Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Βράχου Νεμέας, βρίσκεται
γατζωμένη στό
μέσον σχεδόν ἑνός ἀπόκρημνου καί βραχώδους ὄρους, τό Πολύφεγγοˆ ἐντός
σπηλαίου ὑπάρχει τό ναῢδριο, καθολικό, τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσεις Ἱερᾶς
Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου, πού ἰδρύθηκε στίς πρώτες δεκαετίες τοῦ 17ου
αἰῶνος (1631) βεβαίως εἶχε ἀρχίσει νά κτίζεται ἀρκετά χρόνια νωρίτερα,
ἀρχές τοῦ 16ου αἰῶνος καί τό 1631 ἀνακηρρύσεται ἐπίσημα Μονή μέ ἄδεια
τῆς Ὑψηλῆς Πύλης καί σήμερα ἀποτελεί ἱερό προσκύνημα πανελλήνιας
άκτινοβολίας καί σεβασμοῦ.
Ἡ Παναγία τοῦ Βράχου εἶχε μεγάλη συμβολή στον ἀγῶνα τῆς ἀπελευθέρωσις τοῦ γένους. Στα χρόνια ἐκείνα τό ἱερό τέμπλο τῆς Μονῆς ἦταν ἐπίχρυσο, σημάδι τοῦ πλούτου πού συσσώρευσε ἐκεῖ ὁ σεβασμός καί ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων. Ἐντός τοῦ σπηλαίου ὑπάρχει καί σώζεται ἔως σήμερα πηγή, Ἁγίασμα, τό ὁποῖο καί στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας τροφοδοτοῦσε καί δρόσιζε τούς πατέρες καί τούς ἀγωνιστές πού ἔβρισκαν ἐκεῖ ἀσφάλεια σέ περιόδους ἐπιδρομῶν. Ἡ Ἱερά Εἰκών φυλάσσεται σήμερα στό Μετόχι τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου γιά μεγαλύτερη προστασία. Ἐχει διαστάσεις 0,90 Χ 0,67 ἑτατ. καί χαρακτηρίζεται ὡς Παναγία τοῦ Πάθους. Δεξιά καί ἀριστερά τῆς μορφῆς Της καί στο ἐπάνω μέρος ἔχει ζωγραφισμένους δύο Ἀγγέλους γονυπετεῖς, φέροντες καί σύμβολα τοῦ Πάθους.
Ἐπιγράφεται ὡς «Ἡ Ἀμόλυντυος Παρθένος »καί κάτω ἀπό τόν δεξιό Ἄγγελο καί ἀριστερά τῆς κεφαλῆς τοῦ Χριστοῦ ( Βρεφοκρατοῦσα )γράφει: «Ὁ τό χαῖρε πρίν τῇ Πανάγνῳ μηνύσας σύμβολα τοῦ Πάθους προδεικνύει Χριστός δέ θνητήν σάρκα ἐνδεδυμένος πότμον δεδοικώς δειλιᾶ ταῦτα βλέπων». Τά θαύματά Της εἶναι πάμπολλα καί ἔχουμε πάρα πολλές μαρτυρίες θαυματουργικῶν ἐπεμβάσεων τῆς Παναγίας.
Τό 1936, ἐπί ἡγουμενίας Χριστοφόρου Βλάχου, ἱερόσυλες χεῖρες ἐσύλησαν τό ἐξ ἀργύρου ἐπικάλυμμα τῆς Εἰκόνος καί ἥρπασαν ὅλα τά ἀφιερώματα καί τά τιμαλφῆ, προσφορές τῶν πιστῶν στά προηγούμενα χρόνια, μάλιστα ἕνας ἐκ τῶν ἱεροσύλων, φεύγοντας ἐπυροβόλησε τήν Εἰκόνα, ἡ ὁποία μέχρι καί σήμερα φέρει τόν τραυματισμό αὐτόν στή δεξιά χεῖρα τῆς Παναγίας μας. Ἡ Ἱερά Μονή ἑοτάζει τήν 15η Αὐγούστου ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
Ἡ Παναγία τοῦ Βράχου εἶχε μεγάλη συμβολή στον ἀγῶνα τῆς ἀπελευθέρωσις τοῦ γένους. Στα χρόνια ἐκείνα τό ἱερό τέμπλο τῆς Μονῆς ἦταν ἐπίχρυσο, σημάδι τοῦ πλούτου πού συσσώρευσε ἐκεῖ ὁ σεβασμός καί ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων. Ἐντός τοῦ σπηλαίου ὑπάρχει καί σώζεται ἔως σήμερα πηγή, Ἁγίασμα, τό ὁποῖο καί στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας τροφοδοτοῦσε καί δρόσιζε τούς πατέρες καί τούς ἀγωνιστές πού ἔβρισκαν ἐκεῖ ἀσφάλεια σέ περιόδους ἐπιδρομῶν. Ἡ Ἱερά Εἰκών φυλάσσεται σήμερα στό Μετόχι τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου γιά μεγαλύτερη προστασία. Ἐχει διαστάσεις 0,90 Χ 0,67 ἑτατ. καί χαρακτηρίζεται ὡς Παναγία τοῦ Πάθους. Δεξιά καί ἀριστερά τῆς μορφῆς Της καί στο ἐπάνω μέρος ἔχει ζωγραφισμένους δύο Ἀγγέλους γονυπετεῖς, φέροντες καί σύμβολα τοῦ Πάθους.
Ἐπιγράφεται ὡς «Ἡ Ἀμόλυντυος Παρθένος »καί κάτω ἀπό τόν δεξιό Ἄγγελο καί ἀριστερά τῆς κεφαλῆς τοῦ Χριστοῦ ( Βρεφοκρατοῦσα )γράφει: «Ὁ τό χαῖρε πρίν τῇ Πανάγνῳ μηνύσας σύμβολα τοῦ Πάθους προδεικνύει Χριστός δέ θνητήν σάρκα ἐνδεδυμένος πότμον δεδοικώς δειλιᾶ ταῦτα βλέπων». Τά θαύματά Της εἶναι πάμπολλα καί ἔχουμε πάρα πολλές μαρτυρίες θαυματουργικῶν ἐπεμβάσεων τῆς Παναγίας.
Τό 1936, ἐπί ἡγουμενίας Χριστοφόρου Βλάχου, ἱερόσυλες χεῖρες ἐσύλησαν τό ἐξ ἀργύρου ἐπικάλυμμα τῆς Εἰκόνος καί ἥρπασαν ὅλα τά ἀφιερώματα καί τά τιμαλφῆ, προσφορές τῶν πιστῶν στά προηγούμενα χρόνια, μάλιστα ἕνας ἐκ τῶν ἱεροσύλων, φεύγοντας ἐπυροβόλησε τήν Εἰκόνα, ἡ ὁποία μέχρι καί σήμερα φέρει τόν τραυματισμό αὐτόν στή δεξιά χεῖρα τῆς Παναγίας μας. Ἡ Ἱερά Μονή ἑοτάζει τήν 15η Αὐγούστου ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου