ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΝΕΚΤΑΡΙΟ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΡΟΥΚΗ

Πολυαγαπημένε και Πολυσέβαστε Πνευματικέ μου Πατέρα Νεκτάριε
Μαρμαρινέ,

Μπορεί να μην αξιώθηκα να είμαι παρούσα με το υλικό μου σώμα, λόγω απουσίας μου στο εξωτερικό, την Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019, στην εξόδιο ακολουθία σου για να σε ξεπροβοδίσω κι εγώ στο στέρνο μεγάλο σου ταξίδι, αλλά ήμουν παρούσα με τα πνευματικά μου μάτια και σώμα, μαζί με σύσσωμο τον Κορινθιακό λαό, που έδωσαν ένα βροντερό «παρών», για να αποδώσουμε όλοι μαζί Φόρο Τιμής, στον Μεγάλο Πνευματικό μας Πατέρα, Γέροντα Νεκτάριο.
Με συντριβή καρδιάς και δάκρυα στα μάτια σου γράφω αυτήν την αποχαιρετιστήρια επιστολή για να σου πω λίγα λόγια καρδιάς, ως ελάχιστο δημόσιο ευχαριστήριο-αντίδωρο για την Αγάπη του Χριστού που μας εδίδαξες, μας όπλισες, και για την θυσιαστική σου προσφορά και ανυπόκριτη στήριξη, όλα τα χρόνια, τόσο προς εμένα όσο και προς όλα τα πνευματικά σου παιδιά.
Με αυτό το γράμμα σου καταθέτω ταπεινά τον Σεβασμό μου και την ειλικρινή Ευγνωμοσύνη μου, όπως κι όλων των Κορινθίων, για το τεράστιο διδακτικό και φιλανθρωπικό σου Έργο, καθώς προσέφερες ανιδιοτελώς στον Αμπελώνα του Κυρίου & στην Κορινθιακή κοινωνία για 76 συναπτά έτη. Πατέρα Νεκτάριε, την Κυριακή 21 Ιουλίου 2019, έκλεισες τα σωματικά σου μάτια πλήρης ημερών, και έφυγες από κοντά μας για την Άνω Ιερουσαλήμ.
Την Κυριακή 21 Ιουλίου 2019, «έγινε μαύρος ο Κορινθιακός ουρανός, έγινε μαύρη μέρα, οι Κορίνθιοι όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται …» Η Κόρινθος ορφάνεψε, και από εδώ και στο εξής, εμείς, όλοι οι Κορίνθιοι που τόσο σε αγαπήσαμε, θα είμαστε φτωχότεροι στην εφαρμοσμένη Αγάπη του Χριστού…
Από τα πρώτα παιδικά μου βήματα, με «μπόλιασες» με τα φλογερά
κηρύγματα Σου και την απέραντη Αγάπη Σου για τον Χριστό. Ο λόγος Σου με ενέπνευσε, με έθρεψε πνευματικά, με μύησε στον δρόμο της Αλήθειας, μου άνοιξε τα μάτια της ψυχής και μ’ έμαθες να αγαπώ τον Χριστό, την Παναγία και τον Πρώτο Μετά τον Ένα, τον Απόστολο των Εθνών Παύλο χωρίς όρια.
Πολυσέβαστε Πατέρα μας, Πατέρα Νεκτάριε, αθόρυβα διακόνησες τον ανθρώπινο πόνο, προσφέροντας πάντοτε απλόχερα Αγάπη και πάντοτε μας αγκάλιαζες όλους, εγκάρδια, μας προσέγγιζες με καλοσύνη, απλότητα, με ευγένεια ψυχής χωρίς υποκρισία, με εντιμότητα και κυρίως, βαθειά ταπείνωση, ανιδιοτέλεια και μεγαλοσύνη. Μας οδηγούσες στην Εκκλησία του Χριστού και μας βοηθούσες να βρούμε την δύναμη να αντιμετωπίσουμε
αγόγγυστα το κάθε μικρό ή μεγάλο προσωπικό μας πρόβλημα. Ήσουν πάντα πολύ διακριτικός. Μας έκανες πνευματική «εγχείρηση» εν Χριστώ, χωρίς
αναισθησία. Μας έκανες μεταμόσχευση χωρίς χειρουργείο. Μας ανέβαζες σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Μας εμφύτευσες την Ορθόδοξη Πίστη. Ήσουν αφιλοχρήματος και μόνο έδινες
πάντα απλόχερα. Έκανες το καλό και το ξεχνούσες. Πάντα έτρεχες
ακούραστα και βοηθούσες, πολλές φορές από το υστέρημα σου. Ήσουν το
στήριγμα στην αγωνία μας για τα καθημερινά προβλήματα μας, όχι μόνο των ενοριτών της Παναγίας Συνοικισμού αλλά όλων των Κορινθίων. Σε όλους μας πάντα έδινες, με πολύ λεπτότητα, φιλανθρωπία και ευγένεια και Αγάπη…
δεν άφησες αβοήθητο ποτέ κανέναν.

Στάθηκες στις ιερές επάλξεις που ο Θεός σου είχε ορίσει μέχρι τέλους, ακούραστος, αληθινός, συνειδητό μέλος της Ορθόδοξης Πίστης, μοναδικός ακαταπόνητος και φλογερός κήρυκας της Αγάπης του Χριστού. Η ζωή σου υπήρξε ένα διαρκές ζωντανό κήρυγμα προσφοράς και αγάπης. Υπήρξες άτομο ξεχωριστό, μοναδικό και σπάνιο. Υπήρξες απλός, ευπρεπής, ταπεινός, σεμνός, ολιγόλογος, συνετός, δραστήριος, ολιγαρκής,αφιλοκερδής, ακτήμων, φιλόπτωχος, υπερασπιστής των αδικουμένων, ελεγκτής των εκτρεπομένων, βραβευτής των φιλοτίμου μένων, συγχωρητικός, συγκαταβατικός, διαλλακτικός, άκακος και αμνησίκακος, υπόδειγμα Ιερέως.
Ποτέ δεν κακολόγησες κανέναν. Σε διέκρινε απέραντη καλοσύνη και αγάπη
στο συνάνθρωπο. Η καρδιά σου χωρούσε τον κόσμο όλο και η άδολη ψυχή
σου δεν άφησε να βλαστήσει τίποτε ταπεινό. Πάντα ευγενής, ασκητικός και
πάντα αφοπλιστικά ΑΠΛΟΣ!!! Η εξωτερική σου εμφάνιση σε αρμονία με τον
εσωτερικό σου κόσμο. Γλυκός, μελιστάλακτος, πράος, μειλίχιος, εγκάρδιος. Η γαλήνη του προσώπου Σου, ήταν μια μόνιμη εκδήλωση της εσωτερικής Σου κατάστασης που γαλήνευε ακόμη και τα άγρια θηρία.
Το Ιεραποστολικό Σου έργο τεράστιο, όπως τεράστιο είναι τώρα το κενό
που έφυγες και μας αφήνεις μόνους. Κατά κοινή ομολογία, ήσουν ο Πατήρ Νεκτάριος όλων των Κορινθίων.
Συχνά έκλαιγες μαζί μ’ εμάς και προσευχόσουνα με μεγάλη παρρησία στον
Θεό. Ήσουν ακούραστος λειτουργός και φίλος όλων των Αγίων, τους οποίους πάντα τιμούσες λειτουργώντας αγόγγυστα και ιδιαιτέρως, του Οσίου Παταπίου, που ο Θεός σε αξίωσε να γίνεις Κτήτορας της Ιεράς Μονής Του και Φύλακας του Ιερού Σκηνώματος Του. Όλους τους Αγίους, θα τους βρεις πρεσβευτές μπροστά στο θρόνο του Θεού, τώρα που έφυγες για να πάς κοντά Του. Είμαι σίγουρη ότι τα λόγια αυτά είναι λίγα και λειψά, τόσο για τα πεπραγμένα σου όσο και την ολιγαρκή, αλλά μεγάλη ασκητική προσωπικότητα σου. Στο μυαλό μου έρχεται ο παιάνας, ο αποχαιρετιστήριος ύμνος του Άγγελου Σικελιανού, τον οποίον θα δανειστώ για χάρη σου Πατέρα Νεκτάριε.
«Ηχήστε, οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη την Κόρινθο, πέρα ως πέρα…
Βογκήστε, τύμπανα …
Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα! 
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η «Ορθόδοξη» Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιον κλεί, τι κι αν το πει η δικιά μου γλώσσα; 
Μα Εσύ, Κορινθιακέ Λαέ, που τη φτωχή Σου τη μιλιά, Ήρωας, την πήρε και την ύψωσε ως τ’ αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας Δόξας Του, ανασήκωσ’ Τον στα χέρια 
γιγάντιο φλάμπουρο, κι απάνω κι από μας
που Τον υμνούμε, με καρδιά αναμμένη,
πες μ’ ένα μόνο ανασασμόν: “ο Πατήρ Νεκτάριος”,
ν’ αντιβογκήσει τ’ όνομά Του η Οικουμένη! 
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η «Ορθόδοξη» Ελλάδα!
Ένας λαός, σηκώνοντας τα μάτια του, τη βλέπει.
Κι ακέριος φλέγεται ώσμε τ’ άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας Τόνε σκέπει. 
Πατέρα Νεκτάριε, τώρα που γεννήθηκες στην αιωνιότητα πρέπει να σε
διαβεβαιώσουμε ότι «θεμελίωσες βαθειά και έχτισες την Ορθόδοξη Πίστη την Κορινθιακή κοινωνία με Αγάπη εν Χριστώ!!!».
Πατέρα Νεκτάριε αγάπησες εξ ολοκλήρου τον Θεό, χωρίς όρια, ανυπόκριτα.
Ήξερες ότι: «Δίκαιοι δὲ εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ ῾Υψίστῳ. διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ
σκεπάσει αὐτοὺς καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν». Πατέρα Νεκτάριε δεν έφυγες από κοντά μας, παρά μόνο φαινομενικά. Μετατέθηκες στη θριαμβεύουσα Εκκλησία και ακόμη κι εκεί, ευρισκόμενος κάτω από την πλήρη Πατρική Του Αγάπη και Χάρη, πάλι ένα σκοπό έχεις. Να πρεσβεύεις διαρκώς και για τη δική μας σωτηρία. Είναι βέβαιο ότι πέτυχες τις επαγγελίες, φεύγοντας από κοντά μας την Κυριακή 21 Ιουλίου 2019.
Όσο ήσουν ανάμεσα μας, αγαπούσες και βοήθησες «κόσμο και κοσμάκι».
Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο θα κάνεις και τώρα, κοντά στον Κύριο της Δόξης. Θα μας περιμένεις εκεί, στην Άνω Ιερουσαλήμ, όλους εμάς τα «πνευματικά παιδιά σου», τους φίλους σου, και όλους τους αγαπημένους σου.
Αγαπημένε μας Πατέρα Νεκτάριε Μαρμαρινέ, με το έργο σου, αναδείχθηκες
Άξιος Λειτουργός Ιεροσύνης και τίμησες στον υπέρτατο βαθμό το
Λειτούργημα σου, αλλά και την ιδιαιτέρα μας πατρίδα, την αγαπημένη μας
Κόρινθο.
Αιώνιος τώρα ταξιδευτής στους αιθέρες, ενωμένος ξανά με τον Θεό που
αγάπησες παράφορα. Η γνώριμη φωνή σου θα ταξιδεύει αναλλοίωτη στον
χρόνο με τον άνεμο και θα φτάνει στ’ αυτιά μας, όπως λένε οι στίχοι του
ποιητή Walt Whitman: «Όχι, δεν έφυγες, απλά είσαι μακριά μας και θα σε βλέπουμε μ’ ένα
χαμόγελο στα χείλη να μας χαιρετάς, κουνώντας μας το χέρι σου».
(You are not gone. You are just away, with a cherish smile and the wave
of the hand.)
Όσα έγραψα για εσένα αείμνηστε Πατέρα Νεκτάριε, αποτελούν οφειλόμενο
φόρο τιμής και έκφραση ευγνωμοσύνης. Αποτελούν ελάχιστο αντίδωρο και
ανταπόδοση αγάπης, όσο αυτό μπορεί να γίνει κατορθωτό, μέσα στις λίγες
αυτές γραμμές. Το χρέος μου, το χρέος όλων μας, προς τον Άνθρωπο & Άγιο
Πατέρα Νεκτάριο που όλοι αγαπήσαμε, γαλουχηθήκαμε και ζήσαμε μαζί του,
ΔΕΝ ΞΕΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ…
Μεγάλος ο πόνος και  βαριά  η θλίψη για όλους εμάς, τα αληθινά πνευματικά
παιδιά σου, και φίλους, γιατί είχες το χάρισμα των ξεχωριστών ανθρώπων,
που έχουν  αποφασίσει ότι η ζωή αξίζει όταν αγαπάς, όταν αγωνίζεσαι και
όταν προσφέρεις… 
Τα μεγαλύτερα εύσημα που παίρνεις μαζί σου, είναι η Αγάπη  και η Εκτίμηση όλων των Κορινθίων, αυτό έδειξε η κοσμοσυρροή στην εξόδιο ακολουθία σου. Η μεγάλη καρδιά σου, που χωρούσε όλο τον κόσμο, σταμάτησε να χτυπάει  το πρωινό της 21ης Ιουλίου 2019. Όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε, είμαστε περήφανοι που σε είχαμε πολύτιμο Πνευματικό Πατέρα, φίλο, και οδηγό!!! Μπορεί  να έσβησες το σώμα σου, μα το πνεύμα σου θα είναι παρόν εδώ, φωτεινό παράδειγμα ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΙΕΡΕΑ, ΑΓΙΟΥ…
Για όλα αυτά, αγαπημένε Πατέρα Νεκτάριε, σου ταιριάζουν απόλυτα τα
βαθυστόχαστα λόγια του Πέρση ποιητή Γιαλαλουντίν Ρουμί:
«Όταν πεθάνεις, μη ζητήσεις στη γη μέσα ν’ αναπαυθείς, αλλά στις καρδιές μέσα των ανθρώπων»
Και είναι βέβαιο, πολύ βέβαιο, αγαπημένε μας Πατέρα Νεκτάριε, ότι τώρα «αναπαύεσαι στις καρδιές μέσα των ανθρώπων», όλων των Κορινθίων, γιατί αγαπήθηκες πολύ από τον πολύ κόσμο. Πατέρα Νεκτάριε, με δάκρυα φιλούμε τα σεπτά χέρια Σου που τόσα χρόνια μας ευλογούσαν.
Με συντριβή φιλούμε τα ακούραστα πόδια Σου που έτρεχαν παντού και
πάντοτε. Με ευλάβεια φιλούμε το τίμιο πετραχήλι Σου που σκόρπισε την Χάρη του Θεού στο ποίμνιο Σου.
Με πόνο καρδιάς σε αποχαιρετούμε.
Ώρα καλή Σου Πατέρα Νεκτάριε στην νέα Σου την στράτα, «Τετέλεκες
τον δρόμον Σου, τετήρηκες την πίστιν ». Να πάς καλά, να βρείς καλά,
τον στέφανον της Δικαιοσύνης!!!
Όλοι εμείς οι Κορίνθιοι, τα πνευματικά παιδιά σου, ευγνώμονες για τα
πολύτιμα νάματά που μας έδωσες με τόση αγάπη όλα αυτά τα χρόνια,
κλίνουμε το γόνυ και δεόμεθα με όλη μας την ψυχή προς τον Δικαιοκρίτη
Κύριο: «Δέσποτα Χριστέ, όν μετέστησας εξ ημών, εν ταις των αγίων σου
κατάταξον σκηναίς, το πνεύμα του δούλου σου Πατρός Νεκταρίου»
Πατέρα Νεκτάριε ήσουν και θα είσαι πάντα το στήριγμα μας, το
Ορθόδοξο Χριστιανικό Σύμβολο της πόλης της Κορίνθου και
αναμφίβολα ανήκεις στην χορεία των συγχρόνων πατερικών και
οσιακών μορφών της Ορθοδοξίας μας.
Αντίο, αγαπημένε μας Πατέρα Νεκτάριε! Καλό σου ταξίδι!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κορινθιακής Γης  που σε σκεπάζει.
Καλό Παράδεισο Πατέρα Νεκτάριε.
Αιωνία σου η μνήμη!!! Αμήν!!!

Με σεβασμό, βαθειά εκτίμηση και αγάπη εν Κυρίω
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΡΟΥΚΗ
Πνευματικό σου παιδί από την Κόρινθο



ΠΗΓΗ:  http://korinthostv.gr