ΟΙ 3 ΣΩΖΌΜΕΝΟΙ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΙΚΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ.
του Γιάννη Κουτσούκου
-Η επιδημία της Πανούκλας του έτους 1348 και οι πολεμικές ταραχές μειώνουν τον πληθυσμό στον Άγιο Βασίλειο. Οι εγκαταλελειμμένες και ερημωμένες δύο πιο πάνω στάσεις (καλλιεργήσιμη γη) στο Άγιο Βασίλειο αποτελούν ένδειξη δημογραφικής κρίσης. Η κρίση αυτή οφείλεται και στη επιδημία της πανούκλας του έτους 1348, αλλά και στις πολεμικές και πολιτικές ταραχές της εποχής εκείνης. Αποτέλεσμα αυτών ήταν το δεύτερο μισό του δεκάτου τετάρτου αιώνα να υπάρχει εκτός της βαθιάς δημογραφικής κρίσης και οικονομική ύφεση. Τα ονόματα των φόρων σε μετρητά και σε είδος. Οι χρηματικές εισφορές (φόροι), που εισέπρατταν οι διαχειριστές του γαιοκτήμονα στον Άγιο Βασίλειο ήσαν τρείς. Το τέλος, το μίσθωμα και η αποκοπή.
Παράλληλα όμως υπήρχαν και δύο άλλες εισφορές σε είδος. Η πρώτη ήταν η εισφορά σε δημητριακά, όσπρια και λινάρι, η οποία καταγράφεται στο έγγραφο ως li gienmori[6].
Η δεύτερη εισφορά σε είδος ήταν η μαστοφορία, δηλαδή η εισφορά σε κρασί. Τα ίδια ισχύουν και για το κάστρο του Αγιονορίου. Στο έγγραφο καταγράφεται και ο φόρος (γεώμορον), που πλήρωναν εκτός από τον Άγιο Βασίλειο και το Αγιονόρι ακόμη και οι γειτονικοί οικισμοί Βασιλικών (Συκιώνα), Αγίου Γεωργίου (Νεμέα), Αγγελόκαστρου, Λιγουριού και Παιάδας (Επίδαυρος). -Κρασί,σταφίδα, κριθάρι, βρώμη, σμιγάδι, στάρι, όσπρια, λινάρι και βίκος τα αγροτικά προϊόντα της εποχής Το έτος 1365 στον Άγιο Βασίλειο οι κάτοικοι καλλιεργούσαν δημητριακά, όσπρια, λινάρι και κυρίως κρασί
Η παραγωγή των δημητριακών σύμφωνα με τον φόρο που έχει καταγραφεί στο έγγραφο έχει την ακόλουθη σειρά: Κριθάρι 18 μόδιοι, βρώμη 18 μόδιοι, σμιγάδι 15 μόδιοι, στάρι 11 μόδιοι, όσπρια 1 μόδιος, λινάρι[7] ένα δεμάτι. Στο Αγιονόρι επίπλέον καταγράφεται και καλλιέργεια του βίκου. Το κρασί ήταν το κυρίαρχο προϊόν όχι μόνο στους δύο οικισμούς Άγιο Βασίλειο και Αγιονόρι, αλλά και σε όλη την Καστελλανία της Κορίνθου. Στο έγγραφο του 1365 καταγράφεται η συνολική ποσότητα παραγωγής κρασιού στην Καστελλανία της Κορίνθου, η οποία ήταν 1.333,5 μέτρα. Από αυτά τα 208 μέτρα κρασιού, δηλαδή το 15,6 % προήλθε από την διοικητική διαίρεση του Αγίου Βασιλείου -Αγιονορίου[8].
Επίσης αναφέρεται αγοροπωλησία κρασιού στον Άγιο Βασίλειο. Οι υπάλληλοι του γαιοκτήμονα αγοράζουν 14 μέτρα κρασί αντί 14 υπερπύρων, το οποίον μεταπώλησαν. Ο Άγιος Βασίλειος παράγει και καλή ποιότητα σταφίδα.:
Ο Βαϊλος (επιστάτης) του Αγίου Βασιλείου το 1365 αγοράζει 9 μόδιους σταφίδα με τιμή 12 υπέρπυρα το μόδιο. Από αυτή την ποσότητα στέλνει τους 3,5 μόδιους στον Νίccolò Acciaiuoli στη Νεάπολη της Ιταλίας, όπου ζούσε ο Φεουδάρχης. Για την αποθήκευση του κρασιού πρέπει να υπήρχαν και βιοτεχνίες κατασκευής βαρελιών στην ευρύτερη περιοχή.
Πηγή: https://koutsoukos.wordpress.com/
του Γιάννη Κουτσούκου
-Η επιδημία της Πανούκλας του έτους 1348 και οι πολεμικές ταραχές μειώνουν τον πληθυσμό στον Άγιο Βασίλειο. Οι εγκαταλελειμμένες και ερημωμένες δύο πιο πάνω στάσεις (καλλιεργήσιμη γη) στο Άγιο Βασίλειο αποτελούν ένδειξη δημογραφικής κρίσης. Η κρίση αυτή οφείλεται και στη επιδημία της πανούκλας του έτους 1348, αλλά και στις πολεμικές και πολιτικές ταραχές της εποχής εκείνης. Αποτέλεσμα αυτών ήταν το δεύτερο μισό του δεκάτου τετάρτου αιώνα να υπάρχει εκτός της βαθιάς δημογραφικής κρίσης και οικονομική ύφεση. Τα ονόματα των φόρων σε μετρητά και σε είδος. Οι χρηματικές εισφορές (φόροι), που εισέπρατταν οι διαχειριστές του γαιοκτήμονα στον Άγιο Βασίλειο ήσαν τρείς. Το τέλος, το μίσθωμα και η αποκοπή.
Παράλληλα όμως υπήρχαν και δύο άλλες εισφορές σε είδος. Η πρώτη ήταν η εισφορά σε δημητριακά, όσπρια και λινάρι, η οποία καταγράφεται στο έγγραφο ως li gienmori[6].
Η δεύτερη εισφορά σε είδος ήταν η μαστοφορία, δηλαδή η εισφορά σε κρασί. Τα ίδια ισχύουν και για το κάστρο του Αγιονορίου. Στο έγγραφο καταγράφεται και ο φόρος (γεώμορον), που πλήρωναν εκτός από τον Άγιο Βασίλειο και το Αγιονόρι ακόμη και οι γειτονικοί οικισμοί Βασιλικών (Συκιώνα), Αγίου Γεωργίου (Νεμέα), Αγγελόκαστρου, Λιγουριού και Παιάδας (Επίδαυρος). -Κρασί,σταφίδα, κριθάρι, βρώμη, σμιγάδι, στάρι, όσπρια, λινάρι και βίκος τα αγροτικά προϊόντα της εποχής Το έτος 1365 στον Άγιο Βασίλειο οι κάτοικοι καλλιεργούσαν δημητριακά, όσπρια, λινάρι και κυρίως κρασί
Η παραγωγή των δημητριακών σύμφωνα με τον φόρο που έχει καταγραφεί στο έγγραφο έχει την ακόλουθη σειρά: Κριθάρι 18 μόδιοι, βρώμη 18 μόδιοι, σμιγάδι 15 μόδιοι, στάρι 11 μόδιοι, όσπρια 1 μόδιος, λινάρι[7] ένα δεμάτι. Στο Αγιονόρι επίπλέον καταγράφεται και καλλιέργεια του βίκου. Το κρασί ήταν το κυρίαρχο προϊόν όχι μόνο στους δύο οικισμούς Άγιο Βασίλειο και Αγιονόρι, αλλά και σε όλη την Καστελλανία της Κορίνθου. Στο έγγραφο του 1365 καταγράφεται η συνολική ποσότητα παραγωγής κρασιού στην Καστελλανία της Κορίνθου, η οποία ήταν 1.333,5 μέτρα. Από αυτά τα 208 μέτρα κρασιού, δηλαδή το 15,6 % προήλθε από την διοικητική διαίρεση του Αγίου Βασιλείου -Αγιονορίου[8].
Επίσης αναφέρεται αγοροπωλησία κρασιού στον Άγιο Βασίλειο. Οι υπάλληλοι του γαιοκτήμονα αγοράζουν 14 μέτρα κρασί αντί 14 υπερπύρων, το οποίον μεταπώλησαν. Ο Άγιος Βασίλειος παράγει και καλή ποιότητα σταφίδα.:
Ο Βαϊλος (επιστάτης) του Αγίου Βασιλείου το 1365 αγοράζει 9 μόδιους σταφίδα με τιμή 12 υπέρπυρα το μόδιο. Από αυτή την ποσότητα στέλνει τους 3,5 μόδιους στον Νίccolò Acciaiuoli στη Νεάπολη της Ιταλίας, όπου ζούσε ο Φεουδάρχης. Για την αποθήκευση του κρασιού πρέπει να υπήρχαν και βιοτεχνίες κατασκευής βαρελιών στην ευρύτερη περιοχή.
Πηγή: https://koutsoukos.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου