Βυζαντινοί Χρόνοι στη Κόρινθο

Ο αυτοκρατορικός Δικέφαλος Αετός.

Η Κόρινθος την περίοδο αυτή είναι, μαζί με την Πάτρα και την Θήβα, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα μεταξουργίας και ύφανσης μεταξωτών υφασμάτων.

Η όλη δραστηριότητα των υφαντουργικών αυτών εργαστηρίων είναι υπό τον άγρυπνο έλεγχο αυτοκρατορικών αξιωματούχων και αρκετά αποτελούν αυτοκρατορική (δημόσια) περιουσία.

Για να αποφευχθούν οι διάφορες βαρβαρικές εισβολές τειχίστηκε με ισχυρό τείχος ο Ισθμός το 546 από τον Ιουστινιανό. Παρόλα αυτά δέχτηκε πολλές επιδρομές από Σλάβους, Γότθους και Άραβες.

Τους τελευταίους εξόντωσε το 883 μ.Χ. ο ναύαρχος του Βυζαντινού Στόλου Ωορύφας που μετέφερε ολόκληρο τον στόλο του από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό κόλπο μέσω του Δίολκου εντός μιάς νύκτας!

Το 1147 όμως η πόλη κουρσεύτηκε από τους Νορμανδούς που απήγαγαν όλους σχεδόν τους υφαντουργούς της και τους μετέφεραν στην Σικελία.

Έκτοτε η πόλη ακολουθεί καθοδική πορεία και πέφτει στα χέρια των Φράγκων. Μιά αναλαμπή ήταν η Δεσποτεία του Λέοντα Σγουρού που αντιμετώπισε τους Φράγκους και βρήκε ηρωικό θάνατο.

 
Το ΜΟΛΥΒΔΟΒΟΥΛΟ του Λέοντα Σγουρού.

Το 1395 θα περιέλθει στο Δεσποτάτο της Πελοποννήσου, αλλά το 1397 θα πουληθεί στους Ιωαννίτες Ιππότες.

 
  Ψηφιδωτό που απεικονίζει τον Ρογήρο Β'.

 Το 1459 η ΚΟΡΙΝΘΟΣ έπεσε στα χέρια των Τούρκων και παρέμεινε στην κατοχή τους ως το 1823 οπότε απελευθερώθηκε και για σύντομο χρονικό διάστημα έγινε η πρώτη πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους, και στα δημόσια κτίριά της κυμάτισε για πρώτη φορά η ελληνική σημαία, με τον Σταυρό και τις 9 γαλάζιες και άσπρες λουρίδες, η οποία και σήμερα είναι η επίσημη σημαία της Ελλάδας.

 http://www.korinthos.gr/