Προσφορά στα βιβλία του Γιώργου Καραμπελιά

Για τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2020 μπορείτε να παραγγείλετε από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων τα βιβλία του Γιώργου Καραμπελιά με σημαντική έκπτωση.
Για παραγγελίες εντός Αττικής αναλαμβάνουμε εμείς να σας παραδώσουμε την παραγγελία σας (χρόνος παράδοσης 1 έως 3 μέρες). Για την υπόλοιπη Ελλάδα αποστέλλονται με τα ΕΛΤΑ με επιπλέον χρέωση 5 ευρώ. Για το εξωτερικό θα υπάρχει συνεννόηση με τον πελάτη.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2103826319 & 6973183842. Ηλεκτρονική διεύθυνση: perardin@gmail.com
Η προσφορά (που είναι για παραγγελίες μόνο από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο) περιλαμβάνει τα εξής βιβλία:

Αρχαίο Λιμάνι Λεχαίου – Το δεύτερο λιμάνι των γιων του Ποσειδώνα

Η Κόρινθος υπήρξε μια από τις ελάχιστες ελληνικές πόλεις που διέθεταν 2 λιμάνια, το Λέχαιο στον Κορινθιακό κόλπο και τις Κεγχρεές στο Σαρωνικό. Οι γιοι του Ποσειδώνα και της Πειρήνης, κόρης του ποτάμιου θεού Αχελώου, Λέχης και Κεγχρίας, έδωσαν τα ονό­ματα τους στα λιμάνια της πό­λης.
Το Λέχαιο ήταν το δυτικό επίνειο της Κορίνθου και το σημαντικότερο λιμάνι λόγω της εγγύτητάς του στην πόλη, απείχε μόλις 2 στάδια και συνδεόταν μαζί της με τα Μακρά τείχη, τα οποία συνέδεαν την οχυρωμένη πόλη με το λιμάνι και τον πολεμικό ναύσταθμο που είχαν διαμορφώσει οι Κορίνθιοι. Θεμέλια των μακρών τειχών και ιδίως του δυτικού τείχους έχουν αποκαλυφθεί ήδη από το 1892 στα πλαίσια της ανασκαφικής έρευνας.
Το λιμάνι του Λεχαίου χρησιμοποιήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι την ύστερη αρχαιότητα. Σήμερα εντοπίζεται 1 χλμ. δυτικά της νέας Κορίνθου και καταλαμβάνει έκταση περίπου 500 στρεμμάτων. Η περιοχή, στην οποία προϋπήρχε έλος, διαμορφώθηκε την εποχή των Βακχιά­δων (6^ος π.Χ. αι.) ενώ υπήρξε και δεύτερη κατασκευαστική φάση στη ρωμαϊκή εποχή (1^ος μ.Χ. αι.). Δημιουργήθηκαν κυματοθραύστες, λιμενοβραχίονες, προλιμένες, νεώρια, νεώσοικοι, προβλήτες μήκους 7 χλμ. και 2 είσοδοι-δίαυλοι που το συνέδεαν με τη θάλασσα. Τα υλικά της εκσκαφής σωρεύτη­καν σε οχυρωματικούς λόφους ύψους 18-20 μ. για να προστατεύουν τα πλοία από τους βόρειους ανέμους του Κορινθιακού.
Οι Κορίνθιοι αύξησαν την ασφάλεια και τη χωρητικότητα του με σημαντικά τεχνικά έργα που παρουσιάζουν το λιμάνι ως ένα τεχνικό κατόρθωμα. Τα πρώτα τεχνικά έργα φαίνεται πως έγιναν τα πρώιμα αρχαϊκά χρόνια, όταν ένα λιμάνι στα δυτικά ήταν απαραίτητο για να εξυπηρετηθεί η αποικιακή εξόρμηση της Κορίνθου στη Δύση. Στο λιμάνι των ρωμαϊκών χρόνων υπήρχαν μώλοι, χτισμένοι με ογκώδεις, ορθογώνιους πωρόλιθους.
Το λιμάνι ήταν διπλό: εσωτερικό και εξωτερικό. Το εσωτερικό είχε κρηπίδωμα. Υπήρχε ναός και άγαλμα του Ποσειδώνα, ιερό της Αφροδίτης, και άλλες λιμενικές εγκαταστάσεις. Μακεδόνες και Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν το λιμάνι ως πολεμικό ναύσταθμό. Ως τη ρωμαιοκρατία, το Λέχαιο βρισκόταν σε ακμή και διέθετε εντυπωσιακά κτίσματα, εμπορικά καταστήματα, επαύλεις και πολλά αγάλματα. Τη σημασία του λιμανιού και στα πρωτοχριστιανικά χρόνια φανερώνει η μεγαλύτερη στον ελλαδικό χώρο παλαιοχριστιανική βασιλική, ο Άγιος Λεωνίδης, κτισμένη στα τέλη του 5^ου μ.Χ. αι.
Σήμερα μια λιμνοθάλασσα υποδηλώνει τη θέση του λιμανιού του Λεχαίου.


 https://www.mythicalpeloponnese.gr/?p=1888

Μουσείο Νεμέας

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Νεμέας – εδώ φαίνεται από τα νοτιοδυτικά – κατασκευάστηκε στα πλαίσια του ανασκαφικού προγράμματος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Παραδόθηκε επισήμως στο Ελληνικό Κράτος στις 28 Μαΐου 1984 και βρίσκεται έκτοτε σε λειτουργία, εκτός από μερικές φορές το χειμώνα, όταν το κλείνει το Υπουργείο Πολιτισμού. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 030-27460-22739.

Σχεδιάστηκε για την έκθεση των ευρημάτων των ανασκαφών και ως το νότιο όριο του Ιερού του Νεμείου Διός (φωτογραφίες #6 & 7).

Μεγάλα παράθυρα στον κύριο εκθεσιακό χώρο επιτρέπουν στον επισκέπτη να συγκρίνει τα απομεινάρια που βρίσκονται στον αρχαιολογικό χώρο με μακέτες που παρουσιάζουν τη Νεμέα του 300 π.Χ. και του 500 μ.Χ.

 

 

Τα εκθέματα στον κύριο εκθεσιακό χώρο φωτίζονται, στο μέτρο του δυνατού,  με φυσικό τρόπο και δίνεται έμφαση στα ευρήματα και όχι στις προθήκες. Τα εκθέματα συμπληρώνονται με φωτογραφίες από τις ανασκαφές.

Ένα τρίτο μεγάλο παράθυρο στο βάθος του εκθεσιακού χώρου (ανατολικά) βλέπει προς το στάδιο. Εκεί βρίσκεται μια μακέτα του σταδίου καθώς και μια οθόνη που δείχνει ένα βίντεο με τη λειτουργία του μηχανισμού εκκίνησης, της ύσπληγος.

Το μουσείο αποτελεί δωρεά ενός αποφοίτου του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, του Ρούντολφ Α. Πήτερσον, ο οποίος, μεταξύ πολλών άλλων, ήταν και ο Άνδρας της Χρονιάς του περιοδικού Time για το 1966. Μια μαρμάρινη πλακέτα στην είσοδο εκφράζει το όραμά του για την κοινή μας ανθρώπινη υπόσταση και ιστορία.

ΛΟΑΤΚΙ: Πίσω από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» του Χρήματος

Για την μεγάλη υποστήριξη που βρίσκουν τελευταία στην εκπλήρωση των στόχων τους οι ακτιβιστές για τις “ταυτότητες φύλου” δεν αρκούν οι “δικαιωματιστές” της αριστεράς και οι “φιλελέδες” της δεξιάς… Είναι φανερό ότι πολύ πιο ισχυρά οικονομικά και πολιτικά “λόμπυ” βρίσκονται απο πίσω.
Η Dentons, η μεγαλύτερη δικηγορική εταιρεία του πλανήτη, συνέταξε τον νομικό οδηγό για τους τρανς-ακτιβιστές και τις αντίστοιχες ΜΚΟ σε διάφορες χώρες. Στόχος είναι να μην μπορούν οι γονείς να έχουν λόγο σχετικά με τον προσδιορισμό νομικά… του φύλου των παιδιών τους.

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Μετά την δημιουργία της ΕΕ και την διακήρυξη της «παγκοσμιοποίησης», μια από τις πιο αγαπημένες επετείους της Ευρώπης είναι η ημέρα της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου. Το βασικό σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου έπεσε, οι Ανατολικογερμανοί δεν μπαίνουν πλέον σε 13χρονη λίστα αναμονής για να αγοράσουν ένα «Trabant» -το μικρό αυτοκίνητο που αποτέλεσε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα της ΛΔΓ-, ούτε χρειάζεται πλέον να στήνονται στην ουρά για να αγοράσουν ψωμί… αλλά ο πλούτος από μόνος του δεν καθορίζει την ευτυχία.

Μπορεί το Τείχος του Βερολίνου που χώριζε δύο ιδεολογικά διαφορετικούς κόσμους να έπεσε, αλλά ένα άλλο «Τείχος του Αίσχους» στο όνομα της «διαφορετικότητας» υψώνεται και διαλύει από τα μέσα τον κοινωνικό ιστό στις χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ.
Οι μεγάλες λαϊκές μάζες βρίσκονται από την μια μεριά του «Τείχους» και, απέναντί τους, καλά προστατευμένες, είναι οι ελίτ του χρήματος και τα μεγάλα «λόμπυς» που διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα με τα πανίσχυρα μέσα που διαθέτουν και τον έλεγχο των μίντια.
Μία από τις πιο μυστηριώδεις πτυχές του σύγχρονου κοινωνικο-πολιτικού γίγνεσθαι είναι η ταχύτητα με την οποία αυξήθηκε η επιρροή στις πολιτικές αποφάσεις και στον δημόσιο λόγο κάποιων ολιγομελών ομάδων που, μέχρι πριν από δύο-τρεις δεκαετίες, απασχολούσαν μόνο το περιθώριο της κοινωνίας.
Η υποστήριξη που έχουν οι οργανώσεις αυτές, όπως φερ’ ειπείν όσες ασχολούνται με τις «έμφυλες ταυτότητες», τα ζητήματα που αφορούν τους τρανσέξουαλς κ.λπ, δεν μπορεί να εξηγηθεί -όπως και με το μεταναστευτικό- με την αναφορά μόνο στην «δικαιωματιστική» αριστερά ή στους «φιλελέδες» της δεξιάς. Είναι φανερό ότι κάτι άλλο πιο ισχυρό, από την άλλη πλευρά του οικονομικού «Τείχους», στηρίζει και ενισχύει αυτούς τους φορείς για τους οποίους η κοινωνία εξακολουθεί να μην γνωρίζει και πολλά. Έτσι, λοιπόν, γεννάται το ερώτημα πώς οι οργανισμοί αυτοί, όπως οι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις, με μικρούς προϋπολογισμούς και περιορισμένους πόρους, μπορούν να γνωρίζουν τόσο εκπληκτικές επιτυχίες, όπως η αλλαγή της νομοθεσίας σε πολλές δυτικές χώρες, και πρέπει να απαντηθεί.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η IGLYO (International Gay, Lesbian, Bisexual, Transgender, Queer and Intersex Youth and Student Organisation), η οποία επιχειρεί να καθοδηγήσει τις «τρανς» οργανώσεις σε όλες τις δυτικές χώρες να επιβάλλουν με το «έτσι θέλω» αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο ώστε να επιτραπεί στα ανήλικα παιδιά να αλλάζουν νομικά το φύλο τους χωρίς την έγκριση των γονιών τους.
Για την IGLYO, «η γονεϊκή συναίνεση μπορεί να είναι περιοριστική και προβληματική για τους ανήλικους» ενώ ζητάει από «τα κράτη να αναλαμβάνουν δράση εναντίον των γονιών που εμποδίζουν την ελεύθερη ανάπτυξη της ταυτότητας ενός τρανς ανήλικου, αρνούμενοι να δώσουν την γονεϊκή άδεια όπου αυτή απαιτείται». Όπως διαπιστώνετε, ο τρανς ολοκληρωτισμός, ακολουθώντας τους ολοκληρωτισμούς του παρελθόντος, πιστεύει ότι τον τελευταίο λόγο στην ανατροφή των παιδιών δεν πρέπει να τον έχουν οι γονείς, αλλά η «πεφωτισμένη», trans-friendly κρατική εξουσία.
Πώς καταφέρνουν οι τρανς ακτιβιστές να επιβάλλουν τόσο σημαντικές νομοθετικές αλλαγές χωρίς να έχουν την συναίνεση της κοινής γνώμης, αφού είναι γνωστό ότι η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου αντιδρά σε τέτοια ζητήματα, όπως ο παραμερισμός της γονεϊκής μέριμνας για τα ανήλικα παιδιά;
Οι στόχοι και οι μέθοδοι του τρανς κινήματος και των ισχυρών χρηματοδοτών του φαίνονται μέσα από τα ίδια τους τα κείμενα, όπως θα δούμε παρακάτω.
Τον Νοέμβριο του 2019, η IGLYO, χρηματοδοτούμενη από πανίσχυρα Ιδρύματα, όπως η Open Society του Σόρος, κυκλοφόρησε έναν οδηγό προς ακτιβιστές και ΜΚΟ, ο οποίος έχει συνταχθεί από την Δικηγορική Εταιρεία Dentons και το Thomson Reuters Foundation…
Το έγγραφο είναι έργο της Dentons, της μεγαλύτερης δικηγορικής εταιρείας στον κόσμο που απαριθμεί 10.000 περίπου δικηγόρους και του Thomson Reuters Foundation, ενός βραχίονα του πασίγνωστου γίγαντα των μέσων ενημέρωσης, το οποίο είναι αφιερωμένο στην πολιτική των «ταυτοτήτων».
Το έγγραφο έχει τον τίτλο «Ορθές πρακτικές στη νομική αναγνώριση των φύλων για τη νεολαία». Σκοπός του είναι να βοηθήσει τις ομάδες trans σε διάφορες χώρες να επιφέρουν αλλαγές στην νομοθεσία που θα επιτρέπουν στα παιδιά να αλλάξουν νόμιμα το φύλο τους χωρίς την έγκριση των ενηλίκων και χωρίς να χρειάζονται την έγκριση οποιωνδήποτε αρχών. «Ελπίζουμε ότι αυτή η έκθεση θα αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για ακτιβιστές και ΜΚΟ που εργάζονται για να προωθήσουν τα δικαιώματα των τρανς σε όλη την Ευρώπη και πέραν αυτής», σημειώνεται στον πρόλογο.
Όπως θα περιμένατε από μια έκθεση που συντάχθηκε από το προσωπικό μιας μεγάλης νομικής εταιρείας, είναι ένα ολοκληρωμένο και ακλόνητο έγγραφο που συνοψίζει νομοθεσία, πολιτική και «υπεράσπιση» σε διάφορες χώρες. Με βάση την συνεισφορά ομάδων τρανς από όλο τον κόσμο (μία από αυτές είναι από την Ελλάδα), συγκεντρώνει και μοιράζεται την «βέλτιστη πρακτική» στην άσκηση πίεσης για αλλαγή του νόμου έτσι ώστε οι γονείς να μην έχουν πλέον λόγο σχετικά με τον νομικό προσδιορισμό του φύλου του παιδιού τους.
Σύμφωνα με την έκθεση:
«Αναγνωρίζεται ότι η απαίτηση γονικής συγκατάθεσης ή συγκατάθεσης ενός νόμιμου κηδεμόνα μπορεί να είναι περιοριστική και προβληματική για τους ανηλίκους».
Πράγματι, προτείνει ότι «τα κράτη πρέπει να αναλάβουν δράση εναντίον των γονέων που παρακωλύουν την ελεύθερη ανάπτυξη της ταυτότητας ενός νεαρού τρανς, αρνούμενοι να χορηγήσουν γονική άδεια όταν απαιτηθεί».
Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα εγχειρίδιο απευθυνόμενο στις ομάδες πίεσης που θέλουν να αφαιρέσουν την ανάγκη της συγκατάθεσης των γονέων σχετικά με σημαντικές πτυχές της ζωής των παιδιών τους. Ένα εγχειρίδιο γραμμένο από μια διεθνή δικηγορική εταιρεία και υποστηριζόμενο από ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα στον κόσμο.
Και πώς προτείνουν οι συντάκτες ότι πρέπει να επιτευχθεί η νομική αλλαγή;
Αξίζει να αναφερθούν οι συμβουλές σε βάθος, διότι αυτή είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο εμφανίζεται γραπτώς σε δημόσιο φόρουμ και επειδή έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που ασκείται και λειτουργεί η πολιτική αυτή.
Δείτε, λοιπόν, πώς η έκθεση υποδεικνύει τον καλύτερο τρόπο για την συγκρότηση μιας φιλο-τρανς ατζέντας:
«Ενώ οι πολιτιστικοί και πολιτικοί παράγοντες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην προσέγγιση που πρέπει να ακολουθηθεί, υπάρχουν ορισμένες τεχνικές που αναδεικνύονται ως αποτελεσματικές για την προώθηση των δικαιωμάτων των τρανς στις δυτικές χώρες».
Τι σημαίνει αυτό: «Σε πολλές από τις εκστρατείες υποστήριξης των ΜΚΟ που μελετήσαμε, υπήρχαν σαφή οφέλη όταν οι ΜΚΟ κατόρθωναν να ξεπεράσουν την κυβέρνηση και να δημοσιεύσουν μια δική τους προοδευτική νομοθετική πρόταση προτού η κυβέρνηση προλάβει να αναπτύξει τη δική της. Οι ΜΚΟ πρέπει να παρεμβαίνουν νωρίς στη νομοθετική διαδικασία και, το ιδανικότερο, πριν ξεκινήσει καν. Αυτό θα τους δώσει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα διαμόρφωσης της κυβερνητικής ατζέντας και της τελικής πρότασης απ’ ό,τι εάν παρέμβουν αφού η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει να αναπτύσσει τις δικές της προτάσεις».
Άλλη μια σχετική οδηγία του εγγράφου: «Συνδέστε την εκστρατεία σας με μια δημοφιλέστερη μεταρρύθμιση».
Για παράδειγμα:
«Στην Ιρλανδία, τη Δανία και τη Νορβηγία, τροποποιήθηκε ο νόμος για την νομική αναγνώριση των φύλων των ανηλίκων ταυτόχρονα με άλλες πιο δημοφιλείς μεταρρυθμίσεις, όπως η νομοθεσία για την ισότητα των γάμων (μεταξύ ετεροφύλων, ομοφύλων κ.λπ.). Αυτό πρόσφερε ένα πέπλο προστασίας, ιδιαίτερα στην Ιρλανδία, όπου η ισότητα των γάμων υποστηρίχθηκε έντονα, αλλά η ταυτότητα του φύλου είναι πιο δύσκολο να κερδίσει την δημόσια στήριξη».
Μια άλλη σύσταση είναι ακόμα πιο αποκαλυπτική: «Αποφύγετε την υπερβολική κάλυψη και την έκθεση του Τύπου».
Σύμφωνα με την έκθεση, οι χώρες που έχουν κινηθεί ταχύτερα στην προώθηση των δικαιωμάτων των τρανς και της αφαίρεσης της γονικής συγκατάθεσης ήταν εκείνες στις οποίες οι ομάδες πίεσης για αυτές τις αλλαγές κατάφεραν να σταματήσουν την ευρύτερη ενημέρωση του κοινού σχετικά με τις προτάσεις τους. Αντίθετα, σε μέρη όπως η Βρετανία, όσο πιο πολύ «εκτίθετο» η ατζέντα αυτή, τόσο λιγότερο επιτυχημένη ήταν η άσκηση πίεσης:
«Μια άλλη τεχνική που έχει χρησιμοποιηθεί με μεγάλη επιτυχία είναι ο περιορισμός της κάλυψης και της παρουσίασης του θέματος από τον Τύπο. Σε ορισμένες χώρες, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιρλανδία, ακτιβιστές άσκησαν άμεσες πιέσεις σε μεμονωμένους πολιτικούς και προσπάθησαν να περιορίσουν στο ελάχιστο την κάλυψη του Τύπου, προκειμένου να αποφευχθεί το παραπάνω ζήτημα παρερμηνείας».
Με το να προσφέρει εκτεταμένες συμβουλές για την ανάγκη να παραμείνει η ατζέντα για τα δικαιώματα των τρανς μακριά από τα μάτια του κοινού, η έκθεση παρακάμπτει το ενδεχόμενο να βρουν πειστικά επιχειρήματα για την υπόθεσή τους. Το να πείσουν δηλαδή τους ανθρώπους ότι όσα προτείνουν είναι σωστά δεν εμφανίζεται ως προτροπή στην έκθεση, η οποία φθάνει τις 65 σελίδες.
Συνοψίζοντας, λοιπόν: έχουμε μια μεγάλη διεθνή νομική εταιρεία, που βοήθησε στην σύνταξη ενός εγχειριδίου πίεσης για άτομα που θέλουν να αλλάξουν το νόμο προκειμένου να εμποδίσουν τους γονείς να έχουν τον τελευταίο λόγο για πολύ σημαντικές αλλαγές στην προσωπικότητα των δικών τους παιδιών. Αυτό το εγχειρίδιο συμβουλεύει τους υπέρμαχους αυτής της προσπάθειας να κρύβουν τα σχέδιά τους πίσω από ένα «πέπλο» και να διασφαλίζουν ότι ούτε τα μέσα ενημέρωσης ούτε το ευρύτερο κοινό θα γνωρίζουν πολλά για τις αλλαγές που επιδιώκουν να κάνουν και οι οποίες επηρεάζουν καθοριστικά τα παιδιά. Επειδή αν το κοινό μάθει για όλα αυτά, μπορεί να αντιδράσει έντονα.
Σε μια δημοκρατία, είναι όλοι ελεύθεροι να υποστηρίξουν μια οποιαδήποτε πολιτική ή θέση που επιθυμούν, αλλά, κανονικά, όποιος θέλει να αλλάξει τον νόμο για να το πράξει πρέπει να κερδίσει την υποστήριξη ή, τουλάχιστον, τη συναίνεση του λαού του οποίου η εξουσία τελικά δίνει την ισχύ στον νόμο. Η προσέγγιση που περιγράφεται λεπτομερώς στην έκθεση Dentons ισοδυναμεί με έναν πολύ αντιδημοκρατικό τρόπο άσκησης πίεσης για να αποκτήσει το ενδιαφερόμενο λόμπυ τους νόμους και τις πολιτικές που θέλει. Ακόμη αποκαλύπτει ότι σε αρκετές χώρες συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων έχουν καταφέρει να ασκούν πιέσεις πίσω από ένα «πέπλο» μυστικότητας και σκοπίμως πίσω από την πλάτη του λαού.
Έτσι, λοιπόν, τα παιδιά θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν το φυσικό-νόμιμο φύλο τους χωρίς την συμμετοχή των γονέων ή επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου… και το κράτος πρέπει να συλλαμβάνει τους γονείς που αντιδρούν στις επιταγές αυτών των πανίσχυρων λόμπυ, όπως η Dentons και το Ίδρυμα Thomson Reuters, τα οποία αγνοούν την κοινωνία.

Η IGLYO είναι μια γιγαντιαία ΛΟΑΤΚΙ οργάνωση-ομπρέλλα, που περιλαμβάνει ΜΚΟ από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα, μέλος της είναι η C.Y., μια οργάνωση που κατά καιρούς έχει χρηματοδοτηθεί από την ΕΕ, την αμερικανική πρεσβεία και από το ελληνικό τμήμα του πανταχού παρόντος Ιδρύματος Σόρος.
Το Open Society Foundations, που ιδρύθηκε από τον Τζωρτζ Σόρος, είναι ένας από τους μεγαλύτερους ιδιωτικούς χρηματοδότες ομάδων, οι οποίες υποστηρίζουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα», την «δημοκρατία» και την «πολιτική ορθότητα»- με ετήσιο προϋπολογισμό άνω του ενός δισεκατομ. δολλαρίων.
Το Open Society έχει χρηματοδοτήσει επίσης προγράμματα ενίσχυσης των προσφύγων στο χωριό Μόρια, στην Μυτιλήνη, δραστηριότητες που αντιμετωπίζουν την ρατσιστική και ομοφοβική βία, όπως το Πρόγραμμα Colour Youth’s Tell Us! (https:www.colouryouth.gr/pes-to-se-emas/), καθώς και ένα κέντρο παιδικής φροντίδας στην Θεσσαλονίκη, το οποίο φέρνει κοντά τα παιδιά των προσφύγων με τα Ελληνόπουλα μετά το σχολείο.
Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε μέχρις εδώ ώστε οι λαοί να μην έχουν κανέναν λόγο μέσα σε μια συνεχώς μεταλλασσόμενη, χωρίς την θέλησή τους κοινωνία και πρώην περιθωριακές ομάδες ανθρώπων να μεταβάλλονται σε πανίσχυρα λόμπυ.
*Από το Hellenic Nexus τ.151

Η ΕΥΡΩΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗ Α.Ε. αρωγός του Ε.Σ.Υ στην δοκιμασία της πανδημίας

Η ανθρωπότητα τους τελευταίους μήνες βρέθηκε αντιμέτωπη με την πανδημία του Κορωναιού, που  προκάλεσε σοκ σε κράτη και κυβερνήσεις. Τα δημόσια νοσοκομεία, που έπρεπε να αποτελούν τις ναυαρχίδες της δημόσιας υγείας, βρέθηκαν απροετοίμαστα, ανοχύρωτα, σχεδόν σε όλο τον «αναπτυγμένο» κόσμο.

Αυτό που έζησαν οι λαοί της Ευρώπης αλλά και εμείς στην πατρίδα μας, ανέδειξε ότι οι δημόσιες δομές υγείας αποδεικνύονται οι πυλώνες αντιμετώπισης της πανδημίας. Με τις αδυναμίες, τα κενά τις ελλείψεις, που βέβαια οφείλονται στις δραστικές περικοπές που προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Η μακρά παράδοση όμως του κράτους κοινωνικής  πρόνοιας, η επιστημονική κατάρτιση και το υψηλό αίσθημα ευθύνης του ιατρικού  και νοσηλευτικού προσωπικού απέτρεψε στην Ευρώπη αλλά και στην χώρα μας, την κατεδάφιση των δημοσίων δομών υγείας. Κάτι που αν συνέβαινε, θα άφηνε ανοχύρωτες και απροστάτευτες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στη λαίλαπα της πανδημίας.

Αρωγός από την πρώτη στιγμή και ο επιχειρηματικός κόσμος της πατρίδας μας. Σ΄αυτή την ιστορική συγκυρία της μεγάλης δοκιμασίας, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες πολύτιμες για το  δημόσιο σύστημα υγείας αλλά και την κοινωνία.

Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μορφή ισχυρής κουλτούρας. Ολοένα και περισσότερες εταιρείες κάνουν παρεμβάσεις εταιρικής υπευθυνότητας και κοινωνικής ευαισθησίας.

Οι πρωτοβουλίες αυτές προάγουν τον επιχειρηματικό πολιτισμό, συμβάλλουν στην εμπέδωση κλίματος συνεργασίας, συναίνεσης και αλληλεγγύης. Στοιχεία, που ειδικά σ’ αυτή τη συγκυρία, τα έχουμε ανάγκη όλοι μας.

Το δικό τους «παρών» στη μάχη κατά της πανδημίας, της θωράκισης του δημόσιου συστήματος υγείας και του Γενικού Νοσοκομείου Κορίνθου έδωσαν και  Κορίνθιοι επιχειρηματίες.

Εμείς συναντήσαμε τον  κ. Χρίστο Τσαούση πρόεδρο της ΕΥΡΩΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗΣ – Χ.Β. ΤΣΑΟΥΣΗΣ Α.Ε, στο γραφείο του στην έδρα της επιχείρησης. Δεν πήγαμε με σκοπό να μας δώσει συνέντευξη. Άλλωστε  είναι πολύ φειδωλός στις δηλώσεις και ειδικά όταν πρόκειται για χορηγίες ή προσφορές.

Όταν τον ρωτήσαμε για την τεράστια δωρεά ειδών ειδικού νοσοκομειακού εξοπλισμού στο ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ όπως αναφέρει το δελτίο τύπου

http://www.hospkorinthos.gr/dt/dt_dorea_tsaousi.pdf

μας διέκοψε ευγενικά για να μας πει:

 -Είναι καθήκον του επιχειρηματία να συμβάλλει στην  ανάδειξη της κοινωνικής αλληλεγγύης. Η πατρίδα μας δοκιμάζεται, οι ανάγκες του ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ πολλές.

-Η αυταπάρνηση στα όρια της αυτοθυσίας του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορο κανένα.

-Η προσφορά  μας  λέει: Δεν είναι προϊόν που μεταφέρεται από κανάλι σε κανάλι και σε δελτία με βαρύγδουπες ανακοινώσεις.

 -Η προσφορά είναι επένδυση στην κοινωνία. Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις πραγματικότητα τις αξίες μιας επιχείρησης. Η εταιρική κοινωνική προσφορά και η εταιρική υπευθυνότητα, είναι οι βασικές αρχές μιας επιχείρησης, όπως ο πρόλογος σε μια έκθεση.

-Η πρόληψη, η περίθαλψη, η δημόσια υγεία είναι βασικές προϋποθέσεις για την ευημερία του ανθρώπου. Η πολιτεία σε συνεργασία με την ιδιωτική πρωτοβουλία, έχει υποχρέωση να προστατεύσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ίδια τη ζωή.

.Οι φωτογραφίες στο χώρο του γραφείου του, οι βραβεύσεις, τα αφιερώματα σε περιοδικά του κλάδου στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οι επισκέψεις  Ελλήνων και ξένων επιστημόνων του κλάδου, των φοιτητών γεωπονικών και κτηνιατρικών σχολών, είναι οι μαρτυρίες της 50χρόνης Ανθρώπινης και επιχειρηματικής διαδρομής του Χρίστου Τσαούση.

Μας άρεσαν οι φωτογραφίες με όλους τους πρωθυπουργούς και προέδρους της ελληνικής δημοκρατίας. Η ξεχωριστή σχέση όμως του Χρίστου με τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι μοναδική για τον ίδιο. Όπως και η σχέση του με τον Γιάννη Ποττάκη. Τον πολιτικό που τίμησε την Κορινθία και την Ελλάδα, για το έργο που προσέφερε ως επιστήμων και πολιτικός.

Φωτογραφίες με αγαπημένα  πρόσωπα της οικογένειας ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ, συνεργάτες τα τελευταία 40 χρόνια. Μιας οικογένειας που τιμά και σέβεται τον Έλληνα καταναλωτή και Έλληνα παραγωγό.

-Του αρέσει να μιλάει για την καταγωγή του. Την γενέθλια γη του, το Στόμι Κορινθίας. Την επιχειρηματική αλλά και ανθρώπινη διαδρομή του.

-Μας μίλησε για το μικρό ορνιθοτροφείο στην παραλία του Βραχατίου, κοντά στο σπίτι του αγαπημένου του φίλου Μίκη Θεοδωράκη. Την διαδρομή από τις 300 κότες  την δεκαετία του ΄60, στις 300.000 κότες σήμερα, στην υπερσύγχρονη μονάδα αυγοπαραγωγής στα Εξαμίλια. Μια μονάδα κάθετη από τις μεγαλύτερες στα Βαλκάνια.

-Του αρέσει να μιλάει για τον κόσμο. Ό ίδιος αισθάνεται πολίτης του κόσμου. Έχει ταξιδεύσει σε πολλές χώρες. Άλλοτε ως  μέλος του συνδέσμου Ελλήνων βιομηχάνων, εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε παγκόσμια συνέδρια και εκθέσεις και άλλοτε ως απλός πολίτης.

-Μιλάει με πάθος για τη δουλειά του. ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΓΟ, της Ευρωπτηνοτροφικής. Σήμα κατατεθέν, σε  όλες τις ετικέτες των προϊόντων.

-Μιλάει με αγάπη για τους συνεργάτες του και το προσωπικό που είναι μαζί του δεκαετίες.

-Μιλάει με σεβασμό για τον κάθε πελάτη ξεχωριστά που εμπιστεύεται το ελληνικό αυγό της ευρωπτηνοτροφικής. Αυτό το μικρό σε μέγεθος τρόφιμο αλλά τόσο θαυματουργό για τις θρεπτικές του ιδιότητες.

-Είναι περήφανος για τον γιο του Βασίλη την ψυχή και την καρδιά της μονάδας.

Τον αποχαιρετίσαμε κρατώντας τις λέξεις του: Θέλω να αφήσω ένα μικρό αποτύπωμα προσφοράς και αλληλεγγύης στην κορινθιακή κοινωνία, στην υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό.

Επιμέλεια κειμένου: Ντίνος Παπαντωνίου

 ΠΗΓΗ: streetlife.gr

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ – ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ: ΔΥΟ ΑΚΡΑΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

(Εισήγηση στην αντιαιρετική Ημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς 26-4-2018)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Ο σύγχρονος κόσμος βιώνει μια πρωτόγνωρη πνευματική κατάσταση, μια πρωτοφανή πνευματική σύγχυση και κατάπτωση. Μετά την παταγώδη κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο αποκαμωμένος από τα υλιστικά και μηδενιστικά κηρύγματα άνθρωπος, των τελευταίων αιώνων και ιδιαίτερα του ταραγμένου 20ου αιώνα, στράφηκε προς τη θρησκευτικότητα και την πνευματικότητα, η οποία όμως δεν είναι δυστυχώς υγιής πνευματική κατάσταση. Κι αυτό διότι εμφορείται από τον αποκρυφισμό και ολόκληρο το φάσμα του νοσηρού μυστικισμού, ο οποίος εκφράζεται με πληθώρα συγκεκριμένων ρευμάτων και ομάδων, του συγχρόνου αποκρυφιστικού φαινομένου της «Νέας Εποχής». Καθώς ελέχθη από τους προλαλήσαντες, το πλέγμα της «Νέας Εποχής» αποτελεί την κύρια, ή και την αποκλειστική πηγή του αποκρυφισμού στις μέρες μας, οι δε ομάδες της είναι συγκοινωνούντα δοχεία, οι οποίες δέχονται και παρέχουν αποκρυφιστικό υλικό.


Μέσα στον κυκεώνα του σύγχρονου νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, ξεχωρίζουν δύο τέτοια ρεύματα, τα οποία αποτελούν τους κυριότερους εκφραστές του αποκρυφιστικού φαινομένου παγκοσμίως: ο Νεοπαγανισμός και ο Νεοσατανισμός. Πρόκειται για τις σκληρότερες και τις πιο ακραίες εκφάνσεις των αρχών και των επιδιώξεων της «Νέας Εποχής».
Ο μεν Νεοπαγανισμός είναι η σύγχρονη μορφή αναβίωσης του αρχαίου παγανισμού, η αναβίωση λατρείας της πολυθεΐας και των τελετουργιών της. Ο δε Νεοσατανισμός είναι η σύγχρονη μορφή λατρείας και θεώρησης του Σατανά, ως υπέρτατη θεότητα, όπως την όρισαν οι διαβόητοι αποκρυφιστές του 20ου αιώνα Α. Κρόουλυ και Αντον Λάβεϋ. Φαινομενικά παρουσιάζονται ως κινήσεις διαφορετικές. Αλλά στην ουσία είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, καθ’ ότι η μήτρα άντλησης του αποκρυφιστικού υλικού τους είναι κοινή, πρόκειται για τη «Νέα Εποχή». Αν και οι νεοπαγανιστές αφίστανται των κατηγοριών ότι έχουν σχέση με το σατανισμό, αυτό δεν τους εμποδίζει να τιμούν τον Εωσφόρο, στα δημοσιεύματά τους, ως τον «λαμπρό νέο που φέρνει το φως», ή στο πρόσωπο του μυθικού τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος ταυτίζεται από τους αποκρυφιστές με τον Εωσφόρο. Κοινές είναι οι ρίζες τους, ο σύγχρονος κυκεώνας του αποκρυφισμού, όπως και οι επιδιώξεις τους, ο αποχριστιανισμός του κόσμου. Κοινό επίσης γνώρισμά τους είναι και το άσβεστο μίσος τους, έως εξαφανίσεως του Χριστιανισμού και φυσικής εξοντώσεως ημών των Χριστιανών. Αν κάποιος θέλει να διαπιστώσει την πιο ακραία μορφή του σύγχρονου φονταμενταλισμού, δεν έχει παρά να μελετήσει τον αντιχριστιανισμό του συγκεκριμένων ομάδων του χώρου για να διαπιστώσει πως συναγωνίζονται επάξια τον φονταμενταλισμό του Ισλάμ!
Ας δούμε τι είναι αυτά τα δύο απειλητικά πνευματικά μεγέθη.



Τι είναι ο Νεοσατανισμός;
Είναι η λατρεία του Σατανά ως θεού. Μια λατρεία παμπάλαια, η οποία ανάγεται στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Εωσφόρος, σύμφωνα με τη θεία αποκάλυψη, στόχευσε να πάρει τη θέση του Θεού και να λατρεύεται αντ’ Αυτού, όταν σκέφτηκε: «Αναβήσομαι επάνω των νεφών, έσομαι όμοιος τω Υψίστω» (Ησ.14,14). Αφού όμως δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη βδελυρή και βλάσφημη επιθυμία του και κατακρημνίστηκε στην άβυσσο, παρέσυρε τον άνθρωπο, να τον λατρεύει εκείνος ως θεό, να πάρει τη θέση του Θεού. Ο αποστατημένος άνθρωπος, απομακρυνόμενος από το Θεό λάτρεψε το διάβολο, μέσα από τις ειδωλολατρικές θρησκείες, άλλωστε, σύμφωνα με το λόγο του Θεού «πάντες οι θεοί των εθνών (είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5). Διαβάζουμε σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα:
«Oι Πραγματικοί Θεοί [Δαίμονες] χαρακτηρίστηκαν αδίκως ως τέρατα και στιγματίστηκαν ως «κακοί» (σ.σ. από το Χριστιανισμό) για να αποτραπεί η ανθρωπότητα από την απόκτηση πνευματικής γνώσης. Λόγω αυτού, το ανθρώπινο γένος έχει δραστικά εκφυλιστεί και πνευματικά και διανοητικά», αποκαλυπτικά των ισχυρισμών μας.
Τα αρχαία ειδωλολατρικά θρησκεύματα δεν ήταν τίποτε άλλο από λατρεία «θεοτήτων», των οποίων η φύση ήταν σαφώς δαιμονική. Στα πρόσωπα αυτών των «θεών» λατρεύονταν τα ανθρώπινα πάθη, τα οποία υπαγορεύει στους ανθρώπους ο Σατανάς. Η λατρεία του Σατανά ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει και μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού. Στο περιθώριο, μάγοι, αποκρυφιστές και διεστραμμένοι πνευματικά άνθρωποι λάτρευαν κρυφά, λόγω των διώξεων, το Σατανά. Ο σκοτεινός μεσαίωνας είναι μια από τις πλέον δαιμονοκρατούμενες εποχές.
Στα χρόνια του διαφωτισμού και εντεύθεν, όταν ο δυτικός χριστιανισμός έχασε την επιρροή του στην κοινωνία, και έπαψαν οι διώξεις και οι θανατώσεις των μαγισσών και των σατανιστών, οι λάτρεις του Σατανά έκαμαν πιο φανερή την εμφάνισή τους. Λάτρεις του ήταν κυρίως οι ευγενείς ευρωπαίοι. Διαβάζουμε σε ιστοσελίδα του χώρου την εξής σημαντική πληροφορία:
 

«Τον 17ο αιώνα, κάπου στην Γαλλία ένας ιερέας με το όνομα l'Abbé Guibourg, εφηύρε την λατρεία του Σατανά. Βοηθούμενος από την σύντροφό του Catherine La Voision, είναι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που οργάνωσε σατανιστικές λειτουργίες από το 1670 μέχρι το 1679. Λέγεται πως η Madame de Montespan, μια παρατημένη ερωμένη του Λουδοβίκου του XIV, ζήτησε από το ζευγάρι να οργανώσει μια σειρά σατανιστικών λειτουργιών, έτσι ώστε να ξαναγίνει η αγαπημένη του βασιλέα. Κατά τη διάρκεια κάθε μιας εξ' αυτών των λειτουργιών, θυσιαζόταν ένα βρέφος, έτσι ώστε το αίμα του να γεμίσει ένα δισκοπότηρο. Το ζευγάρι αφοσιώθηκε και σε τελετές που μιμούνταν και ανέστρεφαν τις Χριστιανικές πρακτικές. Σήμερα, αποδίδουμε την γέννηση του Σατανισμού στην Γαλλία σε εκείνους.» (www.vice.com)
Είναι γνωστά άλλωστε τα σατανιστικά όργια στα ανακτοβούλια της Ευρώπης και στις επαύλεις των ευγενών, ιδιαίτερα της Γαλλίας των Λουδοβίκων, τον ΙΖ΄ και τον ΙΗ΄ αιώνα, με τις φρικιαστικές «μαύρες λειτουργίες». Το πρόσωπο του Εωσφόρου ανήχθη σε σύμβολο επαναστατικότητας και ελευθερίας από τους επαναστατημένους όχλους. Την κάκιστη περί Θεού αντίληψη του παποπροτεσταντισμού, περί αιμοδιψούς, σαδιστή και απάνθρωπου Θεού, πήρε ο δήθεν «φιλάνθρωπος» Σατανάς, ο οποίος υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, θωπεύοντας τα πάθη του και αίροντας κάθε απαγόρευση για την ικανοποίηση των επιθυμιών του. Ο αντάρτης του Θεού Εωσφόρος γίνεται το σύμβολο απελευθέρωσης του ανθρώπου από τον απάνθρωπο Θεό του Παπισμού και του Προτεσταντισμού.
Πάνω σε αυτά τα κηρύγματα, δομήθηκε ο Νεοσατανισμός, η σύγχρονη αντίληψη και λατρεία του Σατανά, τον 20ο αιώνα. Κύριος θεμελιωτής του ο άγγλος μάγος και ακόλαστος αποκρυφιστής Άλιστερ Κρόουλυ (1875-1947), ο οποίος συστηματοποίησε την λατρεία στον Σατανά με το διαβόητο βιβλίο του «Βιβλίο του Νόμου», στο οποίο αποθεώνει στο έπακρο το ανθρώπινο εγώ και απελευθερώνει την ικανοποίηση των πάσης φύσεως ορμέμφυτων. Τη σκυτάλη θα πάρει ο αμερικανός αποκρυφιστής και μάγος Άντον Ζάντορ Λάβεϋ (1930-1997), ο οποίος θα συστηματοποιήσει τη λατρεία του Σατανά, σε συγκεκριμένη θρησκευτική σέκτα, θα ιδρύσει στις 30 Απριλίου 1966 στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. την Ordo Templi Satanis, την «Εκκλησία του Σατανά», στην οποία θα μυήσει χιλιάδες, όχι μόνο περιθωριακούς, αλλά και επωνύμους της αμερικανικής κοινωνίας, κυρίως του χολιγουντιανού θεάματος και της μουσικής βιομηχανίας. Παραρτήματά της θα διασπαρθούν σε όλον τον κόσμο. Το βιβλίο του «Σατανιστική Βίβλος», το οποίο κυκλοφόρησε με τεράστια εκδοτική επιτυχία το 1971, αποτελεί το «ευαγγέλιο» των νεοσατανιστών και είναι η πλήρης αντιστροφή του Ευαγγελίου του Χριστού. Η σέκτα αυτή κατηγορήθηκε ότι ευθύνεται με ειδεχθή εγκλήματα, τα οποία έγιναν κατά τη διάρκεια σατανιστικών τελετουργιών. Φρικτότερο απ’ όλα η δολοφονία της εγκύου ηθοποιού Σάρον Τέητ από τον σατανιστή Τ. Μάνσον.
 

Φρίκη προκαλούν τα τελετουργικά της σέκτας, των οποίων το κύριο χαρακτηριστικό είναι η καθύβριση, ο χλευασμός και η βεβήλωση των χριστιανικών λατρευτικών τελετουργικών και λατρευτικών πράξεων. Στις «μαύρες σατανιστικές λειτουργίες» λαμβάνουν χώρα ακραίες μορφές φρικιαστικών τελετουργιών, όπως έκχυση και πόση αίματος ανθρώπων και ζώων. Ακατανόμαστα σεξουαλικά όργια, θυσίες ζώων και συχνά ανθρώπων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εξιχνιάσεως εγκλημάτων, τα οποία αποδείχτηκαν ως τελετουργικές ανθρωποθυσίες σατανιστικών λατρειών. 

Έχουν καθιερώσει και εορτολόγιο, το οποίο, ταυτίζεται με εκείνο του Νεοπαγανισμού, όπως είναι οι τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες. Κύρια εορτή τους η 30η Απριλίου, η λεγομένη Βαλμπούργιος Νύχτα, κατά την οποία «εορτάζεται» η ίδρυση της σέκτας.
Μετά από μισό αιώνα ζωής η επικίνδυνη αυτή σέκτα κατόρθωσε να διεισδύσει σε πλήθος επώνυμων της διεθνούς σόου μπιζ, της πολιτικής και της επιχειρηματικότητας. Οι λάτρεις του Σατανά προβάλλουν με δυναμικό τρόπο τα δικαιώματά τους, απαιτώντας να έχουν λόγο στη δημόσια ζωή. Στις Η.Π.Α. στήνουν αγάλματα σε δημόσιους χώρους, όπως εκείνο στο Ντιτρόιτ και συμμετέχουν σε προσευχές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως τα τοπικά κοινοβούλια και τους δήμους. Το χειρότερο, απ’ όλα είναι ότι εξοικείωσαν και συμφιλίωσαν τον σύγχρονο άνθρωπο με το Σατανά. Έπαψε να είναι ο εχθρός του, ο καταστροφέας του, αλλά ο πιστός φίλος του. Σύμβολα και εικόνες του κοσμούν επιχειρήσεις και προϊόντα. Έγινε ο αγαπημένος ήρωας του κινηματογράφου. Τα αθώα παιδιά παίζουν με παιχνίδια σατανιστικού περιεχομένου και εξοικειώνονται στη βία και τις αποκρουστικές μορφές, μέσω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Τρομακτική επίδραση στα παιδιά, μη αναστρέψιμη, είχε το φαινόμενο Χάρρυ Πότερ, τα οποία εδραίωσε στις παιδικές ψυχές την δαιμονική δύναμη, τον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Το ίδιο και η μοντέρνα μουσική, μέσω της οποίας μυείται η ανυποψίαστη νεολαία στον σατανισμό. Τα μουσικά συγκροτήματα, τα σύμβολά τους, το ντύσιμο και το παρουσιαστικό τους, τα σκηνικά, οι στίχοι των τραγουδιών και ο τεχνητός μυστικισμός, στις τοιούτου είδους συναυλίες, δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την μύηση των παιδιών στο σατανισμό, ή τουλάχιστον λειτουργούν απενοχοποιητικά και τη συμφιλιωτικά του Σατανά στις αθώες ψυχές τους. Αναμφίβολα, τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα του Νεοσατανισμού!
 

Για την ιστορία αναφέρουμε και τις μορφές σατανισμού που έδωσαν κάποιοι ερευνητές θρησκειολόγοι. Προτείνουν τέσσερις τύπους σατανισμού:
α) τον μεσαιωνικό,
β) τον θρησκευτικό,
γ) τον ερασιτεχνικό, και,
δ) τον πνευματικό ή συμβολικό, χωρίς αυτό να έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία.
Χαρακτηριστική είναι η ομολογία σατανιστών σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα:
«Δουλεύουμε απευθείας με τον Σατανά. Πιστεύουμε ότι κάθε άτομο που είναι πρόθυμο και σέβεται, μπορεί να έχει προσωπική σχέση με τον Σατανά. Δεν Υπάρχουν μεσολαβητές στον Σατανισμό· Το Ιερατείο βρίσκεται εδώ μόνο για καθοδήγηση και υποστήριξη. Παίρνουμε τα αξιώματα και τις πρακτικές απευθείας από τον Σατανά.»
Αυτό μαρτυρεί ότι στις σατανιστικές τελετές έχουμε άμεση επαφή και σχέση των δαιμονικών δυνάμεων με τους άτυχους λατρευτές τους!
 

Η Ελλάδα δεν εξαιρείται από τη δράση του Νεοσατανισμού. Μια απλή περιήγηση στο διαδίκτυο μας βεβαιώνει ότι ο νεοσατανισμός είναι παρών και στη χώρα μας. Βεβαίως δεν υπάρχουν, τουλάχιστον φανερά, η ύπαρξη επισήμων ομάδων, όπως στο εξωτερικό. Όμως η δράση μεμονωμένων κρυφών ομάδων και ατόμων γίνεται συχνά φανερή με απομεινάρια υπαίθριων τελετουργιών, βεβηλώσεις Ιερών Ναών και σχεδίαση συμβόλων, ανά την επικράτεια. Διαπιστώνονται συχνά ίχνη τελετουργιών σε ερημικά μέρη.
Το στήσιμο αγαλμάτων σε διάφορα σημεία της χώρας μας, τα οποία υποκρύπτουν αποκρυφιστικές φυγούρες, δεν είναι άσχετο με την ανάπτυξη του νεοσατανιστικού φαινομένου και στη χώρα μας (βλ. Μεταξουργείο, Π. Φάληρο). Αυτό δείχνει πως ο αποκρυφισμός και η εξοικείωση με τον Σατανά είναι επικίνδυνα διαδεδομένη και στην πατρίδα μας. Το πλέον ανησυχητικό είναι τα αποτρόπαια εγκλήματα, που έχουν σημειωθεί κατά καιρούς, όπως εκείνο των σατανιστών της Παλλήνης του 1993, της Γλυφάδας του Πάσχα 2016 και της Κεφαλονιάς της περασμένης πρωτοχρονιάς. Δείτε μια κυνική ομολογία σατανιστών για την δικαιολόγηση των εγκλημάτων τους, σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα, δηλωτική της σεκταριστικής υφής του Νεοσατανισμού:
«Ο Πνευματικός Σατανισμός δε συγχωρεί με κανένα τρόπο τη κακοποίηση πνευμάτων όπως διδάσκεται στα κλασσικά γριμόρια. Οι Δαίμονες που δεσμεύθηκαν και υποχρεώθηκαν να εκτελέσουν τα προστάγματα των μάγων τώρα είναι ελεύθεροι και όποιος χρησιμοποιήσει τις μεθόδους μαγικών κύκλων και το όνομα του «Ιεχωβά», προσκαλεί τη προσωπική του καταδίκη!»



Τι είναι ο Νεοπαγανισμός;
Παγανισμός, είχε αποκληθεί στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, η εναπομείνασα ειδωλολατρική θρησκεία, ψήγματα της οποίας είχαν περιορισθεί στις απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές των αμόρφωτων χωρικών, εξ ου και το όνομά του, που σήμαιανε τη θρησκεία των χωρικών. Τα τελευταία απομεινάρια του έσβησαν περί τον Θ΄ μ. Χ. αιώνα.
Αλλά ο παγανισμός ήρθε ξανά στο προσκήνιο μετά από μερικούς αιώνες, με τη μορφή του Νεοπαγανισμού, δηλαδή με μια νέα μορφή του αρχαίου παγανισμού. Ιστορικά ο Νεοπαγανισμός έλκει τις ρίζες του στις αλλόκοτες θεωρίες του Πλήθωνα τον 15ο αιώνα, του Μπαίμε τον 17ο αιώνα, τους ρομαντικούς και τους φυσιοκράτες του 19ου αιώνα, και γενικά στο αντιχριστιανικό κλίμα του λεγομένου ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Ο άκρατος κλασικισμός της εποχής αυτής ανέσυρε, ως δήθεν αξίες της αρχαιότητας, και τις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες, τις οποίες έθεσε ως αντίβαρο στον απεχθή, για τους ευρωπαίους διαφωτιστές, Χριστιανισμό. Η συμβολή της Θεοσοφίας, στα μισά του 19ου αιώνα, υπήρξε σημαντική για την ανάδυση των αρχαίων ξεχασμένων παγανιστικών θρησκευμάτων. Στα 1888 ιδρύθηκε από τρεις άγγλους αποκρυφιστές στο Λονδίνο ο ναός της Ίσιδος – Ουρανίας, είναι ο πρώτος καταγραμμένος νεοπαγανιστικός ναός. Στις αρχές του 20ου αιώνα έχουμε τη στροφή πολλών ευρωπαίων στον αποκρυφισμό και το σατανισμό, με πρωτοπόρο τον άγγλο αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόολυ (1875-1947), ο οποίος στο νεοσατανιστικό του σύστημα ανάμειξε και πάμπολλα στοιχεία του αρχαίου παγανισμού. Η αγαπημένη φιγούρα του ήταν ο τραγόμορφος αρχαιοελληνικός «θεός» Πάνας.
 

Ουσιαστικός εμπνευστής και πρωτεργάτης στην ανάπτυξη του νεοπαγανιστικού φαινομένου υπήρξε, ο επίσης άγγλος αποκρυφιστής, Τζέραλντ Γκάρντνερ (1884-1964), ο οποίος με τη βοήθεια, της διαβόητης γηραιάς μάγισσας Τσάτερμπουρχ, σύστησε την μαγικοπαγανιστική θρησκεία Wicca, η οποία είναι ανάμειξη της μαγείας, του σατανισμού του Κρόουλυ, στον οποίο είχε θητεύσει ο Γκάρντνερ, και του παγανιστικού δρυιδισμού. Η αποποινικοποίηση της μαγείας στην Αγγλία το 1954 έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη και τη διάδοση του νεοπαγανιστικού δρυιδισμού και τη λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» της Wicca. Σε ελάχιστο χρόνο ο Νεοπαγανισμός διαδόθηκε σε όλη τη Μ. Βρετανία, στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Διάφορες περιθωριακές ομάδες, όπως των χίπεις, υιοθέτησαν τον παγανισμό. Επίσης η λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» του δρυιδικού παγανισμού συνδέθηκε με το οικολογικό κίνημα και τη φυσιολατρία. Σταθμό στην ανάπτυξη και τη διάδοση του Νεοπαγανισμού υπήρξε το 1979 το μπεστ σέλερ της αμερικανίδας σατανίστριας Στάρχοουκ, «Σπειροειδής χορός: Μια αναγέννηση της αρχαίας θρησκείας της μεγάλης θεάς», η οποία σύνδεσε το σατανισμό με τον κέλτικο παγανισμό. Το 1998 συστήθηκε και το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εθνικών Θρησκειών» στη Βίλνα της Λιθουανίας, ως μια ομοσπονδία του παγκόσμιου νεοπαγανισμού. Το 2004 έγινε το συνέδριο αυτού του παγκόσμιου οργανισμού στην Αθήνα!
 

Δε μπορούμε τέλος να παραβλέψουμε το γεγονός, πως η κατάρρευση του μαρξισμού, ενίσχυσε το Νεοπαγανισμό, ως μια περίεργη μετάγγιση δυναμικού από τον αθεϊσμό στον παγανισμό! Κατά περίεργο τρόπο, μια μεγάλη μερίδα οπαδών διαφόρων νεοπαγανιστικών ομάδων προέρχονται από μαρξιστικές ομάδες της ανένταχτης αριστεράς! Πρώην φανατικοί άθεοι συμμετέχουν με ζήλο σε λατρευτικές τελετουργίες των παγανιστικών «θεοτήτων»!
Στην πατρίδα μας, από την δεκαετία του 1980, δραστηριοποιούνται δεκάδες οργανώσεις, με εμφανείς σκοπούς την αναβίωση του αρχαιοελληνικού κλέους, την «επανελλήνιση» της Ελλάδος, όπως διατείνονται, στην ουσία όμως προωθούν την αναβίωση της αρχαιοελληνικής πολυθεϊστικής θρησκείας, επιλεκτικά των πολλαπλών μορφών της. Ήδη πολλές από αυτές μετέβαλλαν τα σωματεία και τις ενώσεις τους σε θρησκευτικές κοινότητες. Ο πρόσφατος νόμος για τα θρησκευτικά νομικά πρόσωπα, σε κάποιες από αυτές έδωσε την άδεια να συστήνουν θρησκευτικά σωματεία, να ιδρύουν ευκτηρίους οίκους και να ασκούν λατρευτικές πράξεις, σύμφωνα με τα αυτοσχέδια τελετουργικά της κάθε ομάδας. Συχνά τελούν θρησκευτικές πράξεις σε αρχαιολογικούς χώρους και στην ύπαιθρο. Χαρακτηριστική είναι η ετήσια εορταστική τους εκδήλωση στον Όλυμπο, τα «Προμήθεια», όπου προβαίνουν σε χαρακτηριστικά δρώμενα, τα οποία χαρακτηρίζουν ως «αναβίωση της ελληνικής κοσμοθέασης». Χαρακτηριστική είναι επίσης οι ιεροπραξίες τους σε διάφορους ιερούς για τους αρχαίους και ιστορικούς χώρους, όπως είναι το Σούνιο στην Αττική, το Λύκαιο όρος στην Αρκαδία, οι Δελφοί, αλλά και οι Θερμοπύλες, οι Πλαταιές, ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, όπου θέλουν να μονοπωλήσουν την τιμή προς τους αρχαίους ήρωες. Από δικές τους ανακοινώσεις πληροφορούμαστε ότι προβαίνουν σε μυστικές τελετουργίες αποβάπτισής τους! Ακόμη σκοπεύουν να ιδρύσουν μαντεία, βωμούς θυσιών, ασκληπιεία και ακόμη την αναβίωση των αρχαίων μυστηρίων.
 

Ίσως αναρωτηθούν κάποιοι, γιατί ασχολούμαστε με το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού, αφού σε μια κοινωνία ανεξιθρησκίας δεν έχουν θέση οι οπαδοί του; Απαντάμε: ασφαλώς και έχουν! Μάλιστα εμείς οι χριστιανοί, με την ελευθερία επιλογής που μας επιτάσσει η πίστη μας, έχουμε χρέος να τους ανεχτούμε. Αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όσο φαίνονται. Δεν έχουμε εμείς πρόβλημα συνυπάρξεως με αυτούς, αλλά εκείνοι! Αυτοί εγείρουν θέμα συνυπάρξεως με εμάς τους Χριστιανούς, επιδιώκοντας τη δηγμιουργία θρησκευτικής διχόνοιας. Εμάς τους Χριστιανούς δε μας θεωρούν καν Έλληνες, αλλά «κατακτητές της Ελλάδος», την οποία θεωρούν αποκλειστικά δική τους της πατρίδα! Παραχαράσσοντας με απίστευτη δολιότητα, θράσος και μαεστρία την ιστορία, επιχειρούν να πείσουν ότι εμείς οι Χριστιανοί δεν είμαστε Έλληνες, αλλά «εβραιοχριστιανοί». Διατυμπανίζουν πως στα πρωτοβυζαντινά χρόνια οι χριστιανοί κατάλαβαν δια τον όπλων την (υπόδουλη στους ειδωλολάτρες Ρωμαίους) Ελλάδα και επικράτησαν, αφού έσφαξαν τους Έλληνες, χωρίς να μας εξηγούν από πού ήρθαν οι «σφαγείς» Χριστιανοί και ποιας εθνικότητας ήταν! Διαδίδουν, με στόμφο, τον ψευδή και ανιστόρητο ισχυρισμό, ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί υλοποίηση του πανάρχαιου σχεδίου των Εβραίων για την δήθεν εξαφάνιση του Ελληνισμού και του ελληνικού πολιτισμού. Για το σκοπό αυτό έχουν επιστρατεύσει όλο το διαχρονικό αντιχριστιανικό οπλοστάσιο, από την αρχαιότητα ως τα σήμερα. Ο νεοπαγανιστικός φανατισμός και εκπεφρασμένος φονταμενταλισμός του αποτελεί στις μέρες μας αξιοπερίεργο φαινόμενο, ο οποίος συχνά φτάνει (λεκτικά) και ως αυτή την φυσική μας εξόντωση. Τα δημοσιεύματά τους στον τύπο και το διαδίκτυο, όπως «οι χριστιανοταλιμπάν δεν έχουν θέση στην πατρίδα μας, να πάνε στην πατρίδα τους το Ισραήλ», ή «ήρθε η ώρα να πληρώσουν οι δολοφόνοι χριστιανοί για τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων» είναι αντιπροσωπευτικά και δηλωτικά του μίσους τους κατά ημών των Χριστιανών.
 

Η απίστευτη εχθρότητά τους εναντίον μας αρχίζει από τις φρικτές και αχαρακτήριστες ύβρεις κατά του Τριαδικού Θεού, των ιερών προσώπων της Εκκλησίας μας, της Εκκλησίας, των κληρικών μας και σε κάθε τι που σχετίζεται με μας. Άσπονδοι εχθροί τους γίνονται και όσοι διάκεινται φιλικά προς ημάς, όπως οι πολιτικοί, οι επιστήμονες κ.α.
Μέσω των παραποιημένων ιστορικών γεγονότων επιχειρούν να στηρίξουν τις θέσεις τους και να αποκτήσουν οπαδούς. Όσοι γνωρίζουμε, έστω και στοιχειωδώς την ιστορία, φρίττουμε από το μέγεθος της παραχάραξης. Μένουμε εκστατικοί από το θράσος τους όταν από τηλεοράσεως ακούμε εξωφρενικά πράγματα. Συν τοις άλλοις, έχουν επικεντρωθεί στην επιχείρηση κατάρριψης του γεγονότος των διωγμών των πρώτων Χριστιανών. Προσπαθούν να εξωραΐσουν τους φοβερούς διώκτες, όπως τον Νέρωνα, το Δέκιο και τον Διοκλητιανό ως «μεγάλες προσωπικότητες» τους οποίους δήθεν αδίκησε η χριστιανική προπαγάνδα. Προσπαθούν να εξωραΐσουν επίσης τον παρανοϊκό Ιουλιανό και τον σκοτεινό Πλήθωνα ως δήθεν «στυλοβάτες του Ελληνισμού».
Περιδιαβαίνοντας τα βιβλία τους, τα περιοδικά τους, τις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο και παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τους εκπομπές τους, διαπιστώνουμε αυτή τη φοβερή εχθρότητά τους και το απίστευτο μίσος εναντίον ημών των Χριστιανών. Θεωρούν τους εαυτούς τους ως δήθεν επιφορτισμένους να πάρουν εκδίκηση κατά των δήθεν «σφαγών των προγόνων τους»! Ότι δήθεν το αίμα των «αδικοσκοτωμένων Ελλήνων» ζητά εκδίκηση από τους σημερινούς λάτρεις των κοινών «θεών» τους! Το υβρεολόγιό τους ξεπερνά τα όρια της ευπρέπειας και του πολιτισμού, οι ύβρεις τους εναντίον των ιερών προσώπων της πίστεώς μας είναι πρωτόγνωρες. Οι απειλές τους ξεπερνούν τα όρια της νομιμότητας. Σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν γνωστή την πρόθεσή τους (όταν επικρατήσουν) να αναβιώσουν τους διωγμούς των πρωτοχριστιανικών χρόνων!
 

Σμίγουν τις κραυγές τους με τους αθέους, τους αγνωστικιστές, τους αλλοθρήσκους, τους αιρετικούς και με όλους τους χριστιανομάχους, προβάλλοντας πλειάδα απαιτήσεων. Απαιτούν εδώ και τώρα την παράδοση κάθε αρχής και εξουσίας του κράτους σ’ αυτούς, διότι, κατ’ αυτούς, μόνο οι λάτρεις των αρχαίων «θεών» είναι οι γνήσιοι Έλληνες και οι νόμιμοι κάτοικοι της Ελλάδος. Κάποιες ακραίες νεοπαγανιστικές ομάδες έχουν εκδηλώσει ανοιχτά την πρόθεσή τους να συμμαχήσουν με εχθρούς της Πατρίδος, ώστε να καταλυθεί (όπως αποκαλούν τις νόμιμες κυβερνήσεις) η «εβραιοχριστιανική κατοχή»! Απαιτούν τον άμεσο χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την κατάργηση της μισθοδοσίας του κλήρου. Κατάργηση όλων των θρησκευτικών συμβόλων και τελετών σε όλες τις κρατικές και δημόσιες υπηρεσίες. Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία. Κατάργηση κωδωνοκρουσιών των ναών. Κατεδάφιση των ναών που βρίσκονται πάνω σε αρχαίους ναούς ή πλησίον αυτών σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων. Εισαγωγή του μαθήματος της αρχαίας θρησκευτικής παραδόσεως σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Με βάση αυτά τα στοιχεία, συμπεραίνουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με αναβίωση κάποιας αρχαίας θρησκείας, αλλά για τη δημιουργία νέας πρωτόγνωρης πνευματικής κατάστασης στη χώρα μας, με προφανή στόχο τον αφανισμό της Εκκλησίας μας και ημών των Χριστιανών. Πρόκειται για δημιούργημα του σύγχρονου παγκόσμιου πνευματικού κινήματος της «Νέας Εποχής», ως το πιο πρόσφορο μέσον για την διάδοση και εδραίωση του αποκρυφισμού. Δεν το κρύβουν άλλωστε και οι ίδιοι ότι τα τελετουργικά τους είναι γεμάτα από μυστικιστικά και αποκρυφιστικά στοιχεία. Επίσης ολόκληρο το υπόβαθρο των δοξασιών του είναι ταυτόσημο με αυτό της «Νέας Εποχής». Αλλά, πέρα από την πρόσφορη διάδοση του αποκρυφισμού, μέσω των μορφών της νεοπαγανιστικής λατρείας, ο Νεοπαγανισμός δημιουργήθηκε να λειτουργήσει και ως προωθητικός κριός ενός ιδιότυπου θρησκευτικού εθνικισμού, διχόνοιας και έριδας στους χριστιανικούς λαούς. Ένας διχασμένος λαός, μια διχασμένη κοινωνία, χάνει τις αντιστάσεις της, δεν αντιδρά στις εξωτερικές προκλήσεις και δέχεται ευκολότερα τα υποβαλλόμενα έξωθεν. Αν δεν έχουμε υπόψη μας αυτή τη λεπτομέρεια δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον φονταμενταλισμό και την εχθρότητα του Νεοπαγανισμού, αποκλειστικά κατά του Χριστιανισμού!
 

Θεωρούμε λοιπόν το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού ως μια σοβαρή πνευματική, κοινωνική και εθνική πρόκληση για την πνευματική πορεία του λαού μας και την κοινωνική και εθνική μας συνοχή, την οποία υπηρετεί εδώ και αιώνες η Εκκλησία μας. Στοχεύει στην πνευματική αλλοτρίωση του λαού μας. Ως κατ’ εξοχήν αντιχριστιανικό μέτωπο, έχει απώτερο και ίσως το μοναδικό σκοπό, την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας μας.
Ευτυχώς όμως, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες παρουσίας και δράσης στη χώρα μας το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μια εμφανή στασιμότητα και κόπωση. Μια εμφανή κάμψη. Φαίνεται πως στην χώρα που κάποτε μεσουράνησε η πλάνη της πολυθεΐας δεν υπάρχουν πια νοσταλγοί της και οι προωθητές του νέου παγανισμού έκαμαν λάθος στις εκτιμήσεις τους. 

 

Φαίνεται πως ο ορθόδοξος ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, δηλώνει την προσήλωση του στην Ορθοδοξία μας και γυρίζει την πλάτη στη νεοπαγανιστική πρόκληση, την οποία αντιμετωπίζει συχνά με σαρκαστική περιφρόνηση, διαισθανόμενος την τεχνητή της προώθηση στην ελληνική κοινωνία! Οι άλλοτε πολυπληθείς ομάδες τους λιγοστεύουν και οι εναπομείνασες φθίνουν συνεχώς από άποψη μελών, παραμένοντας πλέον ολιγομελείς. Οι φωτογραφίες των διαφόρων εκδηλώσεών τους είναι δηλωτικές της πενίας οπαδών των. Παρά τις προσπάθειες κάποιων για συνένωση των δυνάμεών τους, αυτή δεν κατέστη δυνατή. Οι ηγήτορες των διαφόρων ομάδων ερίζουν μεταξύ τους, τόσο για την ποδηγέτηση του ελληνικού Νεοπαγανισμού, όσο και για τη μορφή της θρησκείας, που θέλουν να νεκραναστήσουν.
Ούτε γι’ αυτόν τον αριθμό και τη φύση των «θεών» τους δεν συμφωνούν, αφού άλλοι τους εκλαμβάνουν ως ιδέες, άλλοι ως ενσώματα όντα και άλλοι ως απρόσωπες φυσικές δυνάμεις! Χαώδεις είναι επίσης οι διαφορές τους και όσον αφορά τα διάφορα λατρευτικά τελετουργικά τους, τα οποία είναι εν πολλοίς αυθαίρετες ερασιτεχνικές επινοήσεις, αφού η προφορική παράδοση διέσωσε ελάχιστα στοιχεία από τις αρχαιοελληνικές θρησκευτικές τελετουργίες. Όλες οι προσπάθειές τους για συνεννόηση, συνεργασία και συνένωση απέβησαν άκαρπες ως τώρα! Αυτό δε σημαίνει βεβαίως εφησυχασμό από μέρους μας. 

Όταν και μια ψυχή μπορεί να ξεφύγει από τη σωστική αγκαλιά της Εκκλησίας και να χαθεί, έχουμε χρέος να τη σώσουμε. Μπορεί το φαινόμενο στη χώρα μας να παρουσιάζει κάμψη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν συνεχίζεται να χάνονται ψυχές (έστω και ολίγες) υπέρ των οποίων ο Χριστός απέθανε!
Για τη νεοπαγανιστική πρόκληση έχουμε τις απαντήσεις μας. Ο Ελληνισμός, απόλυτα παρηκμασμένος στα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Ο Χριστιανισμός διέσωσε ό, τι υπήρχε ως αξία σε αυτόν. Πρωτίστως απορρίφτηκε η αρχαία θρησκεία, η οποία είχε ήδη απορριφτεί από τους σοφούς Έλληνες, πεντακόσια χρόνια πριν, ως πρωτόγονο θρησκευτικό μόρφωμα, ανάξιο για τους εκλεκτικούς και μορφωμένους προγόνους μας. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως αν δεν υπήρχε η Εκκλησία να διασώσει την ελληνική γλώσσα, τη φιλοσοφία, την τέχνη και όλα τα πολιτισμικά του στοιχεία, δε θα είχε φτάσει ως εμάς τίποτε από αυτά. Αν δεν υπήρχαν οι αντιγραφείς μοναχοί των αρχαίων κειμένων και οι εκκλησιαστικές βιβλιοθήκες να τα διατηρήσουν, δε θα γνωρίζαμε τίποτε για την αρχαιοελληνική γραμματεία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παλαιότερα χειρόγραφα των αρχαίων φιλοσόφων ανάγονται στον 10ο μ. Χ. αιώνα, αντιγραμμένα αποκλειστικά από χέρια καλλιγράφων μοναχών. Οι δήθεν διώξεις των Χριστιανών κατά των παγανιστών στα πρωτοβυζαντινά χρόνια είναι κατασκεύασμα της ιστορικής παραχάραξης, του γενικότερου αντιχριστιανικού κλίματος και ιδία του αθέου ευρωπαϊκού διαφωτισμού, η οποία αποτελεί το βρώμικο οπλοστάσιό τους κατά της Εκκλησίας μας.
Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: αν ήταν επιτρεπτό να κάνουμε αξιολογική χρήση πατριωτισμού και αγάπης προς την Ελλάδα, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα κατείχαμε την πρωτοπορία, διότι η ιστορική μας πορεία είναι απόλυτα συνυφασμένη με τους εθνικούς μας αγώνες. Από τους ακρίτες της ένδοξης Ρωμανίας μας, ως τους ευσεβείς αγωνιστές του 1821, τους φλογερούς πολεμιστές των βαλκανικών πολέμων, τους ένδοξους πολεμιστές του 1940 και τους σύγχρονους ηρωικούς στρατιωτικούς μας, έχοντας ως Υπέρμαχο Στρατηγό την Παναγία μας, έχυσαν και χύνουν ποταμούς αιμάτων για την Ελλάδα μας. Οι διαχρονικοί μας αγώνες έγιναν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»! Δε χρειάζεται να είναι κανείς λάτρης της αρχαίας θρησκείας για να αγαπά πραγματικά την Ελλάδα. Ως Χριστιανοί την αγαπούμε τουλάχιστον το ίδιο όσο εκείνοι. Όσο για τον πνευματικό διαμελισμό του λαού μας, τον οποίο επιδιώκουν, θα διαψευσθούν οικτρά, διότι εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες ξέρουμε να φυλάγουμε Θερμοπύλες και στην πνευματική μας ζωή!
 

Εν κατακλείδι, από τα λίγα και συνοπτικά αυτά στοιχεία, που είχαν τη τιμή να σας παρουσιάσω, έγινε κατανοητό, πως το γενικότερο πνευματικό κλίμα στη χώρα μας απαιτεί να «σημάνουμε συναγερμό». Οι δύο αυτές ακραίες μορφές του νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, ο Νεοπαγανισμός και ο Νεοσατανισμός, αποτελούν σοβαρές προκλήσεις για την πνευματική πορεία του λαού μας, για την κοινωνική ηρεμία και συνοχή μας. Ως ποιμένες της Εκκλησίας μας, ως παιδαγωγοί, ως γονείς, ως πολίτες αυτής της χώρας, έχουμε υποχρέωση και επιτακτικό καθήκον να θέσουμε στο περιθώριο τέτοια φαινόμενα, αν θέλουμε να έχει μέλλον το Γένος μας και τα παιδιά μας να ζήσουν σε ένα ελληνορθόδοξο περιβάλλον, υγιούς θρησκευτικότητας, πνευματικής προόδου, ηθικών αξιών, κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Την Ελλάδα μας δε θα τη σώσουν οι ανύπαρκτοι «θεοί», της οριστικά νεκρής, εδώ και δεκαεπτά αιώνες, πολυθεϊστικής θρησκείας των προγόνων μας, πολλώ δε μάλλον ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής», ο ολετήρας της ανθρωπότητας, ο Σατανάς, αλλά ο ζωντανός Τριαδικός Θεός, ο μόνος συμπαθής και φιλάνθρωπος Θεός ημών. Η πηγή της αστείρευτης αγάπης και του άμετρου ελέους!
Σας ευχαριστώ πολύ.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Έχει άραγε νόημα σήμερα ο πατριωτισμός των Ελλήνων;

Του Γιώργου Καραμπελιά από το slpress.gr

Έχει νόημα ο πατριωτισμός στην εποχή μας; Ή μήπως αποτελεί κάτι ιστορικά ξεπερασμένο, μια απλή ιδεολογία δεμένη με το παρελθόν, ιδιαίτερα σε μία εποχή όπου η ιστορία έχει καταστεί κυριολεκτικά παγκόσμια; Πολλές φορές, όσοι ιδιαίτερα προερχόμαστε από την Αριστερά και έχουμε αναφορές σε μια ιδεολογία οικουμενικών και πλανητικών διαστάσεων, έχουμε αναρωτηθεί μήπως έχουμε πάρει λάθος δρόμο. Μήπως τελικώς έχουν δίκιο οι εθνομηδενιστές που διακηρύσσουν την ιστορική υπέρβαση της εποχής των εθνών και την μετάβαση σε μια εποχή υπερεθνικών ή μάλλον μεταεθνικών ενοτήτων.
Είναι προφανές, βέβαια, πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη ιστορική καμπή, πλανητικών διαστάσεων, που δεν αφορά μόνο τον Ελληνισμό αλλά το ίδιο το ανθρώπινο είδος, που βρίσκεται στο σταυροδρόμι ακόμα και της αυθυπέρβασής του μέσα από την παραγωγή ενός νέου είδους, του αποκαλούμενου μετανθρώπου. Όλα τα έθνη βρίσκονται λοιπόν μπροστά στην απειλή της βύθισής τους στη χοάνη μιας παγκοσμιοποίησης που δεν είναι μόνο οικονομική ή πολιτισμική αλλά πρωτίστως τεχνολογική. Μέχρι που η πανδημία ήλθε να μας υπενθυμίσει τα προφανή…
Προσωπικά, επειδή δεν αντλώ τον εθνισμό μου από μια αποκλειστική προσκόλληση στο ιστορικό παρελθόν του έθνους μας, θέτω συχνά στον εαυτό μου τα σχετικά ερωτήματα. Και κάθε φορά καταλήγω στην ίδια απάντηση, grosso modo: Τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του τρέχοντος αιώνα, συνεχίζεται και θα συνεχιστεί η πορεία των εθνών και μάλιστα οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, για να καταλάβουν μια καλύτερη θέση σε αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Και εμείς οι Έλληνες κινδυνεύουμε μέχρι το τέλος του αιώνα με ιστορική έκλειψη.
Κατά συνέπεια οι Έλληνες, εάν θέλουν να συνεχίσουν να επιβιώνουν ως συλλογικό υποκείμενο, είναι υποχρεωμένοι να βαδίσουν κυριολεκτικώς ενάντια στην Ιστορία, που μοιάζει να τους έχει καταδικάσει. Και αν είναι αλήθεια πως όλοι οι πολιτισμοί γεννιούνται και πεθαίνουν, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους φορείς τους, δηλαδή τους λαούς και τα έθνη. Έτσι, μπορεί ο αρχαίος περσικός πολιτισμός να έχει σβήσει εδώ και πολλούς αιώνες, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο με το ιρανικό έθνος.

Η περιπλάνηση

Ο ελληνισμός, εκκινώντας από την αρχική του κοιτίδα, στις όχθες του Αιγαίου Πελάγους, διέτρεξε μια ιστορία 3000 χρόνων κατά την οποία –ουσιαστικά μέχρι το 1922– είχε κατ’ εξοχήν εξωστρεφή χαρακτηριστικά και άρδευσε πολλούς ξένους πολιτισμούς και ηπείρους. Επηρέασε καθοριστικά τον παγκόσμιο και κατ’ εξοχήν τον δυτικό και χριστιανικό πολιτισμό, εξαντλώντας εν πολλοίς την αρχική του ορμή και την πολιτισμική και πληθυσμιακή του πυκνότητα μέσα από αυτή τη διασπορά.
Το 1922, λοιπόν, έλαβε τέλος, οριστικά, αυτός ο κλασικός τρόπος ύπαρξης του Έλληνα ανθρώπου. Έκτοτε, εισήλθαμε σε μια περίοδο εντεινόμενης παρακμής που διαρκεί ήδη 100 χρόνια και επιδεινώνεται, απειλώντας μας και με ιστορική εξαφάνιση. Οι Έλληνες, μετά από μια μακρά περιπλάνηση στις γειτονιές όλου του κόσμου, όπου έσπειραν τον πολιτισμό τους, γύρισαν πλέον, ως Νεοέλληνες, στην ιστορική τους κοιτίδα, γερασμένοι, εξαντλημένοι, συρρικνωμένοι.
Μόνο μια μεγάλη γενιά μέχρι σήμερα, η “Γενιά του ’30”, από τον Σεφέρη μέχρι τον Πικιώνη, επιχείρησε να ανιχνεύσει μια ιστορική διέξοδο μέσα από τη δημιουργική αναβίωση των αξιών του ιστορικού Ελληνισμού, στον “στενό τόπο” που πλέον ορίζει τη μοίρα μας. Ωστόσο, αυτό το μήνυμα, παρότι ισχυρό, δεν μπόρεσε να ριζώσει σε τέτοια έκταση στο λαϊκό σώμα και στην πολιτική πραγματικότητα ώστε να εγκαινιάσει μια νέα, τέταρτη ιστορική περίοδο του Ελληνισμού.
Και όμως, αυτή είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να μη συντριβούμε. Και βέβαια, όπως υπογράμμιζε ο Παναγιώτης Κονδύλης, δεν αναφερόμαστε στην υποθετική στιγμή που «θα καταρρεύσουν ταυτόχρονα» όλες οι εθνικές ταυτότητες, αλλά στο γεγονός ότι κάποιοι ξένοι εισβολείς θα περάσουν… τα δικά μας σύνορα. Αυτό που συνέβη προ καιρού στον Έβρο είναι μία πρώτη γεύση.

Κίνδυνος εξαφάνισης

Η σημερινή Ελλάδα κινδυνεύει με ιστορική εξαφάνιση πολύ πριν από τα υπόλοιπα έθνη. Και σε αυτή ακριβώς τη διαπίστωση εδράζεται και ο εθνισμός μου. Οι Έλληνες είναι υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν τη λογική του σκορπίσματος και της άρδευσης των ξένων λαών και πολιτισμών, που, στην τελική παρακμιακή της έκφανση, παρήγαγε το Νεοέλληνα γραικύλο, και να ξαναγίνουν Έλληνες.
Η μόνη δυνατότητα απάντησης είναι η αντιστροφή της φοράς του βέλους, ώστε ο Οδυσσέας να γυρίσει επιτέλους στο σπίτι του. Και από εκεί, φέροντας ως ιστορικό του απόθεμα όλον τον πλούτο αυτής της μεγάλης διαδρομής («Η Ιθάκη σε έδωσεν το ωραίο ταξίδι» κατά πως μας λέει ο Καβάφης) να ξεκινήσει, εάν το κατορθώσει, μια νέα πορεία “από τα μέσα”. Κι αυτό για να μπορέσει να επιβιώσει και έτσι να ολοκληρώσει ταυτόχρονα και το ανολοκλήρωτο πρόσωπο του νεώτερου Ελληνισμού.
Όταν αναφερόμαστε σε υπέρβαση της παρακμής, αυτή έχει ως προϋπόθεση ακριβώς την “ήττα του Νεοέλληνα από τον Έλληνα”, τον οποίο φέρει ακόμα μέσα του, έστω αποδυναμωμένο, έστω εν σπέρματι. Ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο Πόλεμο, κυριάρχησε ο ανθρωπολογικός τύπος του ελισσόμενου ανάμεσα στις εξουσίες, χωρίς στέρεη πολιτιστική παράδοση, ανθρώπου.
Οι μαυραγορίτες μεταβλήθηκαν στη νέα άρχουσα τάξη, εκτοπίζοντας την παλιά αστική τάξη που καταστράφηκε στον πόλεμο. Στην πολιτική κυριάρχησαν οι θεραπαινίδες των μεγάλων δυνάμεων και όχι μόνο στα “αστικά” κόμματα, αλλά και στην κομμουνιστική Αριστερά. Έτσι ολοκληρώθηκε η μετάλλαξη του Νεοέλληνα σε γραικύλο, που αδιαφορεί για την πολιτιστική του κληρονομιά, καταστρέφει το φυσικό και δομημένο περιβάλλον και μαϊμουδίζει κραυγαλέα όλα τα ξένα πρότυπα και μόδες.

Ελίτ του γραικυλισμού

Αυτός ο γραικύλος Νεοέλληνας κατέλαβε σταδιακώς την πολιτική και πνευματική εξουσία και εξόρισε το ελληνικό ήθος, την αυστηρότητα, την ντομπροσύνη, την αξιοπρέπεια στο περιθώριο της δημόσιας ζωής. Στην καλύτερη περίπτωση, το εξόρισε σε προστατευμένους ιδιωτικούς χώρους και μικροπεριβάλλοντα. Ο Έλληνας άνθρωπος και οι αξίες του καταποντίστηκαν κάτω από την κυριαρχία των ελίτ του γραικυλισμού.
Τι τρανότερο παράδειγμα από την κυριαρχία για τόσα χρόνια ενός πολιτικού όπως ο Τσίπρας και όλων όσων σέρνει πίσω του, μόνη επιδίωξη των οποίων είναι η ηροστράτεια κατεδάφιση όποιας αξίας έχει μείνει ακόμα όρθια. Δηλαδή, μετά την κρίση του παραδοσιακού ταξιδευτή και οικουμενικού Έλληνα, που όργωνε τα πελάγη και τις ηπείρους, αναδύθηκε ως υποκατάστατό τους μια παρακμιακή μορφή ατζέντηδων και γραικύλων, που μισούν τον πολιτισμό που γέννησε αυτός ο τόπος.
Εάν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, από πού άραγε μπορεί να αντλήσει κανείς την οποιαδήποτε αισιοδοξία; Μόνο σκάβοντας στο λαϊκό σώμα και στο κομμάτι της ψυχής μας που παραμένει συνδεδεμένο, έστω με μια μικρή κλωστή, με τη μεγάλη παράδοση, τις αξίες και τον πολιτισμό μας, μπορεί να βρει κανείς τις δυνατότητες μιας οποιασδήποτε ανάκαμψης.
Και επειδή τα ψέματα έχουν τελειώσει και η ανάκαμψη είναι προϋπόθεση για την επιβίωσή μας, θα μπορούσαμε ίσως, μέσα από μια μεγάλη και μακράς πνοής ανορθωτική και επαναστατική πορεία, να εγκαινιάσουμε αυτό που θεωρώ μια αναγκαία τέταρτη στιγμή στη διαχρονία του ελληνικού πολιτισμού. Πράγμα που δεν μπορεί να γίνει με μια απλή “επιστροφή στην παράδοση”, αλλά μέσα από τη χρησιμοποίησή της ως το λίπασμα που θα γονιμοποιήσει και θα πυροδοτήσει αυτό που ο Σεφέρης έλεγε “ελληνικό ελληνισμό”, δηλαδή έναν εκσυγχρονισμό στηριγμένο στην παράδοσή μας.