Η θεατρική ομάδα Κλένιας παρουσιάζει το έργο «Σίνα»

Η Θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Κλένιας θα παρουσιάσει το θεατρικό έργο «Σίνα»  του  κ.  Ντίνου Κορδώση  στις  3 & 4 Ιανουαρίου 2020 στις 7μμ στο Δημοτικό Σχολείο Κλένιας.

Στις  3 Ιανουαρίου θα προηγηθεί η βράβευση των μαθητών που εισήχθησαν  στην  τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η αινιγματική ομορφιά της λίμνης Στυμφαλίας -Με «κουρτίνες» ομίχλης και σπάνια πουλιά και ψάρια

Με ορμητήριο τη Νεμέα ή το Κιάτο, ο επισκέπτης θα χρειαστεί να διανύσει έναν ελικοειδή δρόμο που θα τον οδηγήσει σε έναν μαγευτικό αλλά όχι τουριστικό (με την κακή έννοια) προορισμό της ορεινής Κορινθίας. Τη λίμνη Στυμφαλία.
Αν αποφάσισες ότι πρέπει να δεις αυτό το μέρος (που με ιστορίες ο θρύλος το χει ζώσει), καλό είναι να οπλιστείς με λίγη υπομονή, καφεδάκι απαραιτήτως, και φωτογραφική μηχανή. Η υπομονή θα σου χρειαστεί καθώς θα ανεβοκατεβαίνεις το βουνό μέσα από το (αρκετά παλιό) οδικό δίκτυο. Το καφεδάκι θα σου κάνει παρέα στη διαδρομή, ενώ η φωτογραφική μηχανή θα προσπαθήσει να αποτυπώσει την αινιγματική ομορφιά του τοπίου.
Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεσαι τίποτα από τα παραπάνω. Αρκεί να είσαι «παρών» και να ζήσεις τη στιγμή. Σίγουρα θυμάσαι από τα σχολικά σου χρόνια τον άθλο του Ηρακλή, όταν ο αρχαίος μυθικός ήρωας έπρεπε να σκοτώσει τις Στυμφαλίδες Όρνιθες. Τα πουλιά, με τα μυτερά φτερά, τα σιδερένια ράμφη και τα μακριά νύχια. Προστάτης τους ήταν ο θεός του πολέμου, Άρης.

Αυτά τα μυθικά ζώα κρύβονταν ανάμεσα στα ψηλά καλάμια και τις «κουρτίνες» ομίχλης του έλους και φανερώθηκαν στον Ηρακλή μόνο όταν η θεά Αθηνά του πρόσφερε κρόταλα για να τα ξεγελάσει. Κάπως έτσι ο μυθικός ήρωας κατάφερε να κάνει τις όρνιθες να αφήσουν την κρυψώνα τους και με το τόξο του τις εξόντωσε την μία μετά την άλλη.
Πέρα όμως από τη μυθολογία, η λίμνη Στυμφαλία ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000 και θεωρείται ο νοτιότερος ορεινός υγροβιότοπος των Βαλκανίων.

Η λίμνη είναι κομμάτι του οροπεδίου που βρίσκεται ανάμεσα στα όρη Κυλλήνη (Ζήρεια), Ολίγυρτο, Μαυροβούνι και Γαβριάς και παρουσιάζει εποχιακές διακυμάνσεις, ενώ διατηρεί νερό κυρίως τους χειμερινούς μήνες. Η έκτασή της φτάνει τα 3,5 τ.χλμ.
Η Στυμφαλία είναι πόλγη, σχηματίστηκε δηλαδή από καρστικά φαινόμενα: απότομα κάθετα τοιχώματα, επίπεδο πυθμένα με εναποθέσεις αργίλου, ανεξάρτητο σύστημα αποστράγγισης με καταβόθρες, δολίνες, ουβάλες (λάκκες), σπηλιές, πηγές. Είναι μια λίμνη με καλαμιώνες και πλούσιο οργανικό κόσμο.

Μόλις φτάσεις στην Στυμφαλία λίμνη να επισκεφθείς οπωσδήποτε το υπερσύγχρονο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, για να μάθεις την ιστορία, να δεις πόσα και ποια είδη πουλιών και ψαριών βρίσκονται στη λίμνη και να κάνεις παρατήρηση πουλιών με κιάλια που θα βρεις στο Μουσείο.

ΠΗΓΗ:bovary.gr

Χρ. Δήμας: Τα καταφέραμε! Ευχάριστα Νέα για τον Αρχαιολογικό Χώρο της Αρχαίας Νεμέας

Το Μουσείο, το Στάδιο και ο Αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Νεμέας
δε θα κλείσουν για τους χειμερινούς μήνες.
Τα ευχάριστα νέα δημοσιοποίησε μέσα από τα προσωπικά του Social Media
ο Υφυπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων
& Βουλευτής Κορινθίας κ. Χρίστος Δήμας, Παραμονή Χριστουγέννων.

Ο κ. Δήμας δημοσιεύει και την επιστολή που του έστειλε
ο Σύλλογος για την Αναβίωση των Νεμεων Αγώνων
επισημαίνοντας βέβαια - στην επιστολή -
τον τεράστιο ρόλο που διαδραμάτισε ο ίδιος ο συμπατριώτης πολιτικός,
ευχαριστώντας τον, για την δική του συμβολή,
για τις ενέργειές του, και για το ειλικρινές ενδιαφέρον του.
 
Ο κ. Δήμας γράφει:
Όσοι παρακολουθούν τη δραστηριότητα μου,
ξέρουν πως αυτό είναι ένα από τα ζητήματα για τα οποία
κάθε χρόνο «ενοχλούσα» το Υπουργείο Πολιτισμού.
Φέτος, για πρώτη φορά τα καταφέραμε.
Με συντονισμένες προσπάθειες, το Μουσείο,
το Στάδιο και ο Αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Νεμέας
δε θα κλείσουν για τους χειμερινούς μήνες.
Είναι μια πρώτη προσπάθεια η περιοχή να συνεχίσει να έχει
σημαντική επισκεψιμότητα και τους χειμερινούς μήνες,
η οποία θα πιέσουμε να μην είναι η εξαίρεση
και να επεκταθεί σε ολόκληρη την Κορινθία.

Σε κάθε περίπτωση, η επιτυχία είναι
του Νεμεάτη Καθηγητή Αρχαιολογίας κ. Στέφανου Μίλλερ
και του Συλλόγου Αναβίωσης των Νέμεων Αγώνων
(The Society for the Revival of the Nemean Games)
και του Δήμου Νεμέας.
Ευχαριστώ
την Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη
και το Γεν.Γραμματέα Γ.Διδασκάλου
για τη συμβολή τους στην απόφαση αυτή.

Ενδεικτικά, ορισμένες από τις Ερωτήσεις και της Αναφορές,
που κατέθεσα στο παρελθόν:
http://bit.ly/394DP4u
http://bit.ly/2Qiz4vF
http://bit.ly/34T5zG3
http://bit.ly/2PPE8sn
http://bit.ly/2PPtEcu
http://bit.ly/2QjbDCg
http://bit.ly/36WxMx4
http://bit.ly/2PSV29F
http://bit.ly/2PSV15B
http://bit.ly/2Modhl2

 http://korinthosnews.gr/news-article.php?id=10831

Οι αστυνομικοί της Κορινθίας συγκέντρωσαν είδη πρώτης ανάγκης για το «Χαμόγελο του Παιδιού»

Το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, με αφορμή τις εορτές των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους, οργάνωσε πανελλήνια εθελοντική συγκέντρωση ειδών, όπως τρόφιμα, φάρμακα, είδη ένδυσης κ.α., με σκοπό την ενίσχυση φιλανθρωπικών ιδρυμάτων σε όλη την χώρα, προσφέροντας έμπρακτα σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.
Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αντιπροσωπείες των Διευθύνσεων Αστυνομίας Αργολίδας, Αρκαδίας, Κορινθίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας, προσέφεραν τα συγκεντρωθέντα είδη σε φορείς και ιδρύματα, ως μια συμβολική χειρονομία αλληλεγγύης, συμπαράστασης και αναγνώρισης της προσφοράς και του έργου τους.

- Advertisement -

Ειδικότερα, τα συγκεντρωθέντα είδη δόθηκαν ως εξής:

• Από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αργολίδας, στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας Ναυπλίου.
• Από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αρκαδίας, στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας.
• Από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Κορινθίας, στo Κέντρο Στήριξης Παιδιών το «Χαμόγελο του Παιδιού».
• Από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Λακωνίας, στο Ίδρυμα Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων «ο Άγιος Παντελεήμων» της Ιεράς Μητρόπολης Μονεμβασίας και Σπάρτης καθώς και στο Κοινωνικό Παντοπωλείο της Ιεράς Μητρόπολης Μάνης.
• Από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Μεσσηνίας, στα «Παιδικά Χωριά SOS » – Κέντρο Στήριξης Παιδιών και Οικογενειών Καλαμάτας.

Εκπρόσωποι των παραπάνω φορέων και ιδρυμάτων αφού εξέφρασαν τις θερμές τους ευχαριστίες για την συγκέντρωση και την προσφορά των ειδών, απέστειλαν με την σειρά τους τις ανάλογες ευχές προς το αστυνομικό και πολιτικό προσωπικό και τις οικογένειες τους, αναγνωρίζοντας παράλληλα το έργο που επιτελεί η Ελληνική Αστυνομία.
Η Ελληνική Αστυνομία, καθ’ όλη την διάρκεια της εορταστικής περιόδου, θα βρίσκεται στο πλευρό των πολιτών, με σκοπό να επιτελεί την αποστολή της, να προστατεύει το κοινωνικό σύνολο, να διαφυλάττει την σωματική τους ακεραιότητα και τις ιδιοκτησίες τους.

sfedona

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Κορίνθου κατηγορηματικά αντίθετος στη τοποθέτηση ανεμογεννητριών στη Ζήρεια

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Κορίνθου δηλώνει την κατηγορηματική αντίθεσή του στην επιχειρούμενη καταστροφή του προστατευόμενου φυσικού περιβάλλοντος της Μικρής Ζήρειας Κορινθίας, συνεπεία της επικείμενης τοποθέτησης 21 ανεμογεννητριών στην κορυφογραμμή του, σπανίου φυσικού κάλλους, όρους αυτού, της περιφέρείας μας. Η επιβεβλημένη πλέον χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, πρέπει να γίνεται με αυστηρή τήρηση των υπό του Νόμου και του Συντάγματος περιβαλλοντικών όρων και προϋποθέσεων και είναι επιτρεπτή μόνον όταν δεν προκαλεί μεγαλύτερη ζημία από το επιδιωκόμενο όφελος στο φυσικό περιβάλλον. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η χωροθέτηση των ανεμογεννητριών είναι εκδήλως εσφαλμένη αφού πρόκειται να τοποθετηθούν οι τερατώδεις αυτές εγκαταστάσεις, εντελώς αδικαιολόγητα, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 2.000μ. και μάλιστα σε περιοχή που ανήκει στο δίκτυο Natura 2000, ένα δίκτυο προστατευόμενων περιοχών με σπάνια είδη χλωρίδας & πανίδας. Το τοπίο είναι ένας φυσικός πόρος και σαν τέτοιο πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε. Η τοποθέτηση ανεμογεννητριών στην κορυφογραμμή της Μικρής Ζήρειας απαιτεί ένα εκτεταμένο δίκτυο δρόμων μεγάλου πλάτους για να μεταφερθούν και να εγκατασταθούν και επιπλέον απαιτείται η ισοπέδωση της κορυφογραμμής για τη δημιουργία τεράστιων βάσεων που θα τοποθετηθούν οι ανεμογεννήτριες με συνέπεια την οριστική και μη επανορθώσιμη αλλοίωση της μορφολογίας του εδάφους. Τιθεται εν κινδύνω η υδρολογική ισορροπία των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων, ενώ είναι πιθανό να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην επιφανειακή απορροή των υδάτων και τον υδρολογικό κύκλο της περιοχής. Περαιτέρω, η αλόγιστη τοποθέτηση ανεμογεννητριών στα πολυύμνητα ψηλά βουνά της χώρας μας και η άστοχη χωροθέτησή τους μοιραία οδηγεί στην αλλοίωση και εν τέλει καταστροφή τους και θα οδηγήσει στην επέλευση μη αναστρέψιμης βλάβης στο οικοσύστημα της κάθε περιοχής και θα αποβεί αρνητική για τη βιοποικιλότητα και το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας.

Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η ευρύτερη περιοχή της Ζήρειας αναπτύσσεται τουριστικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και τυχόν εγκατάσταση των ανεμογεννητριών θα επιφέρει σημαντικό πλήγμα στον τουρισμό αφού ο επισκέπτης έρχεται για να απολαύσει το ιδιαίτερο σπάνιο και όμορφο οικοσύστημα της περιοχής και όχι τις ανεμογεννήτριες στην κορυφογραμμή της Μικρής Ζήρειας οι οποίες θα αλλοιώσουν μια για πάντα το τοπίο και την αισθητική της περιοχής. Το ίδιο ισχύει και για τις λοιπές περιοχές της χώρας μας, η οποία επιθυμεί και επιχειρεί να αναπτύξει εναλλακτικές μορφές τουρισμού και δη τον οικολογικό, περιπατητικό, ποδηλατικό, πολιτιστικό, φυσιολατρικό τουρισμό, όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες με σκοπό την ενίσχυση του εθνικού εισοδήματος και την αύξηση της απασχόλησης, όλως αντιφατικώς, αντί να προστατεύσει το όχημα των μορφών αυτών τουρισμού ήτοι το φυσικό μας οικοσύστημα και το ορεινό τοπίο επιτρέπει, δυστυχώς την ανάπτυξη δράσεων που καταστρέφουν το περιβάλλον.

Εξ όλων των ανωτέρω, ευχερώς συνάγεται το συμπέρασμα ότι το παραπάνω έργο θα προκαλέσει μεγάλη και ανεπανόρθωτη βλάβη στο οικοσύστημα της περιοχής, μιας περιοχής ασύγκριτου φυσικού κάλλους με σπάνια οικολογικά & περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά.

Ο ΔΣΚ, ως έχων την αρμοδιότητα αυτή, απορρέουσα από το άρθρο 90 του ισχύοντος Κώδικα Δικηγόρων και δεδομένου ότι πρόκειται για ζήτημα μείζονος εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού αλλά και οικονομικού ενδιαφέροντος και μεγάλης σπουδαιότητας, τάσσεται στο πλευρό όλων των τοπικών φορέων και πολιτών που αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό και δη για την αποτροπή της απειλούμενης οικολογικής καταστροφής και δηλώνει ότι θα προβεί σε κάθε νόμιμη ενέργεια για τη υλοποίηση και επίτευξη του σκοπού αυτού. 

 http://solygeia.blogspot.com/2019/12/blog-post_8.html

Αγιονόρι: Μια κρυμμένη γωνιά ιστορίας στην Κορινθία

Αγιονόρι και Στεφάνι αποτέλεσαν τους δύο ακμαίους οικισμούς, στα δύσκολα χρόνια της τουρκικής κυριαρχίας, όπου ζούσαν τουλάχιστον τα ¾ του πληθυσμού του Δήμου Τενέας - Το Αγιονόρι ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της περιοχής και εξηγείται η μεγάλη του ακμή κατά την κυρίως βυζαντινή περίοδο, όταν ήταν ο μόνος ορεινός οικισμός

Το Αγιονόρι ή Αϊνόρι βρίσκεται στη νότια Κορινθία ανάμεσα στην Κόρινθο και την Αργοναυπλία, σε ορεινή περιοχή, κοντά στο χωριό Στεφάνι, αφού περάσουμε, φεύγοντας από Κόρινθο, το Χιλιομόδι και την Κλένια. Αγιονόρι και Στεφάνι μοιράζονται την όχι και τόσο εύφορη περιοχή, που βρίσκεται κυρίως πίσω από το βουνό της Νυφίτσας (ανήκει στον ορεινό όγκο του βουνού της Αγίας Τριάδας), σε μεγάλο υψόμετρο, πρίν κατηφορίσει κανείς πρός την Αργολίδα, στο χωριό Μπερμπάτι (σημ. Πρόσυμνα) και στη συνέχεια μέσω της Κλεισούρας του Αγιονορίου, γνωστής από την καταστροφή του στρατού του Δράμαλη, από τον Νικηταρά, το 1826, μετά την πρώτη καταστροφή στα Δερβενάκια. Τα Δερβενάκια είναι η ανατολικότερη δίοδος από Κόρινθο πρός Άργος, έχοντας λίγο ανατολικότερά της την τρίτη δίοδο, εκείνη του Αγίου Σώστη, κοντά στο χωριό Άγιος Βασίλειος, γνωστό για το φραγκικό του κάστρο. Η οδός μέσω Κλεισούρας Αγιονορίου είναι γνωστή από την αρχαιότητα με το όνομα Κοντοπορεία, επειδή ήταν η πιο σύντομη από Ισθμό πρός Άργος. Μνημονεύεται σε αρχαίους συγγραφείς και κράτησε το όνομά της ως τελευταία (Κοντοποριά). Από τα Δερβενάκια περνούσε η αμαξιτή οδός στην αρχαιότητα, σύμφωνα με τον Παυσανία, όπως και σήμερα, αρματοτροχιές όμως βρέθηκαν και στην Κοντοπορεία. Στην Κοντοπορεία μνημονεύεται από τον Αθήναιο (170 -230 μ.Χ.) και ψυχρή πηγή νερού, που ταυτίζεται με την πηγή “στου Φραντζή”, απέναντι από το Αγιονόρι, στους πρόποδες της Νυφίτσας.
Τα παραπάνω χωριά της νότιας Κορινθίας, Άγιος Βασίλειος, Χιλιομόδι, Κλένια, Αγιονόρι και Στεφάνι ανήκουν σήμερα στο δήμο Κορίνθου, ενώ λίγο παλαιότερα υπάγονταν στο δήμο Τενέας. Όταν, μετά την απελευθέρωση, ιδρύθηκαν στη χώρα οι πρώτοι δήμοι, το Αγιονόρι με τα γύρω χωριά αποτέλεσε ξεχωριστό δήμο, ύστερα όμως υπήχθη στον ευρύτερο δήμο Κλεωνών, με έδρα το Χιλιομόδι, όπου, μετά το 1830 είχαν κατέβει οι περισσότεροι Αγιονορίτες. Οι Κλεωνές ήταν ανεξάρτητη αρχαία πόλη στον κάμπο του Αγίου Βασιλείου, θέση που σήμερα ανήκει στο χωριό Κοντόσταυλος. Από τα ερείπιά της το πιο σημαντικό είναι ο ναός του Ηρακλέους.

Στην αρχαιότητα στην εύφορη περιοχή πριν από την Κλεισούρα του Αγιονορίου ως τις παρυφές της πεδιάδας των Κλεωνών, όπου σήμερα φύονται κυρίως ελιές και οπωροφόρα και βρίσκονται τα χωριά Χιλιομόδι και Κλένια, εκτεινόταν η σημαντική πόλη της Τενέας, της οποίας κατάλοιπα εντοπίζονται στο χώρο ανάμεσα στα δύο χωριά. Υπαγόταν στην Κορινθία και η παράδοση, που αναφέρουν ο Στράβων και Παυσανίας, θέλει τους κατοίκους της Τρώες, που μετέφερε ο Αγαμέμνονας από την Τένεδο, πράγμα που εξηγεί γιατί ο θεός που κυρίως λάτρευαν ήταν ο Απόλλωνας. Από την αρχαία πόλη δε σώθηκε σχεδόν τίποτε, πέρα από ορισμένους τάφους σκαλισμένους σε βράχους στη θέση ‘Βουνό’ της Κλένιας και όσους τάφους βρίσκονται τυχαία στην πεδιάδα. Μεγάλη ανακάλυψη θεωρείται η εύρεση των δύο δίδυμων Κούρων στον Ξερόκαμπο της Κλένιας, σε νεκροταφείο που ανέσκαψε η Εφορία Αρχαιοτήτων. Ως τώρα ήταν γνωστός ο Κούρος της Τενέας, που βρέθηκε στ’ Αθίκια (περιοχή που υπαγόταν στην Τενεάτιδα) και βρίσκεται στο Μόναχο. Οι δίδυμοι Κούροι εκτίθενται σήμερα στο μουσείο της Κορίνθου. Τα τελευταία χρόνια στο χώρο της Τενέας κάνει ανασκαφές (στην περιοχή που ανήκει στο Χιλιομόδι) η Εφορία Αρχαιοτήτων, φέρνοντας στο φώς ενδιαφέροντα ερείπια (π.χ. λουτρό), στην περιοχή Νταμάρια Χιλιομοδίου, θέση κοντά στο ‘Παλιό Σχολείο’, όπου προφανώς εκτεινόταν το σπουδαιότερο τμήμα της πόλης.
Η Τενέα ήταν μια ακμαία, με τα μέτρα της εποχής, πόλη και κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή (4ος-6ος αι.), ύστερα όμως χάνονται τα ίχνη της. Κοντά της, ένα περίπου χιλιόμετρο νοτιοδυτικά της, το μεσαίωνα μαρτυρείται η κώμη Κλέννα (σημερ. Κλένια), όπου και σώζεται ως σήμερα ο ενδιαφέρων σταυρεπίστεγος βυζαντινός ναός του Αγίου Νικολάου (13ος αι.). Η σημαντικότερη όμως κώμη στα μεσαιωνικά χρόνια θα είναι το Αγιονόρι, όπου, φαίνεται, ότι απεσύρθη μεγάλο μέρος των κατοίκων της Τενέας, κατά τους σκοτεινούς αιώνες των σλαβικών επιδρομών. Το Αγιονόρι μελετήθηκε τελευταία σε δύο επιστημονικές συναντήσεις που έγιναν επιτόπου και στην Κόρινθο το 1986 και το 2001, των οποίων τα πρακτικά δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ιστοριογεωγραφικά», ‘Τόμοι 2ος και 13ος-15ος’. Στην κοιλάδα που σχηματίζεται δυτικά του Αγιονορίου, στη θέση Δραγατούρα υψωνόταν μεγάλος ελληνιστικός πύργος του 3ου αι. π.Χ., μάλλον φυλάκειο, ακριβώς δίπλα στην Κοντοπορεία, όπου υπήρξε και μικρός τειχισμένος οικισμός. Στις εκκλησίες της μικρής κοιλάδας και στα παρακείμενα χωράφια διασώζονταν αρχιτεκτονικά μέλη και σκορπισμένα κεραμικά.
Το Αγιονόρι εμφανίζεται για πρώτη φορά στις μεσαιωνικές πηγές με το όνομα ‘Ενόριον’, μνημονευόμενο στον Βίο του Οσίου Νίκωνα του «Μετανοείτε». Ο Όσιος πέρασε από εκεί, ακολουθώντας την Κοντοπορεία, και δίδαξε στο Ενόριο. Στο Βίο ο συγγραφέας τονίζει τον αγροτικό του χαρακτήρα. Είναι βέβαιο ότι το χωριό βρισκόταν στη θέση όπου περίπου βρίσκεται σήμερα, δηλαδή στη θέση όπου βρίσκεται το κάστρο, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι ο Όσιος, φεύγοντας από το Αγιονόρι πρίν φθάσει στην παρακείμενη κοιλάδα (όπου και έγινε θαύμα, περπατώντας στον αέρα), είχαν περάσει με το σύνοδό του κατωφερές έδαφος. Οι λίγοι κάτοικοι λοιπόν της Δραγατούρας φαίνεται πως είχαν ανέβει στο παρακείμενο βουνό, που δεσπόζει στην έξοδο της Κλεισούρας. Είναι πολύ πιθανό οι κάτοικοι να μετέφεραν τον οικισμό του βουνού και το όνομα Ενόριον, αν πράγματι ονομαζόταν έτσι ο οικισμός της Δραγατούρας. Όμως, όντας κατά τον 10ο αιώνα ο οικισμός του βουνού ένα κεφαλοχώρι, στο οποίο παρέμεινε και δίδαξε ο Νίκων, είναι αναγκαίο να υποθέσουμε ότι είχαν αποτραβηχτεί στο ορεινό αυτό μέρος και πολλοί κάτοικοι της Τενέας.

Δεν είναι βέβαιο αν κατά την εποχή που πέρασε από το ‘Ενόριον’ ο Νίκων υπήρξαν σπίτια και στις βόρειες παρυφές της κοιλάδας, στο ανηφορικό έδαφος της θέσης ‘Φραντζή’, στους πρόποδες της Νυφίτσας, όπου υπήρξε η ομώνυμη πηγή και σώζονται τα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Παναγίας. Εκεί η παράδοση θέλει το μεγαλύτερο τμήμα του οικισμού και φαίνεται πως τούτο ισχύει για τον 12ο τουλάχιστο αιώνα, αν μάλιστα η πόλη Hadjiria, που ο Άραβας γεωγράφος Edrisi τοποθετεί στο δρόμο από Ναύπλιο προς Ισθμό (γύρω στα μέσα του 12ου αιώνα), ταυτιστεί με το Αγιονόρι. Ερείπια σπιτιών υπάρχουν και στη θέση ‘Βορούλια’ στο νοτιοανατολικό τμήμα της κοιλάδας, κάτι που δείχνει ότι το Αγιονόρι είχε εξελιχθεί σε σημαντικό κέντρο.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μνεία του βυζαντινού ιστορικού Νικήτα Χωνιάτη, ότι, το 1205, αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, ο Βονιφάτιος κατέλαβε την πόλη της Κορίνθου και πολιόρκησε τον Ακροκόρινθο, καθώς και τα κάστρα της διόδου, που οδηγούσε προς το Ναύπλιο. Πρόκειται για το κάστρο του Αγιονορίου, καθώς και για το φρούριο που είχε χτιστεί στην νότια βραχώδη κορυφή του βουνού Αμπιδίτσα, που έκλεινε την είσοδο της Κλεισούρας από το βορρά και οι κάτοικοι του Αγιονορίου ονομάζουν «Καστράκι». Σήμερα από το «Καστράκι» σώζεται ο κυκλικός πύργος, σε πολύ μικρό ύψος, κατασκευασμένος ίσως από την αρχαιότητα και γύρω του δυο ζώνες τείχους, σχεδόν στα θεμέλια, που φτιάχτηκε στα μεσαιωνικά χρόνια. Σε μικρή απόσταση νοτιοανατολικά από το «Καστράκι» υψώνεται το παλαιό καθολικό της Μονής Φανερωμένης, 13ου αιώνα, με ενδιαφέρουσες βυζαντινές και μεταβυζαντινές τοιχογραφίες. Η μνεία του Νικήτα Χωνιάτη δείχνει με βεβαιότητα ότι στη θέση του σημερινού μικρού κάστρου του Αγιονορίου, υστεροβυζαντινών χρόνων, υπήρξε παλαιότερο κάστρο των κυρίως βυζαντινών χρόνων. Η κατάληψη του Αγιονορίου από τους Φράγκους μνημονεύεται και από το ‘Χρονικό του Μορέως’, που γράφτηκε περισσότερο από έναν αιώνα μετά τα γεγονότα. Εκεί αναφέρεται ότι, όταν ο Βονιφάτιος κατέλαβε την Κόρινθο, έστειλε αντιπροσωπείες στους κατοίκους, με αποτέλεσμα να υποταγεί ολόκληρη η περιοχή από τον Δαμαλά (Αρχαία Τροιζήνα) ως το ‘Άγιο Όρος’, όπως το ονομάζει. Τούτο δείχνει ότι οι δύο τελευταίοι οικισμοί ήταν από τους σπουδαιότερους στη Β. Αργολίδα και ανατολική Κορινθία.
Δε γνωρίζουμε το μέγεθος του μεσοβυζαντινού κάστρου του Αγιονορίου, ούτε και πότε χτίστηκε. Όταν, το 970 μ.Χ., πέρασε ο όσιος Νίκων, δεν γνωρίζουμε άν το βουνό, όπου βρισκόταν πια το χωριό, είχε οχυρωθεί. Ξέρουμε μόνο ότι το σήμερα σωζόμενο μικρό υστεροβυζαντινό κάστρο, που συντηρήθηκε και αναπλάθηκε από την τοπική εφορεία Κορίνθου (έργο ΕΣΠΑ, πρώην 25η ΕΒΑ), ο λεγόμενος από τους κατοίκους «γουλάς», αποτελούσε τον «κουλά», δηλαδή την ακρόπολη του προηγούμενου μεσοβυζαντινού κάστρου. Επομένως υπήρξε και άλλη ευρύτερη ζώνη τείχους, που προστάτευε μέρος των ερειπίων γύρω από την κορυφή του βουνού, αλλά δεν γνωρίζουμε πόση ακριβώς επιφάνεια εκάλυπτε.

Γύρω από το μικρό κάστρο του βουνού υπάρχουν πυκνά ερείπια από εκκλησίες, από τις οποίες μόνο μία είναι ακόμη ακέραιη, εκείνη των ‘Αγίων Αναργύρων’, χτισμένη και εικονογραφημένη το 1325-1326. Έχουν εντοπιστεί 13 ή 14 από αυτές τις εκκλησίες, ερειπωμένες ή ημιερειπωμένες, και ερείπια σπιτιών ή άλλων κτισμάτων. Τα πιο εντυπωσιακά από τα ερείπια βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του βουνού, όπου συναντώνται σχεδόν όλα τα μεγαλιθικά κτήρια. Το πιό εντυπωσιακό απ’όλα είναι ο ερειπωμένος ναός του Αγίου Μάρκου, κατασκευασμένος με τεράστιες πέτρες, κοντά στη ΒΔ γωνία του κάστρου, που σύμφωνα με τους καθηγητές Ν. Δρανδάκη και Β. Κατσαρό, μάλλον ανήκει στον 11ο αιώνα. Ανατολικότερα, στο βόρειο τμήμα του κάστρου σώζονται τα θεμέλια του μεγαλύτερου στην περιοχή βυζαντινόυ ναού (των χρόνων των Κομνηνών), διαστάσεων περίπου 7χ13 μ., που θεωρείται ότι αποτελούσε καθολικό Μονής. Την άποψη αυτή ενισχύουν σειρά δωματίων κτηρίου, επίσης μεγαλιθικού, που βρίσκεται ανατολικότερα της εκκλησίας, καθώς και τείχος που την περιβάλλει απ’ τον βορρά και τη δύση. Υπάρχουν στη βόρεια πλευρά του βουνού και θεμέλια άλλων μεγαλιθικών κτισμάτων, όπως και δύο εκκλησιών, του ‘Αγιάννη ψηλού’, βορειότερα του παραπάνω συγκροτήματος και του ‘Αγιάννη Σκουφίτσα΄, ακόμη βορειότερα, δυτικότερα από το οποίο υπάρχουν ερείπια σε σχήμα «Π», μάλλον κατάλοιπα άλλου μοναστηριού. Οι δύο τελευταίες εκκλησίες σώζονταν ώς πρόσφατα και χρονολογούνται στον 12ο αιώνα, μάλλον λίγο πρίν την άφιξη των Φράγκων.
Στις άλλες πλευρές του υψώματος, που είναι πιο ομαλές, (ιδίως η νότια, αλλά και η δυτική και ανατολική, όπου ο ναός των ‘Αγ. Αναργύρων’) χτίστηκε ο κυρίως οικισμός, γύρω από το ‘γουλά’. Στη νότια πλευρά, κοντά ή πολύ κοντά στον ‘γουλά’ υπάρχουν τα θεμέλια ή ερείπια τριών ναών, από τα οποία εκείνα του ‘Αγίου Γεωργίου’ σώζονται σε μεγάλο ύψος (σώζεται και τμήμα της αψίδας). Είναι παλαιολόγειων χρόνων και κατασκευάστηκε λίγο πρίν το ναό των ‘Αγίων Αναργύρων’. Φαίνεται πως απ’ αυτή την πλευρά, τα μνημεία είναι μεταγενέστερα από εκείνα της βορεινής. Γενικά όλα τα ερείπια, κάστρο, εκκλησίες, τοίχοι, κ.λπ., δίνουν την εντύπωση ότι συμβάλλουν στην οχυρότητα της θέσης.
Το 1212 το Αγιονόρι εμφανίζεται σε επιστολή του πάπα Ιννοκεντίου του Δ’, ως ‘Enoria’ (Ενόριον), μαζί με άλλες 12 κώμες της περιοχής Κορίνθου, και το 1292 σε ανδηγαβικό έγγραφο ως ‘Aynori’ (Αϊνόρι). Ως ‘Ainori’ (Αϊνόρι) εμφανίζεται επανειλλημένα το 1365, σε έγγραφα εσόδων της Καστελλανίας της Κορίνθου ,της οικογένειας Acciaiuoli, υπάγεται όμως στο κάστρο του Αγίου Βασιλείου, πού τότε αποτελούσε το κέντρο των περιοχών Κλεωνών – Τενέας, όπου μαζεύονταν οι σοδειές του Φράγκου φεουδάρχη, υποσκελίζοντας το Αγιονόρι. Στο τουρκικό κατάστιχο του 1461, ο οικισμός καλείται ‘Αγιονόρι’, ονομασία που θυμίζει το ‘Άγιον Όρος’ του «Χρονικού του Μορέως», έργο που γράφτηκε στις αρχές του 14ου αιώνα, περιγράφει όμως τα γεγονότα του ερχομού των Φράγκων εκατό και παραπάνω χρόνια νωρίτερα. Φαίνεται, λοιπόν, πως από ‘Ενόριον’ η ονομασία εξελίχθηκε σε ‘Αϊνόρι – Αγινόρι’ και ΄Άγιον Όρος΄. Η τελευταία ονομασία θα προήλθε προφανώς από τα εκεί υπάρχοντα μοναστικά ιδρύματα και πρέπει να έιναι λαϊκή, όχι θεσμοθετημένη από το κράτος. Η σπουδαιότητα, πάντως, των εκεί μοναστηριών πρέπει να ήταν μεγάλη (λόγω της σημασίας του δρόμου της Κοντοπορείας και της Κλεισούρας) ήδη από τον 12ο αιώνα, όταν κατασκευάζονταν τέτοιου είδους μοναστήρια (π.χ. του οσίου Μελετίου), και να συνεχίστηκε και επί Φραγκοκρατίας, αφού στα έγγραφα των Acciaiuoli μνημονεύονται «τοξότες της Εκκλησίας» του Αγιονορίου. Τούτο δείχνει ότι οι οχυρώσεις βρίσκονταν στα χέρια της λατινικής Εκκλησίας, που θα οικειοποιήθηκε τα μοναστήρια, όπως έκανε και με πολλά άλλα βυζαντινά μοναστικά ιδρύματα.
Στις αρχές της Τουρκοκρατίας ιδρύθηκε και το Στεφάνι (ίσως από κατοίκους του Αγίου Βασιλείου), οικισμός που άκμασε κατά τους επόμενους αιώνες, όπως δείχνουν τα μεταβυζαντινά του μνημεία με σπουδαιότερα τον ‘Άγιο Ταξιάρχη’ με τοιχογραφίες του 1565 του Θεοδόσιου Κακαβά, τον ‘Άγιο Αθανάσιο’ και την ‘Παναγία’ στο κέντρο του χωριού που εικονογραφήθηκε το 1694 από τον ιερέα Ιωάννη Ρίτζη. Ο ‘Άγιος Ταξιάρχης’ αποτέλεσε και καθολικό Μονής, που αργότερα μεταφέρθηκε στο μετόχι του ‘Αγίου Δημητρίου’, σε μικρή απόσταση νότια του Στεφανίου. Η μονή του ‘Αγίου Δημητρίου’ άκμασε κατά τον 18ο και 19ο αιώνα και επιβιώνει ως σήμερα, ανανεωμένη. Αγιονόρι και Στεφάνι αποτέλεσαν τους δύο ακμαίους οικισμούς, στα δύσκολα χρόνια της τουρκικής κυριαρχίας, όπου ζούσαν τουλάχιστο τα ¾ του πληθυσμού του τ. Δήμου Τενέας. Το Αγιονόρι ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της παραπάνω περιοχής και εξηγείται η μεγάλη του ακμή κατά την κυρίως βυζαντινή περίοδο, όταν ήταν ο μόνος ορεινός οικισμός (με τις γειτονιές του, στις παρυφές της κοιλάδας και τον μικρό οικισμό ‘Μπρός χώρα’, νοτιότερα, κοντά στο δρόμο προς τις Λίμνες).

Σήμερα, το Αγιονόρι και η περιοχή γύρω του αποτελεί ελκυστικό τόπο για τον επισκέπτη. Πρίν φθάσει κανείς στην Κλεισούρα, μπορεί από το Χιλιομόδι να κατευθυνθεί ανατολικά και να επισκεφθεί τη νέα ‘Μονή Φανερωμένης’, όπου και η μικρή μεταβυζαντινή εκκλησία της ‘Αγίας Μαρίνας’, εικονογραφημένη από τον Δημήτριο Κακαβά το έτος 1607, και, λίγο νοτιότερα, το παλιό βυζαντινό καθολικό της Μονής, όπου ανασκαφές έχουν αποκαλύψει και μεγάλο μέρος των βοηθητικών χώρων του μοναστηριού. Από το Χιλιομόδι, μπορεί να επισκεφθεί το χώρο που εκτείνεται ώς την Κλένια όπου βρισκόταν η αρχαία Τενέα, που σιγά – σιγά αποκαλύπτεται από τις ανασκαφές που, καθώς αναφέραμε γίνοται εκεί. Από την Κλένια, γνωστή τελευταία από τους δίδυμους Κούρους της Τενέας, που βρέθηκαν στο έδαφός της, μπορεί να κατευθυνθεί δυτικά, φθάνοντας στο βυζαντινό ναό του ‘Αγίου Νικολάου’, κοντά στο χωριό, καλοχτισμένο μνημείο, όπου σώζονται ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες και στη συνέχεια στον ομώνυμο μεταβυζαντινό ναό (σήμερα Αγ. Παντελεήμονος) σε μικρό πρόβουνο της ‘Νυφίτσας’, με εξαιρετική θέα. Ο ναός εικονογραφήθηκε το 1593 από τον Μαρίνο Κακαβά σε συνεργασία με τον αδερφό του Δημήτριο. Βγαίνοντας από την Κλένια στην πλαγιά, νοτιότερα, όπου η ‘Πάνω Κλένια’ υψώνεται η ‘Παναγία η Μουσκουφίτσα’ (έτος 1801), όπου έγινε η «μάχη της Κλένιας», μετά την μεγάλη καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια και το Αγιονόρι.
Μπαίνοντας στην Κλεισούρα ο επισκέπτης θα δεί το μεγάλο βράχο, όπου βρίσκεται το ‘Καστράκι’, στην κορυφή του βουνού ‘Αμπιδίτσα’, και περνώντας από το στενό τμήμα, όπου το βυζαντινό κάστρο, θα καταλάβει τη δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε ο Δράμαλης, αφού ακόμη και γυναίκες από το Αγιονόρι κυλούσαν πέτρες, όταν ο στρατός του άρχισε να περνάει από το στενό. Στην κορυφή του βουνού το σύνολο των ερειπίων του είναι, όπως είδαμε, πολύ ενδιαφέρων, που σε συνδυασμό με το όνομά του, κάνει το Αγιονόρι πράγματι μοναδικό. Σ’αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τα μεταβυζαντινά του μνημεία (κυρίως της ‘Παναγίας’ στο κέντρο του χωριού και του Αγίου Αθανασίου), σε συνδυασμό με εκείνα του Στεφανίου (στο τελευταίο υπάρχει και το παλιό αστεροσκοπείο), αλλά και τη λαϊκή αρχιτεκτονική, σε όσα σπίτια απέμειναν όπως και τα εκθέματα στο σχολείο του Στεφανίου από τον εκεί δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο. Σε όλα αυτά συνέβαλε ο δήμος και βέβαια η αρχαιολογική εφορία που αποκατέστησε το κάστρο του Αγιονορίου και έρχεται αρωγός στις πολιτιστικές προσπάθειες.
Τελειώνοντας σημειώνουμε ότι η πρόσβαση στον ευρύτερο χώρο είναι πολύ εύκολη (δρόμος ασφαλτοστρωμένος και ύπαρξη ταβερνών και ανέσεων), ώστε ο επισκέπτης να απολαμβάνει το τερπνόν μετά του ωφελίμου, σε μικρό σχετικά χρόνο, αφού η απόσταση από την Κόρινθο είναι γύρω στη μισή ώρα. 

Πηγή:  www.protothema.gr

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα απο τον Ερυθρό Σταυρό Κορίνθου

ΜΑΘΕ ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα “Πρώτες Βοήθειες για Πολίτες” απο τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό Κορίνθου
Το Σώμα Εθελοντών Σαμαρειτών, Διασωστών και Ναυαγοσωστών Κορίνθου διοργανώνει Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα “Πρώτες Βοήθειες για Πολίτες” στις 14 & 15 Δεκεμβρίου 2019.
Το πρόγραμμα εκπαίδευσης πολιτών »ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΕΣ» διάρκειας 12 ωρών (2 ημέρες) υλοποιείται από πιστοποιημένους Εκπαιδευτές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και αποτελείται από 5 ενότητες:

• ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ

• ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ

• ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΑ

• ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

• ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Στόχος μας είναι οι πολίτες να είναι σε θέση να προσφέρουν αποτελεσματική βοήθεια, με ασφάλεια, σε οποιοδήποτε έκτακτο περιστατικό χρειαστεί μέχρι να έρθουν οι αρμόδιες υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης.

Το κόστος συμμετοχής είναι 50 ευρώ ενώ μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του ο εκπαιδευόμενος αποκτά Πιστοποιητικό Εκπαίδευσης με πιστοποίηση ISO, με ισχύ για 5 χρόνια.

Ώρες υλοποίησης :

Σάββατο 14/12/2019 15:00-21:00

Κυριακή 15/12/2019 10:00-16:00

Κ. Παλαμά 53 – Κόρινθος

Πληροφορίες-εγγραφές:

Τηλ: 6984503577

Email: korinthos@samarites.gr

ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ«ΤΡΟΙΑ-ΤΕΝΕΑ-ΡΩΜΗ» ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ

Το Διεθνές Αρχαιολογικό Συνέδριο «ΤΡΟΙΑ-ΤΕΝΕΑ-ΡΩΜΗ(Troy-Tenea-Ρome) - Μυθολογικά και ιστορικά μονοπάτια συναντώνται για πρώτη φορά»
θα φιλοξενηθεί από το αρχαιολογικό πρόγραμμα Tenea Project και το Σωματείο «Φίλοι Αρχαίας Τενέας» την ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  του 2019 στην Κόρινθο.
To Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ «ΘΩΜΑΣ ΘΩΜΑΙΔΗΣ»
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 9.00 Π.Μ.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Αυτές οι τρεις διάσημες πόλεις, η Τροία, η Τένεα και η Ρώμη, συνδέονταν στην αρχαιότητα σύμφωνα με το μύθο. Η πτώση της Τροίας και η εγκαθίδρυση των Τρώων στην Τένεα και τη Ρώμη δεσμεύουν τη μοίρα αυτών των μακρινών τόπων.
Η TΕΝΕΑ ήταν πολύ δραστήρια στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία, ειδικά στην αποικία της Συρακουσών. Αργότερα η ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας έφερε έντονα αυτές τις συνδέσεις και θρύλους.

Σύμφωνα με τον μύθο, οι πρώτοι κάτοικοι της Τενέας ήταν Τρώες αιχμάλωτοι τους οποίους ο Αγαμέμνονας μετέφερε στην περιοχή μετά την πτώση της Τροίας για τη φύλαξη των Μυκηνών και του Αργους. Εκτός από την Τενέα, και η Ρώμη θεωρείται πως ιδρύθηκε από Τρώες φυγάδες που έφτασαν εκεί υπό τον Αινεία, γιο του Αγχίση και της Θεάς Αφροδίτης, αδελφό του Λύρου και συγγενή του βασιλιά της Τροίας Πριάμου, με βάση την ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία.

Τα πρώτα οικιστικά κατάλοιπα της αρχαίας Τενέας που έχουν έρθει στο φως από την ερευνητική ομάδα της δρος Ελενας Κόρκα χρονολογούνται στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο και μαρτυρούν ότι πρόκειται για μια πόλη με ιδιαίτερο πολιτισμό και κατοίκους, που αν και δίπλα ακριβώς σε ένα σημαντικό κέντρο του αρχαίου ελληνικού κόσμου, την Κόρινθο, κατάφεραν να διατηρήσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, μη λησμονώντας τις ρίζες τους από την Τροία ή την Τένεδο.

«Αγγεία της αρχαϊκής εποχής που έχουμε βρει στην Τενέα μαρτυρούν ότι ο πληθυσμός της πόλης ήταν διαφορετικός. Γιατί αν και τόσο κοντά στη μητρόπολη της Κορίνθου, όχι μόνο είχε διαφορετικά σχήματα αγγείων, αλλά ακόμη και εισαγόμενα αγγεία που δεν έχουμε ξαναδεί. Αυτό σημαίνει πως η πόλη διατηρούσε ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό προφίλ που την έκανε να ξεχωρίζει», λέει  η κυρία Ε.Κόρκα
Η ανακάλυψη της Αρχαίας Tενέας έχει διεγείρει την αρχαιολογική έρευνα στον τομέα αυτό. Το έργο  Tenea Project περιλαμβάνει τη μελέτη και την αρχαιολογική ανασκαφή της αρχαίας πόλης Tενέα, η οποία έχει αρχίσει να έρχεται στο φως κατά τα τελευταία χρόνια στην Κορινθία. Το 2018 αναγνωρίστηκε διεθνώς μεταξύ των δεκαπέντε σημαντικότερων αρχαιολογικών ανακαλύψεων παγκοσμίως.

Η φιλοδοξία του συνεδρίου είναι η επικοινωνία με Έλληνες και ξένους μελετητές και ερευνητές από τα πεδία της Αρχαιολογίας, της Αρχιτεκτονικής, της Αρχαιομετρίας, των ειδικών πολιτιστικών επικοινωνιών και πολιτιστικών πόρων, των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων, της Ιστορίας, της Μυθολογίας, της Γλωσσολογίας και της Τοπογραφίας.

Το συνέδριο συνδέεται με τον εορτασμό της χρονιάς της Τροίας. Καθώς πραγματοποιείται για πρώτη φορά μια τέτοια επιστημονική συνάντηση για το θέμα αυτό, είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε εύφορα συμπεράσματα σχετικά με τις αρχαιολογικές μελέτες. Συγκεκριμένα, στόχος είναι η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των ερευνητών, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα νέα στοιχεία και δεδομένα, τα οποία πιστεύουμε ότι θα οδηγήσουν σε συνέργειες και ανάπτυξη νέων πολιτιστικών δρομολογίων. Οι τρεις πόλεις Tροία-Tενέα-Ρώμη και το ευρύτερο περιβάλλον τους συνδέονται μέσω ενός κοινού παρελθόντος και η μελέτη τους στο σύνολό τους θα βοηθήσει στην περαιτέρω αντίληψη και ερμηνεία των ιστορικών και αρχαιολογικών δεδομένων.

Σημαντικά ευρήματα από την Tενέα υπάρχουν σε μουσεία στην Ελλάδα, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Μέσω του συνεδρίου επιθυμούμε να ενημερώσουμε το ευρύτερο κοινό για αυτό το θέμα που ενδιαφέρει διεθνώς.

Η κύρια γλώσσα του συνεδρίου είναι η αγγλική.
Η πρώτη μέρα είναι αφιερωμένη στο συνέδριο, ενώ η δεύτερη ημέρα θα περιλαμβάνει επισκέψεις σε κοντινούς αρχαιολογικούς χώρους. Το συνέδριο θα είναι ανοιχτό στο κοινό και θα φιλοξενηθεί σε συνεργασία με τον Δήμο Κορινθίας, την Περιφέρεια Πελοποννήσου και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου που εδρεύει στην Κόρινθο.

Τα κύρια θέματα του συνεδρίου είναι τα εξής: Μυθολογία, Γλωσσολογία, Εθνολογία, Ιστορία, Αρχαία Λογοτεχνία, Αρχαιολογία, Νομισματικά, Επιγραφικά, Εκθέματα Μουσείων, Αρχιτεκτονική, Αρχαιομετρία, Τοπογραφία, Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά.
Πολιτιστική δημοσιογραφία και ανάπτυξη μέσω πολιτιστικών διαδρομών και κοινωνικών και τουριστικών πόρων Σχετικά με όλες τις πτυχές που συνδέονται με τις σχέσεις μεταξύ της Τροίας, της Tενέας, της Ρώμης και των πολιτισμικών συνειρμών και συνδέσεων μεταξύ αυτών των πολιτισμών.

 

 

 https://oupantos.blogspot.com/2019/11/blog-post.html

Αλαμάνο Κορινθίας – Ένα μικρό αλλά όμορφο χωριό

Στην προσπάθεια στήριξης αυτού του μικρού χωριού (Αλαμάνο Κορινθίας – Δήμος Σαρωνικού) έχει δημιουργηθεί ένα όμορφο web site που περιλαμβάνει πληροφορίες τόσο ιστορικές όσο και της σύγχρονης καθημερινότητας των κατοίκων του.
Μέσα από αυτή την ιστοσελίδα μπορεί κανείς να δει φωτογραφίες του χωριού και των κατοίκων, να πληροφορηθεί για τις διάφορες εκδηλώσεις που συμβαίνουν σε αυτό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους  και να δει βίντεο από τις διάφορες στιγμές των κατοίκων κατά την διάρκεια αγροτικών εργασιών.
Πραγματικά, είναι μια πολύ θετική προσπάθεια για την ενίσχυση του χωριού. Όποιος πιστεύει ότι έχει υλικό που μπορεί να “ανέβει” στον ιστοχώρο του χωριού, μπορεί να αφήσει κάποιο σχόλιο για περαιτέρω επικοινωνία.
Η επίσημη σελίδα βρίσκεται εδώ: http://www.alamano.gr/!

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ “ΑΛΑΜΑΝΟ”

Στην κοινότητα Αθικίων υπάγεται και ο οικισμός Αλαμάνο, που βρίσκεται Β.Α. αυτού. Κατά τον Μ. Κορδώση το όνομα του προέρχεται από το μεταγενέστερο εθνικό ή από το επώνυμο Αλαμανός. Ως όνομα προσώπου το συναντούμε σε έγγραφα του αρχείου Acciaiuoli. Ο Μηλιαράκης αναφέρει:  «Προς Β. των Αθηκίων πέραν της θέσεως Πουλακίδα κείται το χωρίδιον Νέον Αλέμανο, μάλλον καλύβαι χωρικών, ονομαζόμενον ούτω κατ’ αντίθεσιν ετέρου χωριδίου Παληαλέμανο, όπερ είνε μετόχι της Μονής Φανερωμένης. Βορειοδυτικώς του Νεοαλεμάνου κείται το Νεοχώριον χωρίδιον μικρόν.»
Το χωριό είχε πληθυσμό 1928: 130 κατ. 1940: 169 κατ. 1951: 182 κατ., 1961: 147 και 2001: 195 κατ. Στις απογραφές των ετών 1971, 1981 και 1991 έχει υπολογιστεί μαζί με τον πληθυσμό των Αθικίων. Οι κάτοικοι του κατέβηκαν από τον Άγιο Ιωάννη (Βερβενιώτης, Νίκας, Σκορδάς), Αγγελόκαστρο (Χρυσίνης) και από Αθίκια (Παπανικολάου, Κόλιας, Λέκκας) και καλλιεργούσαν τα κτήματα της Φανερωμένης αποδίδοντες 10% από τα παραγόμενα προϊόντα σ’ αυτήν, όπως αναφέραμε προηγουμένως.
Δημοτικό Σχολείο
Ιδρύθηκε με Δ. της 4.10.1932 (ΦΕΚ 354/1932). Αρχικά στεγάστηκε στις οικίες των α) Βερβενιώτη Παν. Ελισσαίου και β) Ρεκλείτη Χρ. Αναστασίου. Το 1933 κτίστηκε το σημερινό σε οικόπεδο (862 τ.μ.) που δώρισε άτυπα ο Ανδρέας Παπανικολάου. Διαθέτει αίθουσα διδασκαλίας 46,75 τ.μ., γραφείο 9 τ.μ., χωλ 7,5 τ.μ. και WC εξωτερικά 6 τ.μ.
Υπηρέτησαν σ’ αυτό οι: Πούλλος Μιχ. Χρήστος 1.11.1932 – 15.9.1935, Φραγκόπουλος Αναστ. Νικόλαος 15.9.1935 – 12.8.1936, Αντωνίου Δημ. Κων – να 30.12.1936 – 19.10.1937, Μητροσίλης Παναγιώτης 19.10.1937 – 3.7.1939, Καρούλας Λ. Γεώργιος 3.11.1937 – 12.4.1938, Σιαπκαράς Θ. Γεώργιος από 1.9.1939 με απόσπαση, Πουλάκου Παναγιώτα 16.7.1940 – 1.9.1945, Πέτα Μαρία 3.9.1945 – 11.9.1947, Τσακόπουλος Χρ. Δημήτριος 1.12.1947 – 22.9.1950.
Επίσης υπηρέτησαν οι Ευστρατιάδης Κων-νος, Ρουμπέα Βούλα, Ράλλης Γεώργιος, Νικολόπουλος Γεώργιος, Κρεκούζος Κων-νος, από το 1969 – 1973 δε λειτούργησε, Κορδέλας Κων-νος 1974 – 77, Καρακάσιος Σταύρος 1977-79, Μαρινός Γεωρ. Κων-νος 1979-85, Τζώρτζης Κων-νος 1985-97, Ρέλλια Φωτεινή και άλλοι. Λειτούργησε μέχρι το σχολ. έτος 2005-06 και από τότε οι μαθητές φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο Αθικίων.
Όνομα βιβλίου: Ο ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΚΛΕΩΝΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 19^ος  – 20^ός  Αιώνας
Συγγραφείς: Ξενοφών Ηλίας –Ζωή Ηλία

Κτηματολόγιο: Στην «κόκκινη» ζώνη η Κορινθία

Μια νέα, μαζική αποστολή e-mails πραγματοποιεί αυτές τις ημέρες το Κτηματολόγιο, προκειμένου να ενημερώσει τους πολίτες για τις προθεσμίες υποβολής δηλώσεων ιδιοκτησίας.

Τα «ραβασάκια» του Κτηματολογίου ξεκίνησαν να αποστέλλονται από τις 16 Νοεμβρίου και αναμένεται να φτάσουν στις ηλεκτρονικές θυρίδες (e-mails) περισσοτέρων από 1,3 εκατ. ιδιοκτητών.

Σύμφωνα με το Κτηματολόγιο, πρόκειται για φυσικά και νομικά πρόσωπα που είναι κάτοχοι ιδιοκτησίας ή διαμένουν/έχουν την έδρα τους σε μια ή περισσότερες Περιφερειακές Ενότητες, η προθεσμία των οποίων λήγει τέλος Νοεμβρίου (υπενθυμίζεται ωστόσο πως υποχρέωση δήλωσης ιδιοκτησίας στο Κτηματολόγιο έχουν μόνο οι κάτοχοι ιδιοκτησίας).

Κτηματολόγιο: Ποιες περιοχές βρίσκονται στην «κόκκινη» ζώνη

Υπενθυμίζεται ότι η διοίκηση του Κτηματολογίου έχει διαμηνύσει πως από τους πρώτους μήνες του 2020 θα ξεκινήσουν να επιβάλλονται «τσουχτερά» πρόστιμα.

Στην παρούσα φάση, οι ιδιοκτήτες που πρέπει να… βιαστούν για τις δηλώσεις τους στο Κτηματολόγιο, είναι εκείνοι που διατηρούν ακίνητα στις εξής περιφερειακές ενότητες:

-      Καστοριάς/Φλώρινας
-      Ευβοίας
-      Αχαΐας
-      Λακωνίας
-      Αργολίδας/Κορινθίας
-      Σάμου/Χίου/Ικαρίας
-      Αιγίου
-      Μεσσηνίας
-      Στο υπόλοιπο Μαγνησίας και Σποράδων

Για όλες τις παραπάνω περιοχές, η προθεσμία έγκαιρης υποβολής δηλώσεων ιδιοκτησίας στο Κτηματολόγιο λήγει στις 29 Νοεμβρίου 2019. Το Κτηματολόγιο, στη σχετική του ανακοίνωση, υπογραμμίζει πως «καμία περαιτέρω παράταση δεν πρόκειται να δοθεί».

Οδηγίες από το Κτηματολόγιο

Στο email που αποστέλλει αυτές τις ημέρες το Κτηματολόγιο προς τους πολίτες, υπενθυμίζει πως για την καλύτερη εξυπηρέτησή τους μπορούν να:

ΥΠΟΒΑΛΟΥΝ ηλεκτρονικά τη δήλωσή τους μέσα από την ιστοσελίδα του Κτηματολογίου, www.ktimatologio.gr,
ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ την πολύωρη αναμονή, εφαρμόζοντας τη διαδικασία διαπίστωσης «εμπρόθεσμης προσέλευσης», προκειμένου να ολοκληρώσουν την υποβολή της δήλωσής τους σε μεταγενέστερο χρόνο με ραντεβού,
ΛΑΒΟΥΝ δωρεάν υπηρεσίες στα κατά τόπους Γραφεία Κτηματογράφησης από εξειδικευμένους δικηγόρους και τοπογράφους σχετικά με την διαδικασία υποβολής δήλωσης, τα απαραίτητα έντυπα, εντοπισμό, κλπ,
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ δωρεάν την υπηρεσία εντοπισμού και οριοθέτησης ακινήτου με χρήση εφαρμογής μέσω έξυπνου κινητού τηλεφώνου,
ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ το πάγιο τέλος σε δόσεις μέσω της χρήσης πιστωτικής κάρτας,
ΚΑΛΕΣΟΥΝ για περισσότερες πληροφορίες στο 210 6505600 ή στο 1015 και να επισκεφθούν την 

 

ιστοσελίδα www.ktimatologio.gr.

Το Σπήλαιο - Ιερό στη θέση Καλυβάκια (Kλένια)

Το σπήλαιο βρίσκεται 1,5 χλμ. Ανατολικά του σημερινού χωριού, στην απότομη πλαγιά της Νυφίτσας στη θέση «Καλυβάκι» όπου οδηγούσε δροµίσκος, όπως σήµερα, µέσω Π. Κλένιας και Αλεξάνδρας (τοπωνύµιο που συνδέεται επίσης µε τοπική βασίλισσα), που σύµφωνα µε ορισµένους ντόπιους κατοίκους ήταν πλακόστρωτος. Η ευρύτερη περιοχή κατοικείται από πολύ παλιά. Τούτο αποδεικνύεται από τα θραύσµατα που έχουν βρεθεί. Πρόκειται για ιερό, ίσως το πιο ενδιαφέρον σε σπηλιά, της αρχαίας Κοοινθου. Το σπήλαιο βρίσκεται σε υψόµετρο 650 µ. και έχει περ. 60 µ. µήκος. Στη συστηµατική καταγραφή των θέσεων που παρουσιάζουν οι Σακελλαρίου-Φαράκλας (στους πίνακες µε τους χάρτες, όπου σηµειώνονται οι θέσεις), καθώς και ο Συριόπουλος, στους αντίστοιχους πίνακες, το σπήλαιο

«Διαμάντι» για …όλες τις δουλειές: Φλάβιο Ντεμάι (Ατρόμητος Χιλιομοδίου)

Ένας ακόμα νεαρός ποδοσφαιριστής που οφείλουμε να τον προσέξουμε, είναι και ο Φλάβιο Ντεμάι, που αγωνίζεται στον Ατρόμητο Χιλιομοδίου.
Παιδί από τις ακαδημίες του συλλόγου, μπορεί να αγωνιστεί σε πολλές θέσεις και αυτό φαίνεται να το εκμεταλλεύεται ο προπονητής του, Τάσος Πέρρας.
Τον έχουμε δει ως δεξί μπακ, ως δεξί χαφ, ως κεντρικό χαφ και μάλιστα με επιτυχία όλες τις φορές.
Μάλιστα φημίζεται και για τα πολύ καλά σουτ του, κάτι που τον βοηθά να σκοράρει αρκετά συχνά.
Την προπερασμένη αγωνιστική κόντρα στον Παννεμεατικό, ο 21χρονος ποδοσφαιριστής άνοιξε το σκορ με υπέροχο σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή, στο νικηφόρο 1-3 της ομάδας του, ενώ πέτυχε τέρμα και στο 3-2 επί του Ισθμιακού, άσχετα αν αυτή τη φορά είχε και την τύχη με το μέρος του.

 https://apopsi24.gr

Σελίδες από τα ημερολόγια των Αμερικανών αρχαιολόγων που έσκαψαν στην Κόρινθο

Πρόσφατα στη σελίδα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στo Facebook αναρτήθηκαν μερικές φωτογραφίες από τα πρώτα ημερολόγια των ανασκαφών στην Κόρινθο.
Στην πρώτη σελίδα του ημερολογίου, με χρονολογία 23 Μαρτίου 1896, διαβάζουμε: «Αρχίσαμε βόρεια, από το δημόσιο σχολείο, με έξι άνδρες, για να ανακαλύψουμε ένα μαρμάρινο ενεπίγραφο επιστύλιο που είχε δει ο Mitchhöfer πριν από δέκα χρόνια».
Μαζί με αυτήν υπήρχαν και φωτογραφίες από άλλες σελίδες ημερολογίων, όπου μπορούσες να δεις καταχωρισμένα τα ευρήματα των αρχαιολόγων σε καλαίσθητα σκίτσα και ακριβώς δίπλα μια μικρή περιγραφή.
Τα ανασκαφικά ημερολόγια άλλωστε είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ανασκαφή και αποτελουν τομοναδικό γραπτό τεκμήριο της ανασκαφικής πορείας. Οι σελίδες αυτών των πρώτων ημερολογίων μοιάζουν σήμερα κι αυτές με πολύτιμα ευρήματα, μέσα από τα οποία μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαιολόγοι του παρελθόντος καταχώριζαν τον πλούτο των αρχαιοτήτων που έρχονταν στην επιφάνεια μέσα από την εργασία τους.
Μοιάζουν αληθινά με έργα τέχνης. Σήμερα, στο site της Αμερικανικής Σχολής υπάρχουν ψηφιοποιημένα 1.116 ημερολόγια ανασκαφών, 200 σελίδες κατά μέσο όρο το καθένα, και καλύπτουν τη χρονική περίοδο από το 1896 έως το 2007, οπότε και άλλαξε άρδην το σύστημα καταγραφής, εφόσον η ψηφιακή εποχή έφερε πλέον άλλες απαιτήσεις αλλά και ευκολίες.
Mέσα από αυτά μπορεί να δει κανείς την εξέλιξη της επιστήμης της ανασκαφικής και, τέλος, εκεί μέσα κρύβεται και η καταγραφή της ζωής στο χωριό της αρχαίας Κορίνθου για περισσότερο από έναν αιώνα.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Αμερικανική Σχολή πραγματοποιεί από το 1896 ανασκαφές στην αρχαία Κόρινθο υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας,το μεγάλο αστικό κέντρο της βόρειας Πελοποννήσου με τη μεγάλη και λαμπρή ιστορία.
Οι ανασκαφές της Κορίνθου είχαν μάλιστα τόσο μεγάλη απήχηση στην Αμερική, που το 1932, με προσφορά της δωρήτριας Αda Small Moore, χτίστηκε το Μουσείο της Κορίνθου, το οποίο αργότερα παραχωρήθηκε από την Αμερικανική Σχολή στο ελληνικό Δημόσιο. Το 1950, πάλι με δαπάνες της ίδιας δωρήτριας, έγινε και η επέκτασή του.
Μερικές από τις πιο σημαντικές αρχαιότητες που ήρθαν στο φως στην Κόρινθο είναι η Ρωμαϊκή Αγορά της πόλης, ναοί, κρήνες, στοές, λουτρικές εγκαταστάσεις και ποικίλα άλλα μνημεία, ενώ από τα κυριότερα μνημεία της προ-ρωμαϊκής εποχής είναι ο δωρικός περίπτερος ναός του Απόλλωνα του 6ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος ανακαινίστηκε το 44 μ.Χ., όταν ανοικοδομήθηκε η Κόρινθος από τους Ρωμαίους.

Μαρμάρινο άγαλμα του Γάιου Καίσαρα, εγγονού του Αυγούστου. 1ος αι. μ.Χ. Βρέθηκε στην Ιουλία Βασιλική στις 30 Οκτωβρίου 1914. Το αρχαιολογικό τοπίο, η καρδιά του οποίου εντοπίζεται στον οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Κορίνθου, είναι εξαιρετικά εκτεταμένο και ανεξερεύνητο για τους πολλούς, εκτός ίσως από ελάχιστους αρχαιολόγους και τους ίδιους τους κατοίκους.
Εκτείνεται από το κάστρο, τον Ακροκόρινθο, στα νότια και ως τη θάλασσα στα βόρεια, στο αρχαίο λιμάνι. Η κατοίκηση του ανθρώπου υπήρξε συνεχής στα τρία γεωλογικά άνδηρα που έχουν αναδυθεί από τον βυθό της θάλασσας τα τελευταία εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Ο άνθρωπος ζει εδώ ανελλιπώς από το 6000 π.Χ., ενώ σήμερα 200.000 άνθρωποι επισκέπτονται τον χώρο ετησίως.
Γιατί είναι τόσο σημαντικός, λοιπόν, ο συγκεκριμένος χώρος; Σύμφωνα με τη δρα Ιουλία Τζώνου, υποδιευθύντρια των Ανασκαφών Κορίνθου της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, η εξέχουσα παγκόσμια αξία της Κορίνθου επικεντρώνεται σε δύο σημεία: «Το πρώτο είναι τα στοιχεία της κορινθιακής ταυτότητας: η τεχνολογία, η τεχνογνωσία, οι ιδέες, η περιπέτεια και η ανακάλυψη.
Η Κόρινθος αποτέλεσε πέρασμα, κέντρο συνάντησης ανθρώπων και ανταλλαγής ιδεών και τεχνολογίας διαμέσου των αιώνων ήδη από την προϊστορία και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.
Οι Έλληνες ξεκίνησαν από την Κόρινθο και έχτισαν αποικίες στην Ιταλία τον 8ο αι. π.Χ., φέρνοντας μαζί τους την τεχνογνωσία στη ναυπηγική, στη ναυτιλία, στο εμπόριο και στις τέχνες (ιδιαίτερα στην πηλοπλαστική, στην αρχιτεκτονική και στην κεραμική). Οι Ρωμαίοι ήρθαν στην Κόρινθο από την Ιταλία τον 2ο αι. π.Χ. και μπολιάστηκαν με τον ελληνικό πολιτισμό.
Η ανάμειξη των πληθυσμών και η μεγαλουργία του ανθρώπινου πνεύματος σε περιοχές όπου οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή και ανταλλάσσουν ιδέες και γνώσεις είναι επίκαιρα στοιχεία και ζητούμενα στην εποχή μας με τις μετακινήσεις πληθυσμών, ιδεών και τεχνολογίας. Οθωμανική φιάλη τύπου Κιουτάχεια. Το δεύτερο σημείο είναι η συνύπαρξη του διαφορετικού και η συμμετοχή όλων. Η πολιτιστική κληρονομιά είναι κοινό αγαθό.
Η μοναδική ύπαρξη του αρχαιολογικού χώρου ως αναπόσπαστου κομματιού ζωντανού οικιστικού τοπίου τα τελευταία 8.000 χρόνια πρέπει να μας ωθήσει να διακηρύξουμε ότι οι κοινωνίες συνεχίζουν να ζουν και να δημιουργούν σε άμεση γειτνίαση με τις δημιουργίες των ανθρώπων του παρελθόντος, χωρίς τα αρχαία κατάλοιπα να αποτελούν τροχοπέδη, χωρίς να θεωρούνται όσια και ιερά, ανέγγιχτα και απροσπέλαστα. Εμπλέκονται άμεσα και συνυπάρχουν γιατί υπάρχει επικοινωνία των αξιών τους και ο καθένας αναγνωρίζει την αξία τους στην προσωπική του εμπειρία και επαφή με το παρελθόν, καθώς δημιουργεί το μέλλον».
27.8.2019 Η συναρπαστική ιστορία των ανασκαφών στην Αρχαία Αγορά Η ανασκαφή της Κορίνθου, πάντως, εξακολουθεί να αποτελεί το κατεξοχήν πεδίο ανασκαφικής εκπαίδευσης για γενιές Αμερικανών αρχαιολόγων, ενώ η σχολή διατηρεί ακόμα και σήμερα στην Κόρινθο ένα κέντρο έρευνας, καθώς και χώρους φιλοξενίας των μελετητών.
Πώς, όμως, οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν την αρχαία Κόρινθο το 1896; Σύμφωνα με τη δρα Τζώνου, η ιστορία, όπως καταγράφεται στα ημερολόγια της εποχής και όπως παρουσιάζεται στο εξαιρετικό βιβλίο της Robinson, έχει ως εξής: «Το μόνο ορατό μνημείο το οποίο είχε διατηρηθεί διαμέσου των αιώνων στο τοπίο ήταν αυτό του αρχαϊκού ναού του Απόλλωνα.
Όλος ο υπόλοιπος χώρος βρισκόταν κάτω από μέτρα αποθέσεων που με τους αιώνες είχε δημιουργήσει η διάβρωση από τις πλαγιές του Ακροκορίνθου. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, Γιώργος Tσέλλιος, που είχε χτιστεί πάνω από την Πειρήνη και στο οποίο διέμεναν οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι, τους είπε ότι στην αυλή του είχε ένα πολύ περίεργο πηγάδι. Το νερό του δεν ήταν στάσιμο αλλά τρεχούμενο.

Οι αρχαιολόγοι κατέβηκαν στο πηγάδι και βρέθηκαν μπροστά στην πρόσοψη της Κρήνης Πειρήνης. Όλη η έκταση του αρχαίου οικισμού ήταν διάτρητη από πηγάδια, καθώς οι άνθρωποι, έχοντας σπουδάσει τη μορφολογία της γης για λόγους επιβίωσης, ήξεραν πού ακριβώς έπρεπε να σκάψουν για να βρουν νερό. Η Πειρήνη είναι η πηγή της ζωής του οικισμού. Έχοντας εντοπίσει την Πειρήνη, οι αρχαιολόγοι μπόρεσαν, ακολουθώντας την περιγραφή του περιηγητή Παυσανία, να ταυτίσουν τα υπόλοιπα μνημεία στον χώρο με σχετική σιγουριά και ευκολία».



Kορινθιακός ερυθρόμορφος σκύφος. Απεικονίζεται ο Ερμής. Βρέθηκε στην περιοχή της λεγόμενης «Παναγίας» στις 20 Μαρτίου 1947. Πώς ήταν, άραγε, η ζωή εκεί την εποχή εκείνη και ποιες οι δυσκολίες που ενδεχομένως αντιμετώπισαν οι αρχαιολόγοι; H ζωή στην Κόρινθο την εποχή εκείνη, στα τέλη του 19ου αι., ήταν πολύ δύσκολη.
Οι άνθρωποι ασχολούνταν ως επί το πλείστον με τη γη, ήταν αγρότες, φτωχοί. Η χώρα είχε μόλις βγει από πολλούς πολέμους. Οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι κατάγονταν ως επί το πλείστον από εύπορες οικογένειες και έφερναν πολλά χρήματα στο χωριό, καθώς είτε νοίκιαζαν τα χωράφια για να απορρίπτουν τα χώματα των ανασκαφών τους, είτε αγόραζαν γη για να σκάψουν, την οποία πάντα δώριζαν στο ελληνικό κράτος, είτε είχαν ανάγκη από εργάτες για τις ανασκαφές αλλά και σπίτι για να ζουν οι ίδιοι.
Οι κάτοικοι του χωριού μαστίζονταν από ασθένειες, όπως η ελονοσία και ο τύφος – η ελονοσία προκαλούνταν από λιμνάζοντα νερά που εξέθρεφαν κουνούπια. Οι Αμερικανοί αμέσως προσπάθησαν να εξυγιάνουν το νερό που έπιναν οι άνθρωποι με χλώριο. Καθώς υπήρχαν αρχαία πηγάδια παντού στην περιοχή τα οποία έχασκαν ανοιχτά, ζώα έπεφταν μέσα σ’ αυτά και σάπιζαν, μολύνοντας το νερό. Αγωνίστηκαν, λοιπόν, να κλείσουν τα πηγάδια. Επίσης, φρόντισαν για την απορροή των λιμναζόντων υδάτων ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος της ελονοσίας.



Οι αρχαιολόγοι είχαν να αντιμετωπίσουν, βέβαια, και την καχυποψία των ντόπιων, οι οποίοι δεν κατανοούσαν το ενδιαφέρον τους για την αρχαιότητα. Μαρμάρινο επιστύλιο με λατινική επιγραφή. Βρέθηκε στη Ρωμαϊκή Αγορά στις 23 Μαρτίου 1896. Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιοι από τους σημαντικότερους αρχαιολόγους της Αμερικανικής Σχολής: ο Bert Hodge Hill, ο οποίος αγωνίστηκε ενάντια στη Λερναία Ύδρα που λέγεται Πειρήνη, τόσο όσον αφορά το μνημείο, την ανασκαφή και τη συντήρησή του, αλλά και όσον αφορά τη σχέση του με τους κατοίκους του χωριού, καθώς το νερό της Πειρήνης τροφοδοτούσε το χωριό όταν ήρθαν οι Αμερικανοί.
Ο Carl Blegen, ο ανασκαφέας της Τροίας και της Πύλου, που έμαθε την τέχνη της ανασκαφής στην αρχαία Κόρινθο. Έφθασε εκεί ως φοιτητής και διενήργησε ανασκαφές στον κεντρικό αρχαιολογικό χώρο και στον Ακροκόρινθο και στο Κοράκου, στον χώρο όπου βρισκόταν το επίνειο της μυκηναϊκής Κορίνθου.



15.9.2019 Η σύγκρουση για τις αρχαιότητες στο μετρό της Θεσσαλονίκης: Ποιες είναι, τι λένε οι εμπλεκόμενοι Και τέλος ο Oscar Broneer, ο οποίος έγινε «Αρχαιοκορίνθιος». Πέρασε τη ζωή του στην Κόρινθο, δούλεψε στην Αθήνα και στα ‘Ισθμια και σήμερα είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του χωριού. Πώς ακριβώς εργάζονταν οι αρχαιολόγοι τότε; «Προσλάμβαναν μεγάλο αριθμό εργατών –μέχρι και εκατό–, γιατί μετακινούσαν μεγάλες ποσότητες χώματος. Καθώς σκοπός τους ήταν η αποκάλυψη των μνημείων, δούλευαν γρήγορα και χωρίς προσοχή στη λεπτομέρεια.
Η καταγραφή της ανασκαφής γίνονταν σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο περιγραφής των δραστηριοτήτων κάθε ημέρας. Δεν υπήρχε σύστημα και κάθε ανασκαφέας είχε τον δικό του τρόπο με βάση την προσωπικότητα, τα ενδιαφέροντα και τις γνώσεις του. Η έννοια της στρωματογραφίας, αν και εμφανίζεται πολύ νωρίς, ήδη από τις αρχές τους 20ού αι., δεν χρησιμοποιείται με τον τρόπο που θα επιθυμούσαμε εμείς σήμερα, δηλαδή στη χρονολόγηση των αποθέσεων και των μνημείων.
Είναι απλώς περιγραφική των χωμάτων που ανασκάπτονταν» λέει η δρ Τζώνου.



Μαρμάρινο άγαλμα της Αρτέμιδος. Ρωμαϊκό αντίγραφο έργου του 425-420 π.Χ. Βρέθηκε στη Ρωμαϊκή Αγορά στις 21 Ιουνίου 1907. Το 1896, όταν ξεκίνησαν οι ανασκαφές στην Κόρινθο, ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα με τα οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι αρχαιολόγοι ήταν αυτό της τοπογραφίας και του εντοπισμού ορισμένων σημαντικών μνημείων.
Έτσι, η καταχώριση των κινητών αντικειμένων που βρέθηκαν στις ανασκαφές δεν ξεκίνησε πριν από το 1903. Λόγω του ότι ορισμένες κατηγορίες αντικειμένων θεωρήθηκαν πιο σημαντικές συγκριτικά με άλλες, αυτές ήταν και οι πρώτες που καταχωρίστηκαν στους καταλόγους. Γι’ αυτόν τον λόγο, στα βιβλία καταγραφών πρώτες προστέθηκαν μερικές επιγραφές, έργα γλυπτικής και αρχιτεκτονικά θραύσματα. Με την πάροδο των χρόνων ο Carl Blegen ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε με την κεραμική και έτσι το 1915 ξεκίνησε την τήρηση ενός αρχείου με τα έργα της. Αυτό που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον στα ευρήματα της κεραμικής είναι ότι στην πλειοψηφία τους προσδιορίστηκαν με το πρόθεμα CP που παραπέμπει στην Κορινθιακή Κεραμική (Corinthian Pottery).



Αρχικά, όλες οι κατηγορίες των αντικειμένων ήταν αριθμημένες σειριακά. Στη συνέχεια, και ενώ οι ανασκαφές επεκτείνονταν, αποκαλύπτοντας έναν τεράστιο αριθμό αντικειμένων, οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν πρακτικό. Επομένως, τα έργα της κεραμικής ήταν τα πρώτα για τα οποία άλλαξε το προϋπάρχον σύστημα αρίθμησης: προστέθηκε ο χρόνος των ανασκαφών ως αναγνωριστικός αριθμός για κάθε αντικείμενο, με έτος έναρξης το 1925.
Έτσι, από το 1925 μέχρι σήμερα στα έργα της κεραμικής αναγράφεται το πρόθεμα C (που παραπέμπει στο Ceramic), το έτος ανασκαφής και ένας επιπλέον αριθμός δίπλα από το έτος. H πρώτη σελίδα του ημερολογίου, με χρονολογία 23 Μαρτίου 1896: «Αρχίσαμε βόρεια, από το δημοτικό σχολείο, με 6 άνδρες, για να αποκαλύψουμε ένα μαρμάρινο ενεπίγραφο επιστύλιο που είχε δει ο Mitchhöfer πριν από 10 χρόνια»



Οι καταχωρίσεις στους καταλόγους αρχικά περιλάμβαναν έναν αριθμό αντικειμένου, την ημερομηνία της ανασκαφής, το σημείο όπου βρέθηκε, μια σύντομη περιγραφή, τις διαστάσεις του και ορισμένες φορές μια αναφορά στον φωτογράφο. Αν και για τις επιγραφές υπήρχε εξαρχής ένα απλό σχεδιάγραμμα για το εκάστοτε εύρημα, όσον αφορά τα έργα της γλυπτικής τα σχεδιαγράμματα προστέθηκαν μετά το 1909, ενώ για τα αρχιτεκτονικά θραύσματα μετά το 1933. Σταδιακά, οι περιγραφές των ευρημάτων γίνονταν πιο λεπτομερείς, ενώ συγχρόνως προστέθηκαν και παραπομπές σε δημοσιεύσεις και στα βιβλία ανασκαφών.
Πριν από το 1927, οπότε εισήχθη για πρώτη φορά το σύστημα των καρτών από την Gladys Weinberg, τα βιβλία καταγραφής των ευρημάτων ήταν χειρόγραφα. To σύστημα των καταγραφών στην Κόρινθο έχει εξελιχθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες λόγω των αρκετών αρχαιολογικών ανασκαφών που έχουν πραγματοποιηθεί. Αν και είναι πολλοί οι αρχαιολόγοι που έχουν συμβάλει στην υλοποίηση του έργου, η Nancy Bookidis και ο Charles K. Williams II είναι κυρίως αυτοί που, από το 1960 μέχρι και το 1990, ανέλαβαν το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου. Σημαντικός σταθμός στην εξέλιξη αυτών των συστημάτων θεωρήθηκε το έτος 2001, όταν διευθυντής των Ανασκαφών Κορίνθου ήταν ο Guy Sanders ο οποίος με τη βοήθεια του James Herbst έκαναν τη μετάβαση στο σύστημα βάσης δεδομένων της Access.
Με αυτόν τον τρόπο έγινε η συσχέτιση των αντικειμένων που βρέθηκαν στις ανασκαφές με ανασκαφικά τους συμφραζόμενα. Βέβαια, παρά το γεγονός ότι η ψηφιακή εποχή βρήκε την Κόρινθο καλά προετοιμασμένη ως προς τη δημιουργία ενός ψηφιακού αρχείου, η υλοποίηση αυτής της διαδικασίας πρόκειται να διαρκέσει πολλά χρόνια, δεκαετίες, και απαιτεί πολλή δουλειά από γενιές αρχαιολόγων στο μέλλον.



Μαρμάρινες αναθηματικές στήλες με λατινικές επιγραφές, 2ος αιώνας μ.Χ. Βρέθηκαν στη Ρωμαϊκή Αγορά στις 4 Απριλίου 1938. Σήμερα συνεχίζεται το σύστημα καταγραφής των αντικειμένων ψηφιακά, ενώ παράλληλα τυπώνονται και καρτέλες καταγραφής αντίστοιχες με αυτές που είχαν σχεδιάσει οι Williams και Bookidis από τη δεκαετία του 1960.
Οι καταχωρίσεις στους καταλόγους είναι διαθέσιμες και online, πρακτική την οποία καθιστά απαραίτη η διαφορετική στάση των γενεών των αρχαιολόγων ως προς τη χρήση των καρτέλλων και των ψηφιακών καταχωρίσεων.
To ψηφιακό αρχείο της Αμερικανικής Σχολής, δημιούργημα του Bruce Hartzler των Ανασκαφών της Αγοράς της Αμερικανικής Σχολής, έγινε προοσβάσιμο online στη διεύθυνση ascsa.net πριν περίπου μια δεκαετία. Ενώ όλοι οι φοιτητές χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά το ψηφιακό αρχείο στην έρευνά τους ως μέρος της τάσης στην αρχαιολογία που θέλει να περιορίσει τη χρήση του χαρτιού, οι παλαιότερες γενιές εμμένουν στη χρήση του χαρτιού.
Επίσης, η καταγραφή της ανασκαφής γίνεται πλέον ψηφιακά στο χώρο χρησιμοποιώντας το IDig, ένα ακόμα εξαιρετικό εργαλείο που δημιούργησε ο Hartzler . Το ψηφιακό αρχείο αποτελεί μια πολύτιμη πηγή στη διαδικασία της έρευνας, γιατί επιτρέπει την ταυτοποίηση και την καταχώριση αντικειμένων και μνημείων από τις αρχές των Ανασκαφών μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, αυτά τα πρώτα τετράδια των ανασκαφών της Κορίνθου αξίζουν πολλά, διότι χάρη σε αυτά βρίσκουμε την καταγραφή της ανασκαφής, δηλαδή των στοιχείων εκείνων που μας βοηθούν να ανασυνθέσουμε τη ζωή των ανθρώπων κατά το παρελθόν. Επίσης, μέσα από αυτά μπορεί να δει κανείς την εξέλιξη της επιστήμης της ανασκαφικής και, τέλος, εκεί μέσα κρύβεται και η καταγραφή της ζωής στο χωριό της αρχαίας Κορίνθου για περισσότερο από έναν αιώνα.



Πηγή: www.lifo.gr