Ο τάφος και το μνημείο του Παπαρσένη Κρέστα στα Δερβενάκια

 

193 χρόνια μετά τον θάνατο του στις 28- 11-1822

Ο Αρχιμανδρίτης και οπλαρχηγός του Κρανιδίου Παπαρσένης-Κρέστας

Στο εκκλησάκι του Αγίου Σώστη, στη περιοχή Αγίου Βασιλείου Κορινθίας, μπροστά στο Ιερό υπάρχει ο τάφος και το μνημείο του Ήρωα Αρχιμανδρίτη Παπά Αρσένη–Κρέστα, οπλαρχηγού του Κρανιδίου. Το μνημείο κατασκεύασε το 1983 ο λογιότατος^[1] μακαριστός Μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμων Καρανικόλας με την συνεργασία της εκκλησιαστικής επιτροπής του Αγίου Σώστη. Ενεργό συμμετοχή και ζήλο στην κατασκευή του μνημείου, όπως είχε διαπιστώσει προσωπικά το 1983 ο γράφων το παρόν πόνημα, επέδειξε και ο Σώζων Βασιλάκος, τεχνίτης, κάτοικος Αγίου Βασιλείου καταγόμενος από την Μάνη.

Στις 26.7.1983 επέτειο της μάχης στον Άγιο Σώστη έγινε μετά από 161 χρόνια η επιμνημόσυνη δέηση για τον Ήρωα Παπαρσένη και τους άλλους πεσόντες. Από τότε ψάλλεται κάθε χρόνο στην ίδια επέτειο επιμνημόσυνη δέηση. Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί την ημέρα του θανάτου του (28-11) να ψάλλει στον τάφο του επιμνημόσυνη δέηση και αντιπροσωπεία από την ιδιαιτέρα του πατρίδα, το Κρανίδι.

Το ιστορικό του θανάτου του Παπαρσένη έχει ως εξής:

Ο τάφος και το μνημείο του οπλαρχηγού και ήρωα του 1821 Παπαρσένη-Κρέστα, μπροστά από το ιερό του Αγίου Σώστη.

Μετά την μάχη των Δερβενακίων και Αγίου Σώστη στις 26.7.1822 ο Κολοκοτρώνης είχε εγκαταστήσει στην διάβαση του Αγίου Σώστη και στον Ανεμόμυλο φρουρά για να μην επιτρέψει στους Τούρκους της Κορίνθου να περάσουν και ανεφοδιάσουν το Ναύπλιο, το οποίο πολιορκούσαν οι επαναστατημένοι Έλληνες.^[2]

Στις 28 Νοεμβρίου 1822 όμως βόρειαανατολικά του Ανεμόμυλου, όπου ήταν το στρατόπεδο του Νικηταρά, 150 Τούρκοι από την Κουρτέσα χρησιμοποίησαν κρυφά την νύχτα ένα αφύλακτο μονοπάτι, που οδηγεί – μέσα από τις κορυφές του Τρίκορφου – από το χωριό Άγιο Βασίλειο στον Άγιο Σώστη και αιφνιδίασαν τα ταμπούρια του Παπά Αρσένη, οπλαρχηγού του Κρανιδίου σκοτώνοντας αυτόν και τον Σπανό Κρανιδιώτη και άλλους 20 Έλληνες.

Ο Νικηταράς κινδύνευσε να πιαστεί και αυτός ζωντανός. Το κεφάλι του Παπαρσένη πήρε ένας Τούρκος και έτρεχε με το άλογο του να το πάει στο Τούρκο πασά στην Κουρτέσα για να πάρει μπαχτσίσι (φιλοδώρημα). Οι Έλληνες όμως τον κυνήγησαν μέχρι την Κουρτέσα και αναγκάσθηκε να το πετάξει τρέχοντας για να σωθεί. Το πήραν οι Έλληνες και το έθαψαν την άλλη ημέρα μαζί με το υπόλοιπο σώμα του μπροστά από το ιερό του Αγίου Σώστη με τιμές και με την παρουσία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και άλλων μαχητών.^[3]

———

[1]              Ο Μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμων έχει τιμηθεί για το συγγραφικό του έργο με βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Η καταγωγή του ήταν από το Κρανίδι, από όπου καταγόταν και ο οπλαρχηγός του Κρανιδίου αρχιμανδρίτης Παπαρσένης-Κρέστας.

[2]           Χρυσανθόπουλου Φωτίου ή Φωτάκου, πρώτου υπασπιστού του Θ. Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής επαναστάσεως, εκδόσεις Γκρέκα, Αθήναι 1971,σελ.378

Σύμφωνα με τον Φωτάκο ο Θ.Κολοκοτρώνης είχε προειδοποιήσει έγκαιρα τον Νικηταρά και τον Παπαρσένη να φυλάνε το μονοπάτι που οδηγούσε από τον Άγιο Βασίλειο στα ταμπούρια τους.

[3]              Ομοίως, σελ. 406-407.

ΓΙΆΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ

 https://koutsoukos.wordpress.com

Ενδημικό φαινόμενο οι μέδουσες και τσούχτρες στον Κορινθιακό

Το θέμα της αύξησης του πληθυσμού των μεδουσών είχαν φέρει προ ημερών στην Ολομέλεια της Βουλής, με ερώτησή τους προς τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης, ο βουλευτής Αχαΐας Ανδρέας Κατσανιώτης με τον βουλευτή Κορινθίας Χρίστος Δήμας.
Σύμφωνα με πληροφορίες του pelop.gr, μέχρι το μεσημέρι αναμένεται να υπάρξει απάντηση από τα αρμόδια υπουργεία στην ερώτηση που έχουν καταθέσει οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Ένα θέμα που έχει προβληματίσει και ταλαιπωρήσει δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της Αχαΐας και της Κορινθίας.
Στην απάντηση των υπουργείων, θα αναφέρεται πως το φαινόμενο της τρομακτικής αύξησης του πληθυσμού των μεδουσών δεν οφείλεται στην υπεραλίευση και κάπως έτσι οδηγούμαστε στην κατάρριψη αυτής την άποψης που έχει επικρατήσει τον τελευταίο καιρό ως κύριο αίτιο του προβλήματος.
Ασφαλώς και έχει παίξει ρόλο η αλιεία στην ραγδαία ανάπτυξη του πληθυσμού των αντιπαθητικών θαλάσσιων ασπόνδυλων, όμως σύμφωνα με τους επιστήμονες των υπουργείων, η κύρια αιτία του προβλήματος είναι οι νόμοι της φύσης. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα ενδημικό φαινόμενο που κάνει τον κύκλο του κάθε οκτώ χρόνια και προκαλεί αναστάτωση στις περιοχές που εμφανίζεται.
Στην αρχή παραξενευθήκαμε, στη συνέχεια θορυβήκαμε: Το πέρασμα της μέδουσας δεν αποδείχθηκε παροδικό καπρίτσιο του βυθού, αλλά προσέλαβε ημιμόνιμα χαρακτηριστικά. Με προοπτική σταθεροποίησης, κατά ένα ακραίο ενδεχόμενο, που στοιχειώνει επαγγελματίες του τουρισμού.
Ισχύει αυτό; Η «Π» προσέγγισε το ζήτημα και «ψάρεψε» ενδιαφέροντα στοιχεία.
Ενθαρρυντικό είναι ότι οι Αρχές δεν αδρανούν. Η Περιφέρεια Δ. Ελλάδας πήρε στα χέρια της έκθεση της υπηρεσίας Αλιείας και ετοιμάζει παρέμβαση προς το υπουργείο, καθώς οι αποφάσεις υπερβαίνουν τα όρια ευθύνης της.
Αφορά η ιστορία την υπεραλίευση, όπως φωνάζουν οι πάντες; Και ναι, και όχι. Αναμφισβήτητα υπάρχει καταλήστευση της θαλάσσιας πανίδας στον Κορινθιακό, αλλά αυτό δεν εξηγεί μονομερώς τη γεωμετρική πρόοδο στην εμφάνιση της μέδουσας. Ούτε, επίσης η ρύπανση, που ομοίως ενέχεται σε ένα βαθμό. Φέρεται ότι κυρίως υποδεικνύονται συγκυριακοί παράγοντες, όπως η κίνηση των ρευμάτων, κάτι που δείχνει να ασπάζεται (βλ. παραπλεύρως) και ειδικός επιστήμονας με τον οποίο μίλησε η «Π».
Πάντως ο αντιπεριφερειάρχης Γρ. Αλεξόπουλος εμφανίζεται προσεκτικός. Δεν θέλει να αφορίσει το ψάρεμα, γιατί το πλήγμα στον κλάδο θα ήταν εξοντωτικό από μια απαγόρευση, χωρίς μάλιστα να συνοδεύεται από αντισταθμιστικά μέτρα.
Προς το παρόν, οι μέδουσες κυκλοφορούν σε ημερήσια βάση. Είναι αρκετές, και είναι αναπόφευκτο να τσιμπηθεί κανείς εάν δεν προσέχει, αλλά και πώς να προσέχει;
Η ΜΕΔΟΥΣΑ ΤΣΙΜΠΑ 4 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ
H Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, μαζί με τους δήμους της περιοχής, αιφνιδιάστηκε από την μεγάλη διάσταση που έχει λάβει το θέμα με τις μέδουσες ενώ -ακόμη και σήμερα- παρά τις προσπάθειες που γίνονται, δεν έχει εντοπιστεί τρόπος άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος.
Το πρόβλημα του Κορινθιακού «ακουμπά» τέσσερις Περιφέρειες και ουσιαστικά αποκαλύπτει ένα τεράστιο κενό που υπάρχει σε επίπεδο διαπεριφερειακής συνεννόησης και συνεργασίας για το περιβάλλον. Ακουμπά βέβαια και κεντρικά την κυβέρνηση η οποία επίσης δεν έχει κάποιο έτοιμο πλάνο για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Αυτό που άλλωστε περιμένουν στην κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, είναι η πρωτοβουλία Οικολογικών Οργανώσεων και Συλλόγων Αλιέων να εντοπίσουν μια κοινά αποδεκτή λύση για την υπεραλίευση (αναφέρεται αναλυτικά σε διπλανή στήλη).
ΠΗΓΗ

Ο τρυφερός και ευαίσθητος σαματατζής Μπίτζιος...!

Κάθε φορά που γράφω ένα καλό λόγο τον Δημήτρη Μπίτζιο δέχομαι επιθέσεις απο φίλους με το αιτιολογικό ότι του φουσκώνω τα μυαλά...!
Δεν χρειάζομαι όμως εγώ για να συμβεί αυτό.!
Τον γνώρισα το 2014, όταν ήρθε ένα βράδυ στο εκλογικό κέντρο του Αλέκου και με άξεστο είναι αλήθεια τρόπο, πλάκωσε στα μπινελίκια όσους βρίσκονταν εκεί, προκαλώντας τρόμο..!
Ρώτησα ποιός είναι και μου είπαν ο...."Φρίμης"...!
Τι εστί Φρίμης ξαναρώτησα και μου είπαν...ότι βλέπεις...!
Ο πρόεδρος του Χιλιομοδίου, δεν γνώριζε τι θα πεί καλοί τρόποι και δεν είχε ιδέα απο Savoir Vivre!
Είναι ότι ακριβώς βλέπεις.
Μέσα σε 3 χρόνια άλλαξαν πολλά και άλλαξε και ο ίδιος, χωρίς να χάσει όμως την αυθεντικότητα του και χωρίς να βάλει πολύ νερό στο κρασί του.
Στο Χιλιομόδι έχει αποδειχθεί λίρα εκατό.
Και αν το 2014 τον ψήφισαν οι νέοι και οι χαβαλετζήδες σήμερα έχει κάνει όλο το χωριό να υποκλίνεται στις ικανότητες του, στον αγώνα που κάνει να λύσει μεγάλα προβλήματα αλλά κύρια στις ευαισθησίες του.
Ο σαματατζής Μπίτζιος είναι ένα πολύ τρυφερό παιδί, που έχει ένα και μοναδικό πρόσωπο.
Δεν λειτουργεί υπόγεια, δεν είναι κομπλεξικός, δεν είναι διπρόσωπος και δεν μπορεί να βιώσει τον πόνο.Τον φοβάται τον πόνο.
Μπορεί ακόμα να μην έχει βελτιώσει πολύ την φρασεολογία του αλλά απο τότε που ήρθε σαν αγρίμι στην Κόρινθο, όλα έχουν αλλάξει.
Είναι άλλος άνθρωπος.
Το γεγονός ότι είναι ντόμπρος αποτελεί το καλύτερο διαβατήριο στους κύκλους της Κορίνθου, που θορυβήθηκαν απο την αθυροστομία του.
Σε μία πόλη που περισσεύει η υποκρισία και κυριαρχούν οι ψεύτικοι τύποι ο Φρίμης ήταν απειλή.
Και είναι απειλή.
Οσοι κατάφεραν να διακρίνουν τις ικανότητες του και την αυθεντικότητα του, αντιλαμβάνονται ότι άνοιξε μόνος του τις πόρτες της Κορίνθου και στο μέλλον θα έχει ρόλους.
Το κείμενο αυτό γράφετε με αφορμή την αγωνία του αλλά και το πως ξεσήκωσε σήμερα τον τόπο για να βρεθεί στο Χιλιομόδι ο ηλικιωμένος που είχε χαθεί.
Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Είναι αυτές οι ευαισθησίες που έγραφα και πιο πάνω.
 Και στα 3 χρόνια που είναι πρόεδρος στο Χιλιομόδι έχει δείξει πολλές φορές αυτή την ευαισθησία σε συντοπίτες του που έχουν σοβαρά προβλήματα.
Kαι έχει βοηθήσει  κόσμο και το ξέρουν καλά πολλά άνεργα παιδιά της περιοχής που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Ετσι είναι ο Δημήτρης Μπίτζιος.
Βοηθά απο το υστέρημα του.
Ολοι οι παραπάνω λόγοι είναι αυτοί και άλλοι ακόμα που είναι φίλος μου αν και με ζαλίζει πολλές φορές με την ενασχόληση του με όλα.
Ο τύπος λοιπόν που πριν 3 χρόνια κατέπλευσε ως Φρίμης στην Κόρινθο σήμερα με το σπαθί του κέρδισε το ονοματεπώνυμο του και έχει λόγο στα πράγματα, χωρίς υστεροβουλίες για αυτό και κάνει καθημερινό αγώνα επιβίωσης.
Αν τον πειράξεις άδικα και πάλι θα γίνεται Φρίμης αλλά αυτό το ξέρουν πλέον όλοι.
Πρέπει να το ξέρουν,ιδιαίτερα οι υποκριτές.

Γ.Λ.
Ιούλιος 2017
Street Life

 Υ.Γ. Επειδή κάποιοι "καθωσπρέπει", πάλι θα ενοχληθούν θα πάρουν απάντηση απο τους ίδιους τους Χιλιομοδιώτες που τον ξέρουν...!!!

 

 http://streetlife1.blogspot.gr/2017/07/blog-post_648.html?m=1

 

Η 5η ΓΙΟΡΤΗ ΠΑΤΑΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΥΤΑΛΑ

Ο Εξωραιστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Κουταλά σας πεοσκαλεί
Το Σάββατο 22 Ιουλίου
στην καθιερωμένη 5η Γιορτή Πατάτας στον Κουταλά Κορινθίας!
Εναρξη στις 9 το βράδυ – Είσοδος: ελεύθερη
Με δωρεάν παρασκευάσματα πατάτας
και μουσικό πρόγραμμα με τους:
Χαρά Βέρρα, Αρίστο Κωνσταντινόπουλο
στο Κλαρίνο ο Αρης Μουγκοπέτρος.
 

4ο Πολιτιστικό Φεστιβάλ Κλένιας

Πρεμιέρα σήμερα με την θεατρική ομάδα μας η οποία θα παρουσιάσει την θεατρική πάράσταση ¨Γιατρός με το στανιο¨.
Σας περιμένουμε όλους στις 9 μμ στο Δημοτικό Σχολείο Κλένιας για μια βραδιά με πολύ γέλιο!!!

Βρέθηκε ο Ηλικιωμένος που έψαχναν στο Χιλιομόδι

Πολύ καλά στην υγεία του βρέθηκε ο ηλικιωμένος πού αγνοούταν στο Χιλιομόδι Κορινθίας.
Οι συγγενείς του οταν ανακάλυψαν ότι έλειπε ο ηλικιωμένος ειδοποίησαν την αστυνομία και από το απόγευμα της Τετάρτης αστυνομικοί και οι πυροσβέστες τον αναζητούσαν σε όλη την περιοχή.
Οι αστυνομικοί και οι πυροσβέστες τον εντόπισαν σε δασώδη περιοχή και μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Κορίνθου για προληπτικούς λόγους.

Πολυεθνική μεταφέρει την παραγωγή της στην Κόρινθο

Το εργοστάσιο της εταιρείας στην Κόρινθο απασχολεί σήμερα περισσότερους από 500 εργαζόμενους

---

---

Στο εργοστάσιο που διαθέτει ο πολυεθνικός όμιλος στην Κόρινθο θα συναρμολογούνται δύο μοντέλα «έξυπνων» μετρητών ηλεκτρικής ενέργειας, που σήμερα παράγονται στη Βρετανία, όπως ανακοίνωσε ηLandis+Gyr.
Η εταιρεία έχει αρχίσει τη μεταφορά παραγωγής δύο ακόμα μοντέλων «έξυπνων» μετρητών ηλεκτρικής ενέργειας στο εργοστάσιο της Κορίνθου, αυτή τη φορά από μονάδα της εταιρείας στη Μεγάλη Βρετανία, με τη διαδικασία να ολοκληρώνεται στο τέλος του Οκτωβρίου.
Όπως ανακοίνωσε η εταιρεία, ήδη κατασκευάζονται οι νέες γραμμές παραγωγής στην Κόρινθο για τη νέα γκάμα «έξυπνων» μετρητών, οι οποίοι πωλούνται ήδη σε Αυστρία, Ελβετία, Δανία, Πολωνία, Κροατία, Βοσνία, Φινλανδία και Σλοβενία, ενώ έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από ηλεκτρικές εταιρείες πολλών άλλων χωρών.
Η νέα δραστηριότητα της Landis+Gyr Ελλάδος θα προσθέσει στο υπάρχον δυναμικό της εταιρείας 40 θέσεις εργασίας, οι οποίες αφορούν και μεγάλο ποσοστό εξειδικευμένου στελεχιακού δυναμικού, για το οποίο οι διαδικασίες πρόσληψης βρίσκονται σε εξέλιξη.
Υπενθυμίζεται ότι στο τέλος του Ιουνίου 2017, ολοκληρώθηκε η μεταφορά στην Κόρινθο παραγωγής από το εργοστάσιο της Landis+Gyr στη Γαλλία, ενώ το 2016 είχε μεταφερθεί εξ ολοκλήρου και η παραγωγή από τις εγκαταστάσεις στο Zug της Ελβετίας, όπου βρίσκεται και η έδρα της εταιρείας.
Η Landis+Gyr είναι «παγκόσμιος ηγέτης στην παροχή ολοκληρωμένων λύσεων διαχείρισης ενέργειας για τον τομέα των εταιριών κοινής ωφέλειας. Προσφέροντας το ευρύτερο χαρτοφυλάκιο προϊόντων και υπηρεσιών για τις πολύπλοκες προκλήσεις στην αγορά μέτρησης της κατανάλωσης ενέργειας, η εταιρία παραδίδει ολοκληρωμένες λύσεις για την εδραίωση πιο έξυπνων δικτύων, όπως η έξυπνη μέτρηση, οι αισθητήρες δικτύων διανομής και τα εργαλεία αυτοματοποίησης, ο έλεγχος φορτίου, η επεξεργασία δεδομένων και η αποθήκευση ενέργειας».
Η Landis+Gyr δραστηριοποιείται με εγκαταστάσεις σε 31 χώρες σε πέντε ηπείρους. Με ετησιοποιημένες πωλήσεις που ξεπερνούν το 1,5 δισ. δολάρια, η απασχολεί 5.700 εργαζόμενους.
Η θυγατρική της στην Ελλάδα, η Landis+Gyr A.E. με έδρα και εργοστάσιο στον Ισθμό Κορίνθου, ιδρύθηκε το 1970 και έχει ως αντικείμενο την ανάπτυξη, παραγωγή και διάθεση μετρητών ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των «έξυπνων» μετρητών. Το εργοστάσιο της απασχολεί σήμερα περισσότερους από 500 εργαζόμενους, με ετησιοποιημένες πωλήσεις που ξεπερνούν τα 110 εκατ. ευρώ, είναι διεθνώς αναγνωρισμένο ως ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα εργοστάσια παραγωγής μετρητών στον κόσμο και τα προϊόντα του εξάγονται σε 75 χώρες παγκοσμίως.

 http://www.newsbeast.gr/financial/arthro/2766826/poliethniki-metaferi-tin-paragogi-tis-stin-ellada

ΣΤΕΦΑΝΙ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ: Βυζαντινή Κληρονομιά

Το Στεφάνι είναι ένας τόπος πλούσιος σε βυζαντινά μνημεία

που παραπέμπουν στην ιστορία της εξέλιξης του βυζαντινού Χριστιανισμού προς την Πελοπόννησο τον 10ο αιώνα. 
Αν και ο λόγος του κατακλυσμού της περιοχής ανάμεσα στα χωριά Στεφάνι και Αγιονόρι από χριστιανικά μνημεία δεν είναι εξακριβωμένος, εν τούτοις μπορούμε να συμπεράνουμε από την συνεχή κατοίκηση της περιοχής από τους μυκηναϊκούς χρόνους και τα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίων και παλαιοχριστιανικών χρόνων που βρίσκονται εντοιχισμένα στους ναούς, ότι η θρησκευτική σημασία της περιοχής ανάγεται στην αρχαιότητα και ότι στη θέση πολυάριθμων αρχαίων ναών, χτίστηκαν αργότερα οι χριστιανικοί ναοί.
Τα δείγματα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής και αγιογράφησης, στο Στεφάνι Κορινθίας, εκφράζουν την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής στην περίοδο κυρίως της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Συγκεκριμένα διατηρούνται σήμερα και έχουν κηρυχθεί διατηρητέα μνημεία λόγω τις ιστορικής σημασίας και αξίας τους:
Ο καθολικός ναός της Παλιάς Μονής Ταξιάρχη Μιχαήλ, κτίσμα του 11ου-12ου αιώνα με τοιχογραφίες του Θεοδοσίου Κακαβά του 1565 μ.Χ..
Ο παλιός ενοριακός ναός αφιερωμένο στη Κοίμηση Θεοτόκου, κτίσμα του 14ου αιώνα με τοιχογραφίες του 1694 μ.Χ. (ΥΑ 15904/24-11-1962 ΦΕΚ 473/Β/17-12-1962)
Η μονόκλιτη θολοσκέπαστη δρομική εκκλησία του Αγίου Αθανασίου με τοιχογραφίες του 16ου -17ου αιώνα. (ΥΑ 161070/6491/241-12-1957 ΦΕΚ 12/Β/17-1-1958)
Και τα τρία μνημεία διατηρούν σπουδαία δείγματα αγιογραφίας που διακοσμούν το εσωτερικό τους.
Χαρακτηρισμένο μνημείο υπήρξε και το καθολικό και το πανέμορφο συγκρότιμα του παλαιού μοναστηρίου του Αγίου Δημητρίου (ΥΑ Β1/Φ31/61167/2342/17-11-1979 ΦΕΚ 194/Β26-2-1980).
Δυστυχώς η σημασία που είχε δοθεί στο παρελθόν στα μνημεία αυτά υπήρξε αμελητέα με αποτέλεσμα αφενός να χαθεί το παλαιό μοναστήρι και αφετέρου να αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρά προβλήματα τα υπόλοιπα μνημεία που απαιτούν άμεση και σωστή παρέμβαση προκειμένου να διατηρηθούν για τις επόμενες γενιές.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος βρίσκεται από την πρώτη στιγμή μετά την επαναδραστηριοποίηση του το 2004 στο πλευρό τους και έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για την αναζήτηση λύσεων σε συνεργασία πάντα με τους αρμόδιους φορείς. Εκτός από την προβολή του μνημείακού πλούτου, την έστω προσωρινή υποστήλωση των ναών του Ταξιάρχη και του Αγίου Αθανασίου, την εκπόνηση μελετών συντήρησης, ο Σύλλογος κατάφερε κυρίως -χάρη στην ευαισθησία του κόσμου- την αναστήλωση του παλιού ενοριακού ναού του Στεφανίου, της Παναγίας, που αποτελεί σήμερα πάλι το στολίδι του χωριού.
Να σημειώσουμε ότι η αναστήλωση του ναού καθώς και η διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου έγιναν χωρίς καμία κρατική ή ευρωπαϊκή επιχορήγηση και αποκλειστικά και μόνο με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την Εκκλησιαστκή επιτροπή Στεφανίου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο. Ευχαριστούμε θερμά όσους στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν οικονομικά αυτή την σημαντική προσπάθεια διατήρησης αυτών των σπουδαίων ιστορικών και θρησκευτικών μνημείων του τόπου μας.
Το έργο μας συνεχίζεται...

Θεατρική Ομάδα Αγίου Βασιλείου,παράσταση 13~14~15 Ιουλίου

Θεατρική Ομάδα Αγίου Βασιλείου,παράσταση 13~14~15 Ιουλίου

Ακροκόρινθος: Βουτιά στην ιστορία

Η είσοδος στο κάστρο Ακροκορίνθου είναι από τη μεσημβρινή (δυτική) πλευρά, αθέατη από την πόλη, στην οποία οδηγεί ένας και μοναδικός ανηφορικός δρομίσκος, σε μερικά σημεία του οποίου είναι λιθόστρωτος και σε κάποια λαξευμένος στο βράχο. Η περιτείχιση και οι πύλες του κάστρου φέρονται σε τρία επίπεδα το κατώτερο, το μεσαίο και το ανώτερο όπου και το κυρίως κάστρο.

Η πρώτη θολωτή πύλη και περισσότερο επιβλητική βρίσκεται στο κατώτερο επίπεδο εκατέρωθεν της οποίας συνεχίζει μικρή περιτείχιση. Προ της πύλης αυτής κατά το μεσαίωνα υπήρχε μεγάλη αμυντική τάφρος πάνω από την οποία φερόταν κινητή γέφυρα. Σχεδόν τα πάντα γύρω από αυτή την πύλη έχουν καταπέσει.
Μετά από περίπου 100 μέτρα ΒΑ και ανηφορικά βρίσκεται η δεύτερη θολωτή πύλη επίσης με περιτείχιση μεγαλύτερη της πρώτης. Από αυτή συνεχίζει ο ανωφερής δρόμος σε μία μεγάλη έλικα όπου και καταλήγει στο ανώτερο επίπεδο την θολωτή πύλη του κυρίως κάστρου που φέρει και πλήρη περιτείχιση με ενδιάμεσους πύργους καλύπτοντας όλο το οροπέδιο, διακρινόμενο σε δυτικό και ανατολικό τμήμα. Η Βόρεια περιτείχιση φέρει και άλλες επιμέρους μικρές θολωτές πύλες περισσότερο σε χρήση σκοπιάς ή διαφυγής, παρά διέλευσης.
Εντός αυτού του χώρου υπάρχουν σήμερα μόνο ερείπια παλαιότερων πύργων και διαφόρων κτισμάτων, (όπως του ναΐσκου του Προφήτη Ηλία), υπόγειων διόδων, φρεάτων, αποθηκών και δεξαμενών για την κατασκευή και τη συμπλήρωση ή ανασκευή κ.λπ. των οποίων εργάστηκαν πολλές γενιές ανθρώπων. Από τη τελευταία ενετική κατοχή επί Φραγκίσκου Μοροζίνη φέρονται κάποια κανόνια ένα εκ των οποίων με έτος κατασκευής 1670. Το πλέον αξιόλογο του χώρου αυτού είναι η λεγόμενη σήμερα «Δραγονέρα» δεξαμενή νερού, που πρόκειται για την αρχαία Πειρήνη, κατά περιγραφή του Παυσανία. Η θέα από το επίπεδο αυτό είναι εξαιρετικά μαγευτική καλύπτοντας τον Πατραϊκό και Κορινθιακό Κόλπο, τις νότιες ακτές της Στερεάς Ελλάδας, όλο το δυτικό τμήμα του Σαρωνικού, τη Σαλαμίνα και την Αίγινα.
Μια σύγχρονη πόλη, ένα επίτευγμα της μηχανικής, ερείπια αρχαίων ναών και μεσαιωνικών κτισμάτων κι ένα κάστρο τρομερό στην όψη να διηγείται με τον δικό του τρόπο ιστορίες αλαργινές... Αυτά και άλλα πολλά είναι τα θαύματα του χρόνου και των ανθρώπων που συνωστίζονται σε τούτη την πανάρχαια γη.
Με τον προαστιακό σιδηρόδρομο ή ακόμη καλύτερα οδηγώντας πάνω στον κλειστό αυτοκινητόδρομο είναι πλέον εύκολη υπόθεση - δεν χρειάζεσαι πάνω από 45 λεπτά για να βρεθείς από την πρωτεύουσα στην αγκαλιά της θάλασσας, στο αντάμωμα του Κορινθιακού και του Σαρωνικού Κόλπου εκεί όπου απλώνεται η σύγχρονη πολιτεία της Κορίνθου.
Δεν ήταν όμως έτσι τα πράγματα πριν από 2.000 χρόνια και βάλε.
«Ου παντός πλειν εις Κόρινθον», είχε επισημάνει ο αρχαίος γεωγράφος και ιστορικός Στράβων.  Δηλαδή δεν μπορούν όλοι να έρθουν στην Κόρινθο και φυσικά εννοούσε την ευημερούσα, ζάμπλουτη και πανίσχυρη θαλασσοκράτειρα, πόλη-κράτος των προχριστιανικών χρόνων. Χτισμένη καθώς ήταν σε νευραλγική γεωγραφική θέση, ήλεγχε δυο από τις πιο πολυσύχναστες θάλασσες του τότε ελληνικού κόσμου, τον Σαρωνικό (και κατ’ επέκταση το Αιγαίο), αλλά και τον Κορινθιακό Κόλπο (και τη φυσική του συνέχεια, το Ιόνιο).

Η είσοδος στο κάστρου του Ακροκόρινθου είναι ελεύθερη.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Επιπλέον, βρισκόταν πάνω στα εμπορικά μονοπάτια που συνέδεαν την Ανατολή με τη Δύση, τον Βορρά με τον Νότο και αποτελούσε υποχρεωτικό πέρασμα για όλους εκείνους που κινούνταν ανάμεσα στη Βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο, στις αποικίες της Νότιας Ιταλίας και σε αυτές των Μικρασιατικών ακτών. Ωστόσο, οι πολυμήχανοι Κορίνθιοι δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Στα ναυπηγεία τους τελειοποίησαν έναν νέο τύπο καραβιού, την περίφημη κορινθιακή τριήρη και με αυτήν κυριάρχησαν στα πελάγη.
Στα εργαστήρια της πόλης, εξειδικευμένοι τεχνίτες δούλευαν με δεξιοτεχνία το μέταλλο και τον πηλό. Παράλληλα οργάνωναν και οχύρωναν τα δυο τους λιμάνια, στο Λεχαίο του Κορινθιακού Κόλπου και στις Κεχριές του Σαρωνικού. Ετσι σύντομα κυριάρχησαν στις θάλασσες ιδρύοντας αποικίες.
Για πρώτη φορά, 600 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού, επί τυραννίας Περίανδρου, εντοπίζεται το σημείο από όπου θα μπορούσε να ανοιχθεί η διώρυγα και να κάνει ακόμα πιο εύκολες τις θαλάσσιες μετακινήσεις. Τα τεχνικά μέσα της εποχής όμως δεν ήταν επαρκή. Αντ’ αυτού του δύσκολου έργου οι Κορίνθιοι επέλεξαν να κατασκευάσουν έναν λιθόστρωτο δρόμο, την περίφημη Δίολκο, για να περνούν τα πλοία τους από τη μία θάλασσα στην άλλη. Η κατασκευή της Διόλκου αναβάθμισε τη στρατηγική σημασία της πόλης. Τα εμπορικά πλοία κάθε εθνότητας σέρνονταν πάνω στη Δίολκο από τον τροχοφόρο ολκό και τους χιλιάδες δούλους. Η προσπάθεια ήταν υπεράνθρωπη αλλά και η επινόηση ασύλληπτη καθώς καταργούσε τον χρονοβόρο περίπλου της Πελοποννήσου με τα επικίνδυνα περάσματα από τα ακρωτήρια Κάβο Μαλιά και Ταίναρο.
Οι Ελληνες ονόμαζαν την Κόρινθο «Αμφιθάλασσο» και «Εφύρα» που σημαίνει «παρατηρητήριο». Στην πορεία του χρόνου, το εύπορο άστυ γνωρίζει πολλές καταστροφές από τη μανία της φύσης και των ανθρώπων, όμως κάθε φορά κατορθώνει και ανακάμπτει αποκτώντας ξανά την παλιά του αίγλη.

Η ιδέα της διάνοιξης της διώρυγας είχε συλληφθεί πολύ νωρίτερα από τον ιδιοφυή τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο (668-585 π.Χ.)

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Το 149 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Μόμμιος καταλαμβάνει την Κόρινθο, σφάζει ή πουλά στα σκλαβοπάζαρα το σύνολο των κατοίκων της επισφραγίζοντας έτσι με τον πιο βίαιο τρόπο την ολοκληρωτική καθυπόταξη της Ελλάδας στους Ρωμαίους. Για περισσότερο από έναν αιώνα η λαμπρή πολιτεία έσβησε από τον χάρτη μέχρι το 44 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρας αποφάσισε τον επανεποικισμό της και σύντομα η Κόρινθος ανάκτησε πάλι την αίγλη και τα πλούτη της.
Στη συνέχεια, η αρχαία Κόρινθος χαράζει τη δική της πορεία στο διάβα των αιώνων, οικοδομώντας πάνω στα ερείπια που άφηναν πίσω τους ο χρόνος, οι κατακτητές και τα φυσικά φαινόμενα.
Η αυλαία της μακραίωνης ιστορίας έκλεισε για πάντα στις 9 Φεβρουαρίου του 1858, όταν σεισμός βιβλικών διαστάσεων ισοπέδωσε τον πολεοδομικό ιστό της.
Η Νέα Κόρινθος ανοικοδομήθηκε ξανά στα παράλια του Κορινθιακού και μεταλλάχθηκε στη σύγχρονη πολιτεία που, όλοι λίγο πολύ, ξέρουμε σήμερα. Αν και νεόδμητο, το αστικό αυτό συγκρότημα δεν κερδίζει πάντα τα τρόπαια της καλαισθησίας, αφού μιμείται πιστά τις μοντέρνες τσιμεντουπόλεις της χώρας μας. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί άξια να καμαρώνει για το νέο ρυμοτομικό της σχέδιο, το οποίο έφερε ξανά μέσα στα σοκάκια και στις γειτονιές, την αύρα της θάλασσας.
Από την άλλη, κατάφερε πλέον να καταξιωθεί ως δημοφιλής ταξιδιωτικός προορισμός -αφετηρία για πολλούς κοντινούς πόλους έλξης ιστορικού ενδιαφέροντος, άρρηκτα δεμένους με το τόσο σημαντικό απώτερο παρελθόν της.

Τμήμα της αρχαίας Διόλκου διακρίνεται κοντά στο λιμανάκι της Ποσειδωνίας.


Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Πράγματι, η αρχαία Κόρινθος της άφησε σπουδαία κληρονομιά. Ωστόσο στους πεζόδρομους που βρίσκονται κοντά στο λιμάνι ή στην παραλιακή οδό Μεγ. Αλεξάνδρου μπορείτε πάντα να απολαύσετε πολύτιμες στιγμές χαλάρωσης πίνοντας το καφεδάκι σας ή το ουζάκι σας κάτω από τον ήλιο και δίπλα στη θάλασσα. Εξάλλου, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, αυτή η όμορφη γωνιά της Πελοποννήσου θα ανήκει πάντα στους θεούς, στον Ηλιο και στον Ποσειδώνα…
ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΛΚΟ ΣΤΗ ΔΙΩΡΥΓΑ 

Η πρώτη επαφή του επισκέπτη με την περιοχή είναι η περίφημη διώρυγα που κόβει τον Ισθμό, τη στενή δηλαδή λωρίδα γης που ενώνει την Πελοπόννησο με τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας.
Αν και η διάνοιξη της διώρυγας είχε επιχειρηθεί πολύ νωρίτερα από τον ιδιοφυή τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο (668-585 π.Χ.), τον Δημήτριο τον Πολιορκητή (337-283 π.Χ.) και τους Ρωμαίους αυτοκράτορες Ιούλιο Καίσαρα, Καλιγούλα και Νέρωνα, δυσοίωνοι χρησμοί, τεχνικές δυσκολίες, πολιτικές σκοπιμότητες και δεισιδαιμονίες ματαίωναν το έργο στο πέρασμα των αιώνων.
Ακόμα και οι Βυζαντινοί και αργότερα οι Ενετοί, με ανεπιτυχή όμως τρόπο, προσπάθησαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα του περίπλου της Πελοποννήσου.

Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ανοικτός καθημερινά 8 π.μ. με 3 μ.μ. Το εισιτήριο κοστίζει 6 ευρώ και στην τιμή συμπεριλαμβάνεται και το δικαίωμα επίσκεψης του Αρχαιολογικού Μουσείου.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Το έργο που βλέπουμε σήμερα ξεκίνησε το 1882 από τη «Διεθνή Εταιρεία της Θαλασσίου Διώρυγος της Κορίνθου» και ολοκληρώθηκε το 1893 από εταιρεία του Ανδρέα Συγγρού και από τον Ελληνα μηχανικό Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη δίνοντας σάρκα και οστά στο όραμα του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη για μια Ελλάδα με σύγχρονες υποδομές.
Η Διώρυγα της Κορίνθου έχει μήκος 6.343 μέτρα και περίπου 25 μέτρα πλάτος. Αποτελεί σήμερα διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών και εξυπηρετεί περί τα 12.000 πλοία ετησίως, όλων των εθνικοτήτων.
Η θέα της διώρυγας από ψηλά είναι εντυπωσιακή ειδικά αν πετύχετε το πέρασμα κάποιου πλοίου. Ομως αξίζει να επισκεφθείτε και τα Ισθμια, το παραλιακό χωριό στον Σαρωνικό Κόλπο, αλλά και την Ποσειδωνία στην πλευρά του Κορινθιακού κόλπου, εκεί όπου διασώζονται τα τμήματα της αρχαίας λιθόστρωτης Διόλκου. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει, προβληματιστείτε και... συγκρίνετε.
Περιήγηση στις αρχαιότητες
Αρχαία Κόρινθος απέχει από το λιμάνι της Κορίνθου μόλις 9 χιλιόμετρα και στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου θα σας φέρει ασφάλτινος δρόμος.

Οι ναυπηγοί της αρχαίας πόλης τελειοποίησαν έναν νέο τύπο καραβιού, την περίφημη κορινθιακή τριήρη και με αυτήν κυριάρχησαν στα πέλαγα.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Τα υπολείμματα της λαμπρής πόλης-κράτους που αναδείχθηκε σε ηγέτιδα δύναμη και θαλασσοκράτειρα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, βρίσκονται σε χαρακτηριστικό ύψωμα με θαυμάσια θέα. Η περίφημη οδός Λεχαίου ήταν αυτή που διέσχιζε την πόλη και τη συνέδεε με το λιμάνι του Λεχαίου στον Κορινθιακό Κόλπο. Κατά μήκος της χτυπούσε η καρδιά της Αγοράς αφού εκατέρωθεν υπήρχαν καταστήματα, ναοί και δημόσια κτίρια, μερικά από τα οποία διακρίνονται ακόμη. Εδώ βρίσκονταν τα Προπύλαια, λίγο πιο ανατολικά η ονομαστή κρήνη της Πειρήνης που τροφοδοτούσε με νερό μέχρι και τον 19ο αιώνα όλη την άνυδρη αυτή περιοχή, αλλά και το Βήμα απ’ όπου πολύ αργότερα ο Απόστολος Παύλος μίλησε για τον χριστιανισμό (το 52 μ.Χ.)
Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός καθώς τα μάτια όλων στρέφονται στο ψηλότερο σημείο του, όπου δεσπόζει ο ναός του Απόλλωνα με τους 7 από τους 38 μονολιθικούς κίονές του να στέκουν ακλόνητοι από την κτήση τους -το 530 π.Χ.-, μέχρι σήμερα. Το εντυπωσιακό αυτό σωζόμενο τμήμα του που διατηρείται ακόμα σε άριστη κατάσταση, είναι ένα έξοχο δείγμα δωρικού αρχιτεκτονικού ρυθμού σύμφωνα με τον οποίο ήταν κτισμένος ο ναός και πραγματικά σε καθηλώνει με την εκθαμβωτική του λιτότητα. Ανάμεσα στις ανασκαμμένα κτίσματα διακρίνονται υπολείμματα των υδραγωγείων, τα ερείπια του αρχαίου θεάτρου και του Ρωμαϊκού Ωδείου, αποδεικνύει περίτρανα τον πλούτο της λαμπρής πόλης. Με δυο λόγια, εδώ οι αρχαίοι Κορίνθιοι τα είχαν όλα!
Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ανοικτός καθημερινά 8 π.μ. με 3 μ.μ. το εισιτήριο κοστίζει 6 ευρώ και 3 ευρώ το μειωμένο. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται και το δικαίωμα επίσκεψης του Αρχαιολογικού Μουσείου που βρίσκεται εντός του χώρου (πληροφορίες 27410 31207).
Ενα φυσικό οχυρό με υπέροχη θέα
Αν είχες κάποτε στην κατοχή σου τον Ακροκόρινθο, θα όριζες και τις τύχες ολόκληρου του Μοριά!

Η θέα από τις επάλξεις του Ακροκόρινθου είναι πανοραμική.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Στον λόφο που δεσπόζει πάνω από την αρχαία Κόρινθο βρίσκεται το μεγαλύτερο και καλύτερα οχυρωμένο κάστρο της Πελοποννήσου και ένα από τα σπουδαιότερα σε ιστορική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου.
Τον Ακροκόρινθο και να θέλεις να τον προσπεράσεις δεν γίνεται. Το γυμνό του βραχοβούνι εισβάλλει αποφασιστικά στο οπτικό σου πεδίο κάθε φορά που οδηγείς στην εθνική Κορίνθου-Τριπόλεως. Σου παίρνει τα μάτια από το τιμόνι και άθελά σου καρφώνεσαι στο κάστρο του, επιβλητικό καθώς δεσπόζει πάνω στην ακρώρεια. Κι όταν προβάλλει τις δαντελωτές πολεμίστρες του κόντρα στον ήλιο ακτινοβολώντας το φως της αιώνιας πέτρας, η διάθεση ανεβαίνει και σκέφτεσαι πως αξίζει τον κόπο να πας κοντά. Ομως ακόμα κι όταν αυτό σκοτεινιάζει βλοσυρό, κάτω από τον γκρίζο ουρανό και νομίζεις πως σου σφίγγει την καρδιά, ακόμα και τότε, μια κρυφή, γεμάτη μυστήριο γοητεία σε έλκει σαν μαγνήτης κοντά του.
Οπως και να ‘χει γρήγορα θα καταλάβεις πως τελικά είναι αυτό που σε παρατηρεί όταν βιγλίζει στον θαλασσινό ορίζοντα και είναι αυτό που σε επιλέγει όταν σφηνώνεται επίμονα στη λίστα των ταξιδιωτικών σου προτιμήσεων…
Και να σκεφθεί κανείς πως τα πρώτα έργα κατασκευής του άρχισαν απ’ τους αρχαίους Κορίνθιους κατά τους κλασικούς χρόνους, που επέλεξαν τη φυσικά οχυρωμένη θέση του στην κορφή λόφου -575 μέτρα ψηλά από τη θάλασσα-, πάνω από την αρχαία πόλη της Κορίνθου. Ωστόσο, οι Κορίνθιοι δεν ήταν οι μόνοι που ενδιαφέρθηκαν για τούτο το θρυλικό οχυρό. Αργότερα οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Φράγκοι, οι Ενετοί, οι Τούρκοι και όσοι πέρασαν από εδώ, επωφελήθηκαν από την ύπαρξη του ισχυρού βιγλάτορα ενισχύοντας τις επάλξεις του με νέες ντάπιες και προμαχώνες.

Τα υπολείμματα της λαμπρής πόλης-κράτους, που αναδείχθηκε σε ηγέτιδα δύναμη και θαλασσοκράτειρα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, βρίσκονται σε χαρακτηριστικό ύψωμα με θαυμάσια θέα.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Ο αυτοκινητόδρομος φτάνει έως την είσοδο. Με την πρώτη ματιά θα εντυπωσιαστείς από την εξωτερική όψη των στιβαρών τειχών που ορθώθηκαν τον Μεσαίωνα και στηρίχθηκαν πάνω στα αρχαία.
Στη συνέχεια, θα ανηφορίσεις με προσμονή τα απότομα σκαλοπάτια και θα περάσεις εύκολα τις τρεις πύλες για να μπεις στο εσωτερικό του. Από εδώ και πέρα το λιθόστρωτο καλντερίμι θα μετρά ένα ένα τα ανηφορικά βήματά σου και την κοφτή ανάσα σου. Κάποια στιγμή θα γίνει μονοπάτι και όσο ψηλότερα ανεβαίνεις, οι μεσαιωνικές πέτρες θα δίνουν ολοένα τη σκυτάλη στους θάμνους και στις χορταριασμένες εξοχές, αποκαλύπτοντας έναν ανόθευτο «εντός των τειχών» φυσικό χώρο όπου τα έργα των ανθρώπων φυλάχτηκαν για αιώνες.
Ανεβαίνοντας θα συναντήσεις κοντά στο μονοπάτι, την τρίκλιτη ενετική βασιλική του Αγίου Δημητρίου, έπειτα τζαμιά με μιναρέδες, κρήνες, απομεινάρια κτισμάτων από όλες τις χρονικές περιόδους, μέχρι να φτάσεις στην κορφή όπου θα βρεις τα θεμέλια του αρχαίου ναού της Αφροδίτης.
Το θέαμα που θα αντικρίσεις από εδώ δικαιολογεί πλήρως τον θαυμασμό του αρχαίου Ελληνα γεωγράφου Στράβωνα για τον Ακροκόρινθο. Η θέα είναι ανυπέρβλητη, ενώ η διαύγεια στην ατμόσφαιρα θα βοηθήσει να ατενίσεις χωρίς δυσκολία τον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό Κόλπο με τα νησιά τους, τις σιλουέτες των βουνών της Στερεάς Ελλάδας και στον Νότο, τα βουνά της Αργολίδας. Κάποιοι υποστηρίζουν πως διακρίνεται ακόμα ο Λυκαβηττός και η Ακρόπολη! Αυτό όμως, μάλλον θα αφορά άλλες εποχές, πριν εμφανιστούν τα εργοστάσια του Θριάσιου Πεδίου…

Ο ναός του Αγ. Δημητρίου βρίσκεται μέσα στο κάστρο.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Το άπαρτο και ζηλεμένο φυσικό οχυρό του Ακροκόρινθου τυλίγεται στην αχλύ του θρύλου από την απαρχή του χρόνου. Δίπλα στις αιώνιες πέτρες των τειχών, θα βρεις την πηγή Ανω Πειρήνη με δύο υπόγειους θολωτούς χώρους. Το όνομά της οφείλεται στη μυθική Πειρήνη, η οποία μετά τον χαμό του γιου της Κεχρία από τα βέλη της θεάς Αρτεμης, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα αστείρευτα δάκρυά της και να σταματήσει τον απαρηγόρητο θρήνο της. Οι θεοί τη μεταμόρφωσαν σε πηγή ιερή και την πρόσφεραν σαν δώρο ανεκτίμητο στους Κορίνθιους. Το όνομά της έχει συνδεθεί με το φτερωτό άτι, τον μυθικό Πήγασο.
Αυτή η εποχή, πριν ακόμη ξεκινήσουν οι μεγάλες ζέστες που αποθαρρύνουν για εξερευνήσεις διαρκείας, είναι η καταλληλότερη για να επισκεφθείτε τον ανοιξιάτικο Ακροκόρινθο. Ενα παγούρι με νερό, κατάλληλα παπούτσια για περπάτημα, καπέλο, χαλαρά ρούχα και ετοιμαστείτε για μια ατέρμονη βουτιά στην ιστορία.
Ο χώρος είναι ανοικτός καθημερινά 8 π.μ. με 6 μ.μ. και η είσοδος είναι ελεύθερη, πληροφορίες 27410 31266.
Fast Info
Οι καταστροφές των ναζί
Στα 120 χρόνια ζωής της Διώρυγας της Κορίνθου η μεγαλύτερη διακοπή στη λειτουργίας της έγινε το 1944, όταν οι Γερμανοί, κατά την αποχώρησή τους, ανατίναξαν τα πρανή, τη γέφυρα και έριξαν μέσα στη διώρυγα τα βαγόνια του τραίνου. Οι εργασίες καθαρισμού και αποκατάστασης διήρκεσαν πέντε χρόνια (1944-1949).

Αν είχες κάποτε στην κατοχή σου τον Ακροκόρινθο, θα όριζες και τις τύχες ολόκληρου του Μοριά!

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης / http://www.viewsofgreece.gr/

Πώς θα χάναμε την Αίγινα
Το 307 π.Χ. ο Δημήτριος ο Πολιορκητής έφερε Αιγύπτιους μηχανικούς να μελετήσουν την πιθανότητα διάνοιξης του Ισθμού, οι οποίοι κατόπιν μελετών αποφάνθηκαν ότι η διαφορά της στάθμης των νερών του Κορινθιακού Κόλπου με αυτών του Σαρωνικού ήταν τέτοια που η διάνοιξη της διώρυγας θα προκαλούσε υπερχείλιση του Σαρωνικού και τον καταποντισμό των νησιών του.
Τραγικό τέλος
Από τις επάλξεις του Ακροκόρινθου πέφτοντας με τ’ άλογό του αυτοκτόνησε ο άρχοντας Λέοντας Σγουρός, προκειμένου να μη συλληφθεί από τους Φράγκους που πολιορκούσαν το κάστρο (1208 μ.Χ.).
Αγρια λεηλασία
Οταν ο Ρωμαίος στρατηγός Μόμμιος κατέλαβε την Κόρινθο, πλήθος αμύθητων θησαυρών και καλλιτεχνικών δημιουργημάτων μεταφέρθηκαν στη Ρώμη. Πολλά από αυτά, έργα ανυπολόγιστης αξίας, καταστράφηκαν από τους άξεστους Ρωμαίους λεγεωνάριους. Κατά τον Στράβωνα «τα πλείστα και άριστα» έργα τέχνης που στόλιζαν τη Ρώμη προέρχονταν από τη λεηλασία της Κορίνθου!

 http://korinthostv.gr/korinthiakanea/item/14919-2017-07-12-17-06-13

Πίνακας του Ηenrie Belle που παριστάνει μια κοπέλα του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας γύρω στα 1870

Ο περιηγητής και ζωγράφος Ηenrie Belle (Χένρι Μπέλλε), περνώντας με την συνοδεία του από τον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας γύρω στο 1870, απεικονίζει  στο  οδοιπορικό του Ταξείδι στην Ελλάδα 1861-1874 (τρίτος τόμος) την τοπική ενδυμασία μιας γυναίκας του χωριού, που η ίδια φοράει.
Η τοπικές στολές τότε ήσαν χαρακτηριστικές.  Για τις  ντόπιες κοπέλες που τις φορούσαν οι κάτοικοι του Αγίου Βασιλείου έλεγαν ότι έχουν ντυθεί Βλάχες. Οι αυθεντικές αυτές στολές- και παρόμοιες-  έβγαιναν από τα μπαούλα τις γιαγιάς τις απόκριες ή σε γάμους ή σε εθνικές γιορτές   μέχρι και τα μέσα του εικοστού αιώνα.
Ο Henrie  Belle εντυπωσιάζεται από το μαντήλι και τα φανταχτερά κρόσσια που πέφτουν φουντωτά στους ώμους της αγιοβασιλιώτισας.Η κοπέλα κρατάει και μία ξύλινη κανάτα.Τότε δεν υπήρχαν βρύσες μέσα στο σπίτι. Οι κοπέλες πήγαιναν με ξύλινες βαρέλες ή κανάτες ή με πήλινα σταμιά να φέρουν νερό από την βρύση του χωριού για όλη την οικογένεια. Και  εκεί μάθαιναν τα νέα του χωριού. Έτσι και όταν πέρασε ο Henrie  Belle κατέβηκαν στον δρόμο για  να δουν τούς ξένους που ήλθαν στο μεγάλο χωριό τους, όπως το αποκαλεί ο  Belle
…………………………………………………………………………………………………………
Η φωτογραφία είναι δημοσιευμένη στο βιβλίο του Μιχ. Σ. Κορδώση, Μεσαιωνική και νεώτερη Κλένα-Κλένια, σελ. 197,  Ιωάννινα 2001

https://koutsoukos.wordpress.com/category/%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/

ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Ή ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ

Κάθε χρόνο γιορτάζουμε τον Νικηταρά, στο άγαλμα του, κοντά στη Φανερωμένη Χιλιομοδίου. Λίγα λόγια αφιερωμένα σ’ αυτόν που ο λαός ονόμασε “Αχιλλέα της Επανάστασης ή ‘Τουρκοφάγο” θα ήταν τιμή, ευγνω­μοσύνη και μνημόσυνο για το πρόσωπο του

­

του Γιάννη Κουτσούκου

Δημοσιεύτηκε την 9-6-2000

στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΑ της Κορίνθου.

Για μας τους Κορίνθιους είναι τιμή να θυμόμαστε τ’ όνομά του, γιατί έζησε πολεμώντας αρκετά στη περιοχή μας, όπως στον Άη-Σώστη στον Ισθμό, το Στεφάνι, Άγιο-Βασίλη και κυρίως στο Αγιονόρι.

Αλλά και μετά τις μάχες αυτές, πολ­λές φορές φύλαγε τα στενά του Άη.- Σώστη, όπως π.χ. την 28 Νοεμβρίου του 1822, όπου λίγο έλειψε να αιχμαλωτισθεί από τους Τούρκους μέσα στο “ταμπούρι” του.

Ήταν ο τίμιος, ο γενναίος, ο αφοσιωμένος στην Πατρίδα και στον Κολοκοτρώνη, ο ανιδιοτελής της Επανάστασης.

Γιός του αρματολού Σταματέλου, συγγάμβρου του Θ. Κολοκοτρώνη και γαμπρός του περιβόητου “κλέ­φτη’’ Ζαχαριά. Γεννήθηκε το 1781 στην Τουρκολέκα του Λεονταρίου. Όπως ο Θ. Κολοκοτρώνης, έτσι κι ο Νικηταράς κατέφυγε στα Επτάνησα (1805) στην υπηρεσία των Ρώσων, Άγγλων και Γάλλων.

Το 1815 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ακολουθούσε πάντοτε στις μάχες τον θείο του Θ. Κολοκοτρώνη, του οποίου ήταν το δεξί χέρι στις πιο δύσκολες και επικίνδυνες στιγμές των μαχών. Μπορούσε να τρέχει πολύ γρήγορα και ήταν φημισμένος γι’ αυτό. Την απόσταση από την Ευαγγελίστρια του Στεφανίου μέχρι τον Άη-Σώστη, την έκανε σε πολύ λίγη ώρα για να προλάβει να ριχτεί στη μάχη στις 26 Ιουλίου του1822. Έτσι έγινε θρύλος στον λαό, που τραγουδούσε και χόρευε λέγοντας

                                                    Άντε ρε Νικηταρά,

                                                    που έχουν τα πόδια σου  φτερά”.

“Εις όλους τους κινδύνους ήτο παρών και ουδέποτε ησθάνθη το συναίσθημα του φόβου και παιδίου έτι. Ήτο δε αγαθός, μετριόφρων, αγνός τας χείρας και τόσον τίμιος, ώστε επωνομάσθη και Αριστείδης της Νεωτέρας Ελλάδος" (Δ. Βουρδουνιώτης).

Έλαβε μέρος τον Μάη του 1821 στη μάχη των Δολιανών, στην πολιορκία του Ναυπλίου και στους δραμαλικούς πολέμους (Άη-Σώστη κ.λ.π.).

Το 1823 διορίσθηκε αρχηγός του στρατοπέδου στον Ισθμόν της Κορίνθου.

Στους εμφυλίους πολέμους ήταν “ψυχρός και χαλαρός”.

Το 1825 πολέμησε στο Μεσολόγγι τον Κιουταχήν.

Στην εκστρατεία του Ιμπραήμ τρέχει στην Γαστούνη, Δημητσάνα, Ναύπλιον κ.λ.π.

Αργότερα, τον συναντάμε στο πλευρό του Καράίσκάκη στο Φάληρο.

Έγινε μέλος των Εθνικών συνελεύσεων

Το 1830, είναι γενικός αρχηγός φρουράς Πελοποννήσου. Το 1831  πρόεδρος αναθεωρητικού

Δικαστηρίου "των Ελαφρών”. Το 1832 αρχηγός του στρατοπέδου στην Κορινθίαν. Το 1843 έγινε υπο­στράτηγος και το 1847 γερουσιαστής.

Δεν ξέχασαν όμως οι Βαυαροί να κλείσουν και αυτόν στην φυλακή, όπως τον θείον του Θ. Κολοκοτρώνη “Υπέφερεν πολλούς διωγμούς και δεινά παρά των Βαυαρών και μάλιστα κατά την μεσσηνιακήν επανά­σταση του 1834 και την Φιλορθόδοξον Εταιρίαν του 1839, ής ένεκα διήλθεν εις τας φυλακάς έκτοτε μέχρι την 18 Σεπτεμβρίου 1841".

Από τα μαρτύρια και τα δεινά της φυλακής κλονίσθηκε η υγεία του και καταβλήθηκε.

Την 25 Σεπτεμβρίου 1849 πέθανε στον Πειραιά και ετάφη στην Αθήνα, κοντά στον τάφο του Θ. Κολοκοτρώνη, του συναγωνιστή και θείου του.

Τί να θυμηθούμε εμείς οι Νεοέλληνες σήμερα από αυτή την αγνή ψυχή που ακούει στο όνομα Νικηταράς; Τυπικά, πάμε “γραβατωμένοι” στο άγαλμά του και τυπικά επιστρέφουμε να δούμε πάλι την καθημερινότητα κατά πρόσωπο.

Θα τον είχαμε όμως όλοι πραγματικά τιμήσει, αν προσπαθούσαμε να του μοιάσουμε, όχι σε πολλά, αλλά σ’ αυτό που λέει ένας βιογράφος του: ‘Ήταν αγνός στα χέρια (δηλαδή δεν “τα’πιανε") και τίμιος.

Άγιος Βασίλειος: Το πρόγραμμα για τα ”ΤΣΙΡΤΣΕΙΑ 2017”