από το gnomipoliton.com
Ο ναός χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα με δωρεές Φενεατών μεταναστών και ξεχωρίζει αρχιτεκτονικά για τα δύο καμπαναριά του.
H Συβίστα, είναι ένα από τα 10 χωριά του Φενεού χτισμένη στα δυτικά κράσπεδα του οροπεδίου. Σύμφωνα με τις παραδόσεις που διασώζονται το χωριό πήρε το όνομά του από το συβότης που σημαίνει χοιροβοσκός. Φαίνεται ότι ιδρύθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, ύστερα από επιδημία ελονοσίας που παρουσιάστηκε στον κάμπο, μετά και από τις μεγάλες πλημμύρες της λίμνης του Φενεού.
Τα νερά της λίμνης είχαν φτάσει έως τη θέση Κοτρώνι στην κοιλάδα του ποταμού Όλβιου, αναγκάζοντας τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τον αρχικό οικισμό τους γύρω από το σημερινό ξωκκλήσι του Άη Γιώργη και να μετακινηθούν ψηλότερα, εκεί που και σήμερα βρίσκουμε το χωριό.
Στην πρώτη διοικητική διαίρεση του νεοελληνικού κράτους το 1834, το βασιλικό διάταγμα αναγνωρίζει τη Συβίστα με το όνομα Άνω Φενεός ως έδρα δήμου, στον οποίο υπάγεται και ο οικισμός Βίλιες. Απέχει 13 ώρες από την Κόρινθο, περιλαμβάνει συνολικά 122 οικογένειες, 510 κατοίκους και ο δημότης της ονομάζεται Άνω Φενεάτης. Ανήκει στην επαρχία Κορινθίας, όμως το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, με νεότερο βασιλικό διάταγμα, η Συβίστα αποσπάται από την επαρχία Κορινθίας του νομού Αργολιδοκορινθίας και προσαρτάται στην νεοϊδρυθείσα επαρχία Σικυωνίας του ίδιου νομού. Το Δεκέμβριο όμως του 1840, ο δήμος καταργείται και τα χωριά ενσωματώνονται στο δήμο Φενεού.
Το 1899 η Συβίστα σε συνέχεια της διαίρεσης του νομού Αργολιδοκορινθίας σε Αργολίδας και Κορινθίας, εντάσσεται στο νομό Κορινθίας, στη συνέχεια ακολουθεί την επανένωση των δύο νομών για να οριστεί εν τέλει το 1912 με το περίφημο ΦΕΚ περί ορισμού Δήμων και Κοινοτήτων, ως έδρα της Κοινότητας Συβίστης. Από το 1927 αλλάζει και το επίσημο όνομά της, ονομαζόμενη πλέον ως «Φενεός», γεγονός ωστόσο που δημιουργεί σύγχυση με την ονομασία όλου του οροπεδίου και γι’ αυτό το λόγο οι περισσότεροι ακόμη και σήμερα όταν αναφέρονται στο χωριό το ονομάζουν Συβίστα.
Ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνα
Στη Συβίστα βρίσκονται χτισμένες αρκετές εκκλησίες και ξωκκλήσια: Του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Δημητρίου, της Αγίας Κυριακής, του Αγίου Νικολάου του Νέου, των Αγίων Ταξιαρχών. Οπωσδήποτε όμως αυτή που ξεχωρίζει μεγαλόπρεπη και επιβλητική είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού: Ο Άγιος Σπυρίδωνας.
Σύμφωνα με την παράδοση η εκκλησία χτίστηκε το 1897 από Φενεάτες μετανάστες στο Σικάγο οι οποίοι έστειλαν στους ντόπιους γενναία ποσά για την αποπεράτωσή της. Είναι όλη λιθόχτιστη, εντυπωσιακή σε σχεδιασμό με τα δύο καμπαναριά και τους μεγάλους αρχιτεκτονικούς όγκους που προσιδιάζουν σε εκκλησίες γοτθικού ρυθμού.
Δεν ξέρουμε ποιοι ήταν οι χτιστάδες που διεκπεραίωσαν ένα τόσο δύσκολο και αριστουργηματικό έργο, η παράδοση διατείνεται ότι ήταν ντόπιοι μάστορες της πέτρας, πάντως η αλήθεια είναι ότι άφησαν ένα μνημείο αρχιτεκτονικής. Εξάλλου, το υπουργείο Πολιτισμού, γι’ αυτούς τους λόγους έχει εντάξει το ναό στα προστατευόμενα νεότερα μνημεία.
Του Αγίου Σπυρίδωνα, στη Συβίστα συγκεντρώνονταν κόσμος από όλο το Φενεό για να τιμήσει τον Άγιο, τον οποίον θεωρούσαν θεραπευτή των αυτιών και της ευλογιάς. Απέφευγαν να δουλέψουν γιατί θεωρούσαν τη μέρα αυτή μεγάλη γιορτή, αφού ο άγιος ήταν θαυματουργός και οι ντόπιοι επιζητούσαν την προστασία του.
Μάλιστα, όπως διασώζεται τη μέρα εκείνη γιόρταζαν οι παπουτσήδες, οι τσαγκάρηδες, οι οποίοι έκαναν πρόσφορο και αρτοκλασία για να τιμήσουν τον προστάτη Άγιό τους, τον οποίον μία παράδοση τον ήθελε κατ’ επάγγελμα παπουτσή!
Ο ναός πλούσια αγιογραφημένος και στο εσωτερικό του προκαλεί δέος στον επισκέπτη, με τα ξεχωριστά γεωμετρικά σχέδια και τις μοναδικές βυζαντινές τοιχογραφίες. Το ύψος και τα ανοίγματα, εντυπωσιάζουν και καθηλώνουν, τον πιστό που προσέρχεται να ανάψει το κεράκι του στον επίσκοπο Τριμυθούντος τον λαοφιλή στους χριστιανούς, άγιο Σπυρίδωνα!
Έρευνα-κείμενα-επιμέλεια: Γιώτα Χρ. Αθανασούλη
Πηγές:
- Εθνικό Τυπογραφείο, Φύλλα Εφημερίδας της Κυβερνήσεως 1834, 1840, 1912, 1927
- Λαογραφικά Σύμμεικτα του δήμου Φενεού Κορινθίας, Βασιλείου Σαρλή, τόμοι Α΄, Β΄, Γ΄
- Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας
- Τα Ελληνικά, Ιάκωβου Ραγκαβή, 1853
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου