σήμερα. Η ύπαρξη οψιδιανών στην περιοχή του σπηλαίου παραπέμπει σε πιθανή κατοίκηση του κατά την προϊστορική εποχή.
Στο πλάτωμα κάτω από το σπήλαιο σώζονται τα ερείπια παλαιού μοναστηριού, κατά πάσα πιθανότητα από την βυζαντινή εποχή. Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός, ότι ο πρώτος ναός του Αγίου Σώστη που βρίσκεται στην ίδια περιοχή και καταστράφηκε το 1715 ήταν επίσης βυζαντινός (Δ. Βαρδουνιώτης Η καταστροφή του Δράμαλη, τυπογραφεία ΜΟΡΕΑΣ Τρίπολη 1913 ,σελ. 229)
Το πλάτωμα (μικρό οροπέδιο) κάτω από την Σπηλιά του Αντώνη, όπου φαίνονται πολλά ερείπια με πέτρινους τοίχους του παλιού μοναστηριού όπως είναι σήμερα. Κατά μήκος του χωματόδρομου περνάει σήμερα ο αγωγός του φυσικού αερίου.
Στην περιοχή αυτή κοντά στην σπηλιά του Αντώνη στις 27 Νοεμβρίου του 1822 σκοτώθηκε και ο οπλαρχηγός του Κρανιδίου Αρχιμανδρίτης Παπαρσένης- Κρέστας, του οποίου ο τάφος ευρίσκεται και σήμερα μπροστά από το εκκλησάκι του Αγίου Σώστη. Ο Φωτάκος περιγράφει το 1858 ως εξής τα γεγονότα, αναφέροντας και το όνομα του χωριού Αγίου Βασιλειου.( το κείμενο χωρίς ορθογραφική διόρθωση). …Από τον Άγιον Βασίλειον έως τον Άγιον Σώστην είναι ένα μονοπάτι, διά του οποίου μόλις ημπορεί να σκαλώσει άνθρωπος με πολλήν προσοχήν και όλοι οι Έλληνες το εγνώριζαν και πολύ περισσότερον ο Νικήτας ( Νικηταράς)…..Επήγαμεν εις το στρατόπεδον του Νικήτα εις τον Άγιον Σώστην και του εκοινοποιήσαμεν τας διαταγάς του αρχηστρατήγου ( Κολοκοτρώνη), τους εκάναμεν προσεκτικούς δια το μονοπάτι μην το αφήσουν ανοικτόν και μας πάρουν οι Τούρκοι της πλάταις. Αλλ ο Νικήτας και ο Παπά Αρσένης αμέλησαν…..και οι Τούρκοι ηύραν καιρόν αρμόδιον και επέρασαν όλην την νύκταν το μονοπάτι οι 150 πεζοί και επήραν της πλάτες του Νικήτα και του Παπά Αρσένη και με το χάραγμα επήδησαν εις τα ταμπούρια του Παπά Αρσένη και εσκότωσαν αυτόν και άλλους έως 20 Έλληνας.[3] –
——————————————————–
–[1] Δημήτριος Κ. Βαρδουνιώτης. Η καταστροφή του Δράμαλη, ιστορική μελέτη, εκ των τυπογραφείων Εφημερίδος ΜΟΡΕΑΣ, εν Τριπόλει. 1913,σελ.231
[2] Ξύδης Δ. συνέντευξη, 23-12-1991. Ο Ξύδης Δ. επιβεβαιώνει την πληροφορία αυτή και προσθέτει, ότι κάτω από την σπηλιά αυτή υπάρχει καλλιεργήσιμο επίπεδο, μικρό οροπέδιο, όπου υπήρχε παλαιότερα και Μοναστήρι. Πράγματι σήμερα υπάρχει η καλλιεργήσιμη αυτή έκταση, όπου σώζονται ακόμη ένα πέτρινο αλώνι, για αλώνισμα των δημητριακών με άλογα και με το πατροπαράδοτο. Ντουγένι. Επίσης στην περιοχή υπάρχουν δύο παλιά πηγάδια κτισμένα κυκλικά με πέτρα χωρίς συνδετική ύλη, καθώς και διάφοροι σωροί από πέτρες, που πιθανόν να προέρχονται από κελιά, που έχουν γκρεμιστεί. Η έκταση αυτή είναι σήμερα ιδιωτική.
[3] Χρυσανθόπουλος Φ, ή Φωτάκος. Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής επαναστάσεως,εκδόσεις Γκέκα, Αθήνα 1971, σελ. 406-407.
https://koutsoukos.wordpress.com/category/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου