Γιάννης Κουτσούκος
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Κουτσούκου: Ιστορική Περιήγηση στον Χωροχρόνο του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας από το 2600 π.Χ έως σήμερα. ( ISBN 978-960-93-5989-4)
Για την νεολιθική εποχή δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τον Άγιο Βασίλειο. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουν εξερευνηθεί ακόμη αρχαιολογικά τα διάφορα σπήλαια που υπάρχουν στην περιοχή του. Τα σπήλαια αυτά ευρίσκονται στο φαράγγι της Χούνης, στο όρος Τρίκορφο (αρχαία ονομασία Τρητός και συγκεκριμένα το σπήλαιο του ναού της Ζωοδόχου Πηγής) και στην περιοχή του Αγίου Σώστη (σπηλιά του Αντώνη). Επίσης δεν έχουν ερευνηθεί επιφανειακά οι παραπάνω ή άλλες πιθανές θέσεις για την τυχόν ύπαρξη όστρακων της νεολιθικής εποχής.
Το 1930 ο Ν. Μπέρτος ερεύνησε το σπήλαιο στο γειτονικό όρος Νυφίτσα κοντά στη Κλένια. Η επίχωση μέσα στο σπήλαιο αυτό περιείχε ευρήματα, τα οποία ανήκαν σε όλες της εποχές από την νεολιθική μέχρι την χριστιανική[1]. Τα ευρήματα αυτά, που μεταφέρθηκαν τότε (1930) στα Αρχαιολογικά Μουσεία Κορίνθου και Ναυπλίου δεν έχουν δημοσιευθεί, αλλά μόνο μνημονευθεί συνοπτικά.[2]
Το όρος Νυφίτσα μαζί με τα βουνά του Αγίου Βασιλείου αποτελούν μία ενιαία οροσειρά και φράζουν προς νότια την κοιλάδα των Κλεωνών. Και σε άλλες γειτονικές θέσεις του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας βρέθηκαν μέσα σε σπήλαια νεολιθικές επιχώσεις, όπως στο λόφο Τσούγκιζα, δυτικά από το Ηράκλειο της Νεμέας απέναντι από το ύψωμα του σταδίου (ανασκαφή από τον C. Blegen, 1924) [3]
Συνεπώς υπάρχει το ενδεχόμενο και η περιοχή του Αγίου Βασιλείου να κατοικήθηκε την νεολιθική εποχή, κυρίως στα σπήλαια.
Το κατά τον Απολλόδωρο αμφίστομο σπήλαιο στο αρχαίο όρος Τρητός (Τρίκορφο), στον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας, όπου σήμερα υπάρχει ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής.
Ειδικά το σπήλαιο της Ζωοδόχου Πηγής στο όρος Τρητός (Τρίκορφο) στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου αναφέρεται και στην μυθολογία από τον περιηγητή Παυσανία, ότι δηλ. ο Ηρακλής σκότωσε σε αυτό το Λιοντάρι της Νεμέας.[4] Ο Απολλόδωρος (πρώτος ή δεύτερος αιώνας μ. Χ.) αναφέρει ότι προηγουμένως ο Ηρακλής είχε φιλοξενηθεί στις γειτονικές αρχαίες Κλεωνές, στο σπίτι ενός χειρώνακτα (τεχνίτη) που είχε το όνομα Μόλορχος. Και όταν ο Μόλορχος θέλησε να θυσιάσει ένα ζώο, ο Ηρακλής του είπε να προσέχει την τριακοστή ημέρα (από εκείνη που μιλούσαν) και αν μεν επιστρέψει από το κυνήγι του λιονταριού αβλαβής να θυσιάσει στον σωτήρα Δία, αν δε πεθάνει, τότε να του κάμει νεκρικές θυσίες. Αναφέρεται ότι όταν ο Ηρακλής σκότωσε το Λιοντάρι στο δίστομο σπήλαιο το φορτώθηκε στις πλάτες του και το πήγε πρώτα στις γειτονικές Αρχαίες Κλεωνές στον Μόλορχο, (οι οποίες απέχουν περίπου δύο χιλιόμετρα από το σπήλαιο). Αφού θυσίασε στις Κλεωνές «στον Σωτήρα Δία» μετά το πήγε στις Μυκήνες. Ο Απολλόδωρος δεν αναφέρει στην περιγραφή του καθόλου την αρχαία Νεμέα.[5]
Αλλά και νεώτεροι περιηγητές, όπως ο Διονύσιος Πύρος, ο Θετταλός αναφέρει ότι το σπήλαιο της Ζωοδόχου Πηγής στο όρος Τρητός είναι αυτό στο οποίο είχε καταφύγει το λιοντάρι προτού το σκοτώσει ο Ηρακλής.[6]
——————————————————-
[1] Συριόπουλος Κ., Η προϊστορία της Πελοποννήσου, Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις αρχαιολογικής εταιρείας, αριθ.51, Αθήνα 1964 , σελ. 24.
[2] Ομοίως, σελ 24.
[3] Συριόπουλος, σελ. 24.
[4] Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Κορινθιακά Λακωνικά, κεφ. 15, παρ. 2, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1976, σελ. 124-125.
[5] Απολλοδώρου, Βιβλιοθήκη, Βιβλίο ΙΙ, παράγραφος 74-75, (επιμ. Π. Περτρίδου), Ιωαν. Ν. Ζαχαρόπουλου, Αθήνα 1959, σελ. 122-123.
[6] Πύρρος Δονύσιος ο Θετταλός, Κορινθιακά-Σικυωνκά, (επιμέλεια Α. Αθουσάκης), Έκδοση Δήμου Κορινθίων, Κόρινθος 2008, σελ. 49-50, 136.
https://koutsoukos.wordpress.com/2014/10/
Για την νεολιθική εποχή δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τον Άγιο Βασίλειο. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουν εξερευνηθεί ακόμη αρχαιολογικά τα διάφορα σπήλαια που υπάρχουν στην περιοχή του. Τα σπήλαια αυτά ευρίσκονται στο φαράγγι της Χούνης, στο όρος Τρίκορφο (αρχαία ονομασία Τρητός και συγκεκριμένα το σπήλαιο του ναού της Ζωοδόχου Πηγής) και στην περιοχή του Αγίου Σώστη (σπηλιά του Αντώνη). Επίσης δεν έχουν ερευνηθεί επιφανειακά οι παραπάνω ή άλλες πιθανές θέσεις για την τυχόν ύπαρξη όστρακων της νεολιθικής εποχής.
Το 1930 ο Ν. Μπέρτος ερεύνησε το σπήλαιο στο γειτονικό όρος Νυφίτσα κοντά στη Κλένια. Η επίχωση μέσα στο σπήλαιο αυτό περιείχε ευρήματα, τα οποία ανήκαν σε όλες της εποχές από την νεολιθική μέχρι την χριστιανική[1]. Τα ευρήματα αυτά, που μεταφέρθηκαν τότε (1930) στα Αρχαιολογικά Μουσεία Κορίνθου και Ναυπλίου δεν έχουν δημοσιευθεί, αλλά μόνο μνημονευθεί συνοπτικά.[2]
Το όρος Νυφίτσα μαζί με τα βουνά του Αγίου Βασιλείου αποτελούν μία ενιαία οροσειρά και φράζουν προς νότια την κοιλάδα των Κλεωνών. Και σε άλλες γειτονικές θέσεις του Αγίου Βασιλείου Κορινθίας βρέθηκαν μέσα σε σπήλαια νεολιθικές επιχώσεις, όπως στο λόφο Τσούγκιζα, δυτικά από το Ηράκλειο της Νεμέας απέναντι από το ύψωμα του σταδίου (ανασκαφή από τον C. Blegen, 1924) [3]
Συνεπώς υπάρχει το ενδεχόμενο και η περιοχή του Αγίου Βασιλείου να κατοικήθηκε την νεολιθική εποχή, κυρίως στα σπήλαια.
Το κατά τον Απολλόδωρο αμφίστομο σπήλαιο στο αρχαίο όρος Τρητός (Τρίκορφο), στον Άγιο Βασίλειο Κορινθίας, όπου σήμερα υπάρχει ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής.
Ειδικά το σπήλαιο της Ζωοδόχου Πηγής στο όρος Τρητός (Τρίκορφο) στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου αναφέρεται και στην μυθολογία από τον περιηγητή Παυσανία, ότι δηλ. ο Ηρακλής σκότωσε σε αυτό το Λιοντάρι της Νεμέας.[4] Ο Απολλόδωρος (πρώτος ή δεύτερος αιώνας μ. Χ.) αναφέρει ότι προηγουμένως ο Ηρακλής είχε φιλοξενηθεί στις γειτονικές αρχαίες Κλεωνές, στο σπίτι ενός χειρώνακτα (τεχνίτη) που είχε το όνομα Μόλορχος. Και όταν ο Μόλορχος θέλησε να θυσιάσει ένα ζώο, ο Ηρακλής του είπε να προσέχει την τριακοστή ημέρα (από εκείνη που μιλούσαν) και αν μεν επιστρέψει από το κυνήγι του λιονταριού αβλαβής να θυσιάσει στον σωτήρα Δία, αν δε πεθάνει, τότε να του κάμει νεκρικές θυσίες. Αναφέρεται ότι όταν ο Ηρακλής σκότωσε το Λιοντάρι στο δίστομο σπήλαιο το φορτώθηκε στις πλάτες του και το πήγε πρώτα στις γειτονικές Αρχαίες Κλεωνές στον Μόλορχο, (οι οποίες απέχουν περίπου δύο χιλιόμετρα από το σπήλαιο). Αφού θυσίασε στις Κλεωνές «στον Σωτήρα Δία» μετά το πήγε στις Μυκήνες. Ο Απολλόδωρος δεν αναφέρει στην περιγραφή του καθόλου την αρχαία Νεμέα.[5]
Αλλά και νεώτεροι περιηγητές, όπως ο Διονύσιος Πύρος, ο Θετταλός αναφέρει ότι το σπήλαιο της Ζωοδόχου Πηγής στο όρος Τρητός είναι αυτό στο οποίο είχε καταφύγει το λιοντάρι προτού το σκοτώσει ο Ηρακλής.[6]
——————————————————-
[1] Συριόπουλος Κ., Η προϊστορία της Πελοποννήσου, Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις αρχαιολογικής εταιρείας, αριθ.51, Αθήνα 1964 , σελ. 24.
[2] Ομοίως, σελ 24.
[3] Συριόπουλος, σελ. 24.
[4] Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Κορινθιακά Λακωνικά, κεφ. 15, παρ. 2, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1976, σελ. 124-125.
[5] Απολλοδώρου, Βιβλιοθήκη, Βιβλίο ΙΙ, παράγραφος 74-75, (επιμ. Π. Περτρίδου), Ιωαν. Ν. Ζαχαρόπουλου, Αθήνα 1959, σελ. 122-123.
[6] Πύρρος Δονύσιος ο Θετταλός, Κορινθιακά-Σικυωνκά, (επιμέλεια Α. Αθουσάκης), Έκδοση Δήμου Κορινθίων, Κόρινθος 2008, σελ. 49-50, 136.
https://koutsoukos.wordpress.com/2014/10/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου