Πάντα νιώθουμε την ανάγκη, στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολείο και οι μαθητές μας, να μιλάμε μαζί σας, να σας ενημερώνουμε, να ζητάμε τη συμπαράστασή σας. Πολλές φορές βαδίσαμε μαζί για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, για το δικαίωμα των παιδιών σας στη μόρφωση.
Η πανδημία έχει ανασυντάξει με δραματικό τρόπο τις σχέσεις μας και τις ζωές μας. Ο εγκλεισμός και η απομόνωση έθεσαν σε δοκιμασία την ανθρώπινη διάστασή μας. Αυτό το διάστημα η κυβέρνηση ξεδίπλωσε μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, μέσα από ένα πολυνομοσχέδιο που έφερε για ψήφιση, χωρίς διάλογο καιεν μέσω πανδημίας. Η απαγκίστρωση από κάθε διαδικασία διαλόγου και δημιουργικής σύνθεσης με την κοινωνία, τους γονείς, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς – οι οποίοι έδωσαν τη μάχη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης χωρίς ουσιαστική στήριξη – είναι μια πράξη που περιφρονεί τους στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατικής λειτουργίας.
Το νομοσχέδιο έχει αναχρονιστικό, συντηρητικό χαρακτήρα και δε διαπνέεται από όραμα ή έστω στοιχειώδη σχεδιασμό για την εκπαίδευση. Αποτελεί μια πράξη κατάφωρα αντιδημοκρατική και μαρτυρά τη βούληση της κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί τις απαγορεύσεις λόγω της πανδημίας για να επιβάλει ακραία αντιδραστικά μέτρα. Επιδιώκει να πλήξει καίρια τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, αλλά και να επιφέρει ένα τεράστιο χτύπημα στο δημόσιο σχολείο. Όλα τα μέτρα οδηγούν με βεβαιότητα στην υπονόμευση του δημόσιου σχολείου, στον αποκλεισμό ολόκληρων κοινωνικών ομάδων και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών.
Ούτε ένα μέτρο δεν υπάρχει με παιδαγωγικό πρόσημο, ούτε ένα μέτρο που να δείχνει ότι το υπουργείο και η κυβέρνηση αφουγκράζονται τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών και της κοινωνίας – και μάλιστα σε μια εποχή δύσκολη – που όλοι δοκιμαζόμαστε από την πανδημία και τις συνέπειές της σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι μαθητές και οι οικογένειές τους είναι οι πρώτοι που πλήττονται με την αύξηση του ανταγωνισμού και την αύξηση της παραπαιδείας, στρεφόμενοι σε μια εκπαίδευση δεξιοτήτων και όχι μόρφωσης, με ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση.
Με το νομοσχέδιο αυτό επαναφέρουν την τράπεζα θεμάτων, χωρίς αναφορά στον τρόπο υλοποίησής της και η εφαρμογή της αφήνεται σε μελλοντικές υπουργικές αποφάσεις. Η Τράπεζα θεμάτων σε συνδυασμό με τον τρόπο προαγωγής, όπως εφαρμόστηκαν το 2013-2014, πολλαπλασίασαν κατακόρυφα τη σχολική αποτυχία (εξαπλασιασμός των μετεξεταστέων, από 4% σε 24%), την καταφυγή στην παραπαιδεία και την πίεση στους/στις εκπαιδευτικούς να προχωρήσουν στο εναγώνιο κυνήγι της ύλης σε βάρος του παιδαγωγικού έργου. Ταυτόχρονα, επαναφέρουν τις Ομάδες Προσανατολισμού στη Β΄ Λυκείου, οδηγώντας σε πρώιμη επαγγελματική επιλογή τους μαθητές και αυξάνουν τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα στο Λύκειo. Αυξάνουν και τα εξεταζόμενα μαθήματα στο Γυμνάσιο , χωρίς την προηγούμενη και ουσιαστικότερη ενίσχυση του περιεχομένου της εκπαίδευσης. Eπανάληψη της χρονιάς αν ο μαθητής έχει κάτω από 10 σε πάνω από 4 μαθήματα και υποχρεωτική επανάληψη της γ’ γυμνασίου για όσους δεν προάγονται. Αυξάνουν τον αριθμό των μαθητών στην τάξη στα Δημοτικά σχολεία από 22 σε 25. Επαναφέρουν την αναγραφή της διαγωγής στα απολυτήρια-ένα τελείως αναχρονιστικό μέτρο-που οδηγεί στο στιγματισμό των μαθητών για όλη τη ζωή τους.
Αγαπητοί γονείς,
Η εκπαίδευση αποτελεί μια πορεία που βιώνουμε καθημερινά μαζί με τα παιδιά μας, μέχρι να αποκτήσουν
γνώσεις, δεξιότητες και προσόντα για να αυτονομηθούν στη ζωή τους. Πώς θα εξηγήσουμε στα παιδιά, που ήδη αγκομαχούν για να ανταποκριθούν στην καθημερινή σχολική πραγματικότητα, ότι τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο; Με την επαναφορά της τράπεζας θεμάτων και με πανελλαδικού τύπου εξετάσεις σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, το σχολείο καταντά εξεταστικός Γολγοθάς και εντείνεται η οικονομική αφαίμαξη της οικογένειας. Η προηγούμενη εφαρμογή της έδειξε τη σχεδόν αδύνατη κάλυψη του περιεχομένου της, λόγω του όγκου και της δυσκολίας της. Μια τράπεζα θεμάτων που παραγνωρίζει ότι τα παιδιά διαφέρουν σημαντικά λόγω των πολλαπλών εκπαιδευτικών ικανοτήτων και κοινωνικών ανισοτήτων και απομακρύνει τους εκπαιδευτικούς από το να προσαρμόσουν τη διδασκαλία στο συγκεκριμένο πλαίσιο της τάξης τους. Δε φτάνει το άγχος και η πίεση των παιδιών και των οικογενειών τους την τελευταία χρονιά του Λυκείου; Χρειάζεται αυτή να επιμηκυνθεί και στα τρία χρόνια του Λυκείου;
Τι ζητάμε τελικά από τα παιδιά μας; Να αντέξουν σ’ αυτούς τους παράλογους ρυθμούς, να ξεχάσουν ότι είναι άνθρωποι με ενδιαφέροντα και σύνθετες προσωπικότητες και να επενδύσουν αποκλειστικά στη στείρα αναπαραγωγή και αποστήθιση της γνώσης; Και γιατί όλα αυτά; Οι εξετάσεις δεν έχουν σχέση με την καλύτερη μάθηση των παιδιών. Το σχολείο γίνεται εχθρικό, οι μαθητές νιώθουν ακόμα περισσότερο ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν και ότι η σχολική «επιτυχία» είναι μακρινός στόχος. Τα προτεινόμενα αυτά μέτρα θα δυσχεράνουν τη ζωή των παιδιών μας, χωρίς καθόλου να οδηγούν στην καλύτερη μάθηση, στη σχολική επιτυχία και στην ευημερία τους. Θα αναγκάζονται οι εκπαιδευτικοί να «τρέχουν» με την ύλη, ανεξάρτητα αν όλα τα παιδιά μαθαίνουν ή όχι. Γιατί δε στηρίζονται οι εκπαιδευτικοί των σχολείων με συστηματικές επιμορφώσεις, εξοπλισμό και καλύτερες συνθήκες εργασίας;
Το δεύτερο σοβαρό θέμα αφορά στην ψήφιση μιας πρωτοφανούς ρύθμισης για ζωντανή μετάδοση του μαθήματος από τη σχολική αίθουσα, καταδεικνύοντας πλήρη άγνοια της σχολικής πραγματικότητας, της διδακτικής και μαθησιακής διαδικασίας.
Έτσι, προβλέπει για την εκπαιδευτική διαδικασία την ταυτόχρονη δια ζώσης διδασκαλία και τη ζωντανή αναμετάδοσή της από την τάξη, επιτρέποντας την είσοδο κάμεραςστιςσχολικές τάξεις, προκειμένου να προβάλλεται το μάθημα ζωντανά στα σπίτια των μαθητών που δεν θα μπορούν να παρευρεθούν στο σχολείο. Η είσοδος της κάμερας μέσα σε μια σχολική τάξη και η μαγνητοσκόπηση του μαθήματος είναι αντιεκπαιδευτική, αντιδημοκρατική και αντιπαιδαγωγική. Η παρακολούθηση ενός μαθήματος μέσα από την κάμερα αντιβαίνει στο δικαίωμα του εκπαιδευτικού και του μαθητή στην ιδιωτικότητα και καθιστά αδύνατη τη διαφύλαξη των προσωπικών τους δεδομένων. Ανά πάσα στιγμή μια κουβέντα ή μια κίνηση μπορεί να δημοσιευτεί και να φτάσει σε χιλιάδες άσχετα μάτια και αυτιά, να γίνει βορά του διασυρμού, του “μπούλινγκ”, και κάθε σκοπιμότητας.
Πώς αλήθεια φαντάζεται το Υπουργείο τη διδακτική πράξη; Σαν μία στατική διαδικασία κατά την οποία ο διδάσκων, ακίνητος, μονολογεί και καταγράφεται από μία κάμερα κινητού τηλεφώνου; Σαν μία εισήγηση σε συνέδριο, όπου ο εισηγητής από βάθρου ανακοινώνει τα πορίσματα της μελέτης του; Αγνοούν ότι η διδακτική πράξη είναι μία ζωντανή διαδικασία αλληλεπίδρασης με τους μαθητές, ένα διαρκές διδακτικό μαθησιακό γίγνεσθαι, μία συμμετοχική και συλλογική πορεία προς τη μάθηση; Πώς θα διατηρηθεί η προσωπική παιδαγωγική σχέση που χτίζεται μέσα από κάθε λεπτό της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όταν όλοι γνωρίζουν ότι παρακολουθούνται, σχολιάζονται και πιθανόν καταγράφονται – ενδεχομένως ακόμη και για δόλιους σκοπούς- από οποιονδήποτε σχετικό ή άσχετο με μαθητές και καθηγητές; Πώς θα προστατεύσουμε από μία πιθανή διαπόμπευση τους μαθητές που μέσα σε μία ζωντανή τάξη μπορεί κάποια στιγμή να λειτουργήσουν με τρόπο που μπορεί να γελοιοποιηθεί, να γίνει αντικείμενο σαρκασμού και ευτελισμού;
Και πόσο μπορούν και οι ίδιοι οι μαθητές, γνωρίζοντας ότι καταγράφονται, να λειτουργήσουν αυθεντικά; Το πιθανότερο είναι ότι η ζωντανή μετάδοση θα προκαλέσει αναστολές για ερωτήσεις και για την ενεργό συμμετοχή τους στο μάθημα. Αυτό επιδιώκει το Υπουργείο; Μία «νεκρή» τάξη, με αόρατους μαθητές και εισηγητές – πρωταγωνιστές δασκάλους θεατρικού μονόπρακτου; Και τι συμβαίνει με τα προσωπικά δεδομένα των ανήλικων μαθητών μας; Θα δεχτούμε την καταστρατήγηση της ιδιωτικότητας και των ατομικών δικαιωμάτων τους; Θα επιτρέψουμε την παραβίαση του άρθρου 9A του Συντάγματος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, σύμφωνα με το οποίο: «Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει». Σε καμία περίπτωση δε θα επιτρέψουμε τον ευτελισμό της παιδαγωγικής ελευθερίας , την απαξίωση της ουσίας της διδασκαλίας, την ωμή παραβίαση των προσωπικών δεδομένων μαθητών και εκπαιδευτικών. Εξάλλου, την ίδια άποψη σε ανακοίνωσή της εκφράζει και η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδος (ΑΣΓΜΕ) και ζητά την απόσυρση της τροπολογίας.
Δεν είμαστε ενάντια στη χρήση της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εμείς είμαστε που διεκδικούμε τα σχολεία να είναι εξοπλισμένα με σύγχρονα εκπαιδευτικά εργαλεία και να επιμορφώνονται οι εκπαιδευτικοί σε αυτά. Εμείς φωνάξαμε αυτό το διάστημα που τα σχολεία ήταν κλειστά , ώστε κάθε μαθητής να έχει – με ευθύνη του κράτους – τον δικό του υπολογιστή με δωρεάν ίντερνετ, για να εξασφαλίζεται η ισότιμη πρόσβαση για όλους στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Αυτό που όμως επιχειρούν να εφαρμόσουν είναι εντελώς διαφορετικό , απειλεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ψήφισαν να εγκαταστήσουν κάμερες στη σχολική τάξη, με το πρόσχημα να μη στερηθεί κανένα παιδί τη γνώση σε έκτακτες συνθήκες. Αυτοί που αφήνουν κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά χωρίς καθηγητές και δασκάλους για μήνες. Αυτοί που με τις πολιτικές τους, κατάντησαν τη μόρφωση, από αναφαίρετο δικαίωμα και αγαθό, σε ένα εξοντωτικό ολοήμερο τρέξιμο για τους μαθητές, με υπέρογκο κόστος για τις οικογένειές τους. Αυτοί που αναγκάζουν χιλιάδες νέους επιστήμονες να μεταναστεύουν προς αναζήτηση εργασίας. Αυτοί που επιφυλάσσουν για τη νεολαία μας μέλλον χωρίς σταθερή δουλειά , χωρίς ασφάλεια , χωρίς καμιά σιγουριά.
Αγαπητοί γονείς,
Τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μας για την αναβάθμιση του σχολείου;
- Να διεκδικήσουμε μέσα από τους Συλλόγους και τις Ενώσεις Γονέων και Κηδεμόνων ένα ανθρώπινο σχολείο για τα παιδιά μας, με ποιοτική εκπαίδευση, καλύτερους χώρους, λιγότερους μαθητές και μαθήτριες στις τάξεις.
- Να διεκδικήσουμε χιλιάδες μόνιμους διορισμούς , προκειμένου να γίνεται η έναρξη των σχολείων με πληρότητα σε εκπαιδευτικούς και να ξεκινούν τα μαθήματα εγκαίρως, χωρίς άλλες χαμένες διδακτικές ώρες.
- Να διεκδικήσουμε ένα δημόσιο σχολείο με σταθερή παρουσία μόνιμου υποστηρικτικού προσωπικού από καθαρίστριες μέχρι ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.
- Να διεκδικήσουμε γενναία χρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου για όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά, ώστε το σχολείο του 21ου αιώνα να υπηρετεί πράγματι την ουσιαστική πρόοδο όλης της κοινωνίας.
https://korinthostv.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου