Οδηγώντας στη διαδρομή της κοιλάδας της Αρχαίας Νεμέας
Ημιορεινή Κορινθία: Βραβευμένη
καταγάλανη θάλασσα στα πόδια της, κάμπος βαρύς και γόνιμος στους ώμους
της. Ένα βουνό-ορόσημο, αφιερωμένο στον Απεσάντιο Δία. Συνδυασμός
ακαταμάχητος. Η διαδρομή μας θα ήταν αυτή. Από τη θάλασσα του
Κορινθιακού κόλπου στην κοιλάδα της Αρχαίας Νεμέας. Πρωί πρωί φορτώσαμε καφέδες και ξεκινήσαμε.
Photo by: Olga Papalexandrou
Η διαδρομή Βραχάτι-Αρχαία Νεμέα ξεκινάει από το κέντρο του Βραχατίου και σιγά σιγά ανηφορίζει προς τον Φωκά, το βουνό που με το τραπεζοειδές σχήμα της κορυφής του δεσπόζει ανάμεσα στις πεδιάδες της Βόχας, των Κλεωνών και της Νεμέας. Είναι μια διαδρομή στα χνάρια του χείμαρρου Ζαπάντη γεμάτη
εκπλήξεις, που περιλαμβάνει όλα τα σχήματα, τις υφές, τις μυρωδιές και
τα χρώματα που αποτελούν το σήμα κατατεθέν των ενδότερων της Κορινθίας.
Μια διαδρομή στο πλάι της οποίας οι εναλλαγές του τοπίου θυμίζουν καρτ
ποστάλ: πλαγιές με πεύκα ξάφνου γίνονται καλλιέργειες, πανύψηλα
κυπαρίσσια ξεπροβάλλουν ανάμεσα από Κουτσουπιές και Χαρουπιές, υπάρχουν
παντού αμπέλια, πολλά αμπέλια – στη γη των αμπελιών είμαστε εξάλλου – και αλώνια που μπλέκονται με εκκλησιές και πέτρινα γεφύρια, ελιές
και χρυσοστολισμένες πορτοκαλιές και άγρια βλάστηση αγκαλιά με
πολύχρωμα λουλούδια στολίζει παλιούς γκρεμισμένους τοίχους από στάνες
και καταλύματα τσοπάνηδων. Μια διαδρομή όπου η πραγματικότητα ακολουθεί
τους φιδίσιους αγροτικούς χωματόδρομους και μπερδεύεται με τις κεραμιδί
σκεπές των σπιτιών των χωριών που ξεπροβάλλουν κάθε τόσο.
Οδηγώντας, μικροί μπροστά στο
μεγαλείο της φύσης, περάσαμε ένα ένα τα χωριά: πρώτα το Σουληνάρι και
μετά από λίγο το Χαλκί. Τα περισσότερα χωριά της ημιορεινής Κορινθίας,
μοιάζουν, είναι αγροτικά χωριά. Οι κάτοικοι ζουν δίπλα στις καλλιέργειες
και τα κτήματά τους, είναι σε συνεργασία με τη φύση, οι φύλακες του
τοπίου. Αυτά τα χωριά έχουν κάτι το παλιό κι όταν λέμε παλιό δεν
εννοούμε παρατημένο, εννοούμε αυθεντικό. Έχουν αυτούς τους παλιούς,
καλούς, τόσο αργούς ρυθμούς όσο να σου επιτρέψουν να σταθείς και να
ησυχάσεις. Να αφουγκραστείς, να νοιώσεις και να στοχαστείς την
πραγματικότητα γύρω σου. Η οποία πραγματικότητα περιλαμβάνει
καταγάλανους ουρανούς, κελαηδίσματα πουλιών που διακόπτονται από ήχους
αγροτικών εργασιών, ομιλίες πίσω από τοίχους αυλών και μακρινές μουσικές
από ραδιόφωνα που ξεχάστηκαν ανοιχτά, ξεκούραση με την παρέα στο
καφενείο και στην ταβέρνα (στο Χαλκί ειδικά, στη βεράντα της ταβέρνας
του “Σπήλιου” θαρρείς και είσαι στον παράδεισο), μοναχικά γαυγίσματα και
μυρωδιές της καθημερινότητας. Ξέρετε, αυτόν τον συνδυασμό τσιγαρισμένου
κρεμμυδιού και ανθισμένης τριανταφυλλιάς, που σου θυμίζει τα παιδικά
σου χρόνια στο χωριό διακοπές με τους παππούδες. Έτσι μοιάζουν αυτά τα
χωριά. Μικρές τακτοποιημένες γωνιές που ησυχάζουν μέσα στο καταπράσινο
υπερθέαμα. Τακτοποιημένες, αλλά όχι αυστηρές, καθώς η ζωή ξεπροβάλλει
μέσα από την χαλαρή τάξη. Ασπρισμένες αυλές με ανθισμένα γεράνια, παλιά
παραδοσιακά σπίτια με ξύλινα γερασμένα παντζούρια και χειροποίητα
κουρτινάκια δίπλα σε νέες κατοικίες με πάρκινγκ και μοντέρνες σήτες,
μικρές σκιερές γωνιές για ξεκούραση με παγκάκια και μωβ λουλούδια στα
πόδια σου, συνδυάζονται και αποτελούν το υλικό με το οποίο χτίστηκε η
ζωή μακριά από τη θάλασσα.
Photo by: Olga Papalexandrou
Προστάτης πάνω από αυτά τα χωριά η
κορμοστασιά του “Φωκά”, του βουνού που το ακολουθούν οι αρχαίοι μύθοι
του Περσέα και της ουράνιας προέλευσης του λιονταριού της Νεμέας. Στα
μονοπάτια προς την κορυφή του – και το ναό της Ζωοδόχου Πηγής χτισμένο
κατάσαρκα στο βράχο που ατενίζει πανοραμικά από τα όρη της Πελοποννήσου και της νοτίου Στερεάς, έως και τα νερά του Κορινθιακού και του Σαρωνικού
– μπορείς να περπατήσεις και να πιεις νερό από τις πηγές που
αναβλύζουν ανάμεσα στα φυλλώματα των πλατανιών, των καστανιών και των
αγριοσυκιών. Να ξαποστάσεις σε δέντρινα παγκάκια και να γίνεις ένα με το
τοπίο γεμάτο αέρινες φτέρες, αγριολούλουδα, θάμνους και άγρια βλάστηση
που μοιάζει να έχει βγει από παραμύθι με νεράιδες και ξωτικά.
Photo by: Olga Papalexandrou
Ακολουθώντας τον φιδίσιο επαρχιακό δρόμο στο ίδιο μοτίβο μαγείας, φτάσαμε στην Αρχαία Νεμέα. Αμπέλια
στοιχισμένα ως εκεί που φτάνει το μάτι κι ακόμα μακρύτερα. Με το
φημισμένο Αγιωργίτικο· το βαθυκόκκινο κρασί, που έχει συνδέσει το όνομά
του με τα χώματα και την ιστορία του τόπου εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ανάμεσα στις ατελείωτες εκτάσεις με τους αμπελώνες δεσπόζει μεγαλοπρεπής ο ναός του Δία. Ενας
κύκλος ιερών σχέσεων. Από τους κίονες του ναού του Διός που
ξεπροβάλλουν μες στα κλήματα και βάφονται χρυσοί στο πρώτο φως και τον
Ηρακλή με τον πρώτο του άθλο με το άτρωτο λιοντάρι, ως τον παραγωγό, τον
οινοποιητή και τον οίνο. Εικόνες και αρώματα πλάθουν έναν ολοζώντανο
καμβά που κάθε χρόνο αναβλύζει τα δικά του μεθυστικά δώρα.
Photo by: Olga Papalexandrou
Πάνω από τον δρόμο πλάι στους ατελείωτους αμπελώνες, προβάλλει ο βράχος, ο Πολύφεγγος. Καποιος είπε πως, όταν ο βράχος στάζει νερό, γυαλίζει ολόκληρος· γι’αυτό ονομάστηκε έτσι.
Ένας απόκρημνος, με κάθετη σχεδόν κλίση, σκουρόχρωμος βράχος πάνω από
κεφάλι μας, μάς υπενθυμίζει τι θα πει θαύμα. Στο πλευρό του φιλοξενεί
γαντζωμένη την Παναγία του Βράχου, χτισμένη στις αρχές του 16ου αιώνα,
με την πηγή της που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας τροφοδοτούσε και δρόσιζε τους αγωνιστές που έβρισκαν εκεί ασφάλεια σε περιόδους επιδρομών, κρυμμένη μέσα σε σπηλιά.
Photo by: Olga Papalexandrou
Στα πόδια του βράχου, η ψυχή της
Νεμέας: τα οινοποιεία της. Επισκέψιμα κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου,
σε προσκαλούν να χαθείς στις γεύσεις και τ’ αρώματα της γης,
δοκιμάζοντας ποικιλίες κρασιών – κάποιες από αυτές προέρχονται από
αρχαίες ποικιλίες! – να γίνεις ένας ακόλουθος της πορείας του σταφυλιού
από την ημέρα της γέννησής του έως την ημέρα της επαναγέννησής του ως
κατακόκκινης, φρουτένιας, φιλικής, θερμής, βελούδινης γουλιάς κρασιού,
μιας από τις σημαντικότερες ερυθρές ποικιλίες σταφυλιού της Ευρώπης. Η
ευκαιρία να χαθείς στα υπόγεια των οινοποιείων, να απολαύσεις τις
ιδιαίτερες συνθήκες διατήρησης των βαρελιών με τον θησαυρό της Νεμέας,
να συζητήσεις, να ακούσεις τις ιστορίες των αμπελουργών και να ανοίξεις
την καρδιά σου στο αυθεντικό. Μην την χάσεις.
25 χιλιόμετρα ομορφιάς. Τουρισμού και
πολιτισμού. Και όλα αυτά να παντρεύονται με τη φύση. Και το φως. Και
παίρνεις βαθιές ανάσες. Τι ομορφιά!
Για το Soukou.gr
Όλγα Παπαλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου