Βρίσκεται 1,5 χλμ. βόρεια των Αθικίων πάνω στο λόφο Σταυρούλι. Ανοικοδομήθηκε το 1941 από το μοναχό Μωυσή Αγαπητού Τριπιτίνια και τον υποτακτικό του Καλλίνικο.
Με το 752/5.11.1945 δωρητήριο συμβόλαιο του Καλαρά Κ. ο Σακελλαρίου Νικ. Ιωάννης δώρισε στη Μονή (Τριπιτίνιας Αγαπητού Μωυσής ηγούμενος) δύο αγρούς από μισό στρέμμα τον καθένα στη θέση Μπαρδάκα και δύο ελαιόδενδρα. Με το 3338/28.5.1956 πληρεξούσιο οι μοναχές Μακαρία ή Μαργαρίτα θυγάτηρ Κων-νου Φιλάνδρα, Συγκλητική ή Στυλιανή θυγάτηρ Νικολάου Μπεθάνη, Ευπραξία ή Ελένη, Βριαίνη ή Βασιλική, Δομνήμα ή Δέσποινα θυγατέρες Γεωργίου Αργυροπούλου, Παχωμία ή Πηνελόπη θυγ. Γεωργίου Παγιασλόγου κάτοικοι Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίων Ταξιαρχών Αθικίων και οι Παναγιώτης ή Παχώμιος Γεωργίου Αργυρόπουλος ιερομόναχος, Ευάγγελος ή Ευγένιος Γεωργίου Τασόπουλος, Ιωάννης ή Ιωάσαφ Δημητρίου Ροζολής μοναχοί κάτοικοι του εν Μπογδανίω Ι. Ησυχ. Αγίας Ευαγγελίστριας διόρισαν και κατέστησαν πληρεξούσιον και αντιπρόσωπόν τους τον Μάρκον ή Μωυσή Αθανασίου Παϊβανά μοναχό για να συνάπτει καλλιεργητικά δάνεια με το Υποκατάστημα της ΑΤΕ Κορίνθου.
Η Ι.Μ. Αγίων Ταξιαρχών και το Ησυχαστήριο «Αγία Ευαγγελίστρα» ανήκουν στη δύναμη της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών (Παλαιοημερολογίτικα). Αριθμούσε το 1940: 2, το 1951: 39, το 1961: 182 κατ. 1981: 48 μοναχές και το 2001: 195 κατ.
Το καθολικό τρίκλιτος σταυροειδής με τρούλλο είναι αφιερωμένο στη Σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ, Γαβριήλ και πασών των επουρανίων δυνάμεων ασωμάτων. Άρχισε να κτίζεται το 1964 και αποπερατώθηκε το 1968. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του είναι έργο του καλλιτέχνη Θεοφάνη Νομικού. Το προσκυνητάριο της εικόνας είναι έργο κλασσικής εκκλησιαστικής τέχνης του Κων-νου Μάνεση. Στο καθολικό υπάρχει η επιγραφή: «Ανηγέρθη εκ βάθρων γης ο θείος και πάνσεπτος ούτος Ναός της συνάξεως των Παμμεγίστων Ταξιαρχών εν έτει 1964. Ιστορήθη δε και είληφε τέλος ως οράτε εν τω κάλλει τούτων εν έτει 1968 μηνί Νοεμβρίω αρχιερατεύοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κορινθίας κ.κ. Καλλίστου και ηγουμενευούσης της πανοσιολογιοτάτης μητρός Μακαρίας, δια κόπου και εξόδου πολλού αυτών και της συν αυτοίς συνοδείας, ης τα ονόματα δεν αναγράφω ώδε, αλλ’ ο γράφων αυτά Θεός καταξιώσαι αυτούς εις την αιώνιον βασιλείαν. Μνήσθητι και του δούλου σου Ε.Θ. Μαυρικάκι του καπιάσαντος δια την ποίησιν του αγαθού τούτου έργου και των μαθητών Ι. Ζάμπου και Δ. Ζαχαράκη. Ο άνθρωπος ως χόρτος αι ημέραι αυτού.»
Γύρω από το καθολικό υπάρχουν τα παρεκκλήσια της Αγίας Παρασκευής, του Τιμίου Σταυρού και του Αγίου Νικολάου. Το εντυπωσιακό συγκρότημα συμπληρώνουν τα κελιά, οι ξενώνες, τα εργαστήρια κλπ.
Εκκλησίες
Με το από 14.12.1911 Β.Δ. (ΦΕΚ 350/22.12.1911 τ.Α) ορίστηκε ως ενορία του χωριού «η Ευαγγελίστρια» στην οποία ανήκαν και τα παρεκκλήσια: Άγιος Γεώργιος, Άγιος Δημήτριος, Άγιος Ιωάννης, Άγιος Παντελεήμων του χωριού Αλαμάνου, Αγία Παρασκευή, Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Άγιος Ανδρέας, Άγιος Νικόλαος, Άγιος Γεώργιος, Κοίμησις της Θεοτόκου και Άγιος Αθανάσιος.
1. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ή Ευαγγελίστρια. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και έχει κτιστεί τρεις φορές 1837, 1860 και 1876 μ.Χ., όπως σημειώνεται στην εντοιχισμένη βορεινή πλευρά πάνω από την πόρτα. Το καμπαναριό της, που είναι μοναδικό αρχιτεκτονικής ωραιότητας, κτίστηκε το 1923 από το Μικρασιάτη μάστορα Γ. Σιδέρη και έχει ύψος 24 μ.
Με συμβόλαια των συμβ/φων Κλεωνών δώρισαν στον Ι.Ν. «ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» οι: α) Ρεκλείτης Εμμανουήλ από Κλένια 15 καρποφόρα ελαιόδενδρα στη θέση «Ράχη Μπαρδάκου» αξίας 140 δρχ. (1055/4.12.1905 εκκλ. Επίτροπος Νέζης Δ. Ιωάννης), β) Σενής Π. Χρήστος αγρό ενός στρέμματος στη θέση «Σαραγκινιά» αξίας 150 δρχ. (1044/23.2.1908 εκ. Επίτροποι Νέζης Δ. Ιωάννης και Οικονόμου Σ. Παναγιώτης), γ) Λέκκας Αναστ. Κυριάκος μια γούβα ασβεστοκάμινου με την περιοχή του στη θέση «Δύο Βουνά» και δύο ελαιόδενδρα στη θέση «Σπηλιά Αγίου Ανδρέου» αξίας 1200 δρχ. (1830/31.10.1939 εκκλ. Επιτρ. Παπαδάς ή Ζαχαράτος Κων. Δημήτριος), δ) Ελένη χήρα Ανδρέου Σούκουλη ο γένος Γεωργίου Παν. Λέκκα κάτοικος Αγίου Ιωάννη δύο αγρούς στη θέση «Συκιές» 300 και 200 τ.μ. αξίας 5.000 δρχ. (730/23.9.1945 εκκλ. Επίτροπος Παναγόπουλος Παν. Γεώργιος).
Οι κάτοικοι με το 324/20.11.1894 συμβόλαιο του συμβ/φου Δανόπουλου Γ. Ιωάννη διόρισαν γενικούς και ειδικούς πληρεξουσίους τους τους: Διδασκάλου Λεωνίδα, Σακελλαρίου Αθ. Ευάγγελο, Λέκκα Ι. Θεοφάνη, Οικονόμου Κ. Χρήστο, Παπαδά Κων-νο, Παπαδά Χ. Παναγ., Σενή Π. Χρήστο, Κόλλια Β. Μιχαήλ, Νέζη Ιωάννη, Νέζη Παναγ., Γκότση Ι. Κων-νο, Γκότση Ιωάννη ιερέα, Λέκκα Γ. Χρήστο και Νέζη Κ. Αναστάσιο και ελεγκτές αυτών και του ταμείου τους: Καγκλή Χ.Ν., Κόλια Γ. Σπύρο, Μικρό Δ. Γεώργιο, Δασκαλόπουλο Θεοφάνη και Ρωμέση Ματθαίο και τους χορήγησαν το δικαίωμα να νοικιάζουν τη χορτονομή των ήμερων και άγριων τόπων και ποιμνιοστασίων, τα πόσιμα ύδατα της θέσης Ρητού, τα τσίπουρα των αμπέλων και τα εισπραχθέντα χρήματα να χρησιμοποιούν για τον καλλωπισμό όλων των ιερών ναών και για διάφορα άλλα κοινοτικά έργα.
Επειδή ο Σούκουλης Χ. Παναγιώτης γεωργοποιμένας κάτοικος Αγίου Ιωάννη διετάραξε την ανεπίληπτο νομή και κατοχή του στανοτοπίου της κοινότητας στη θέση «Μεσοράχη» οι πληρεξούσιοι Νέζης Κ. Αναστάσιος, Κόλιας Β. Μιχαήλ, Παπαδάς Π. Κων-νος κτηματίες, Νέζης Δ. Ιωάννης έμπορος και οι ιερείς Λέκας Χρήστος και Γκότσης Ιωάννης του έκαναν αγωγή και έφεραν προσωρινά μέτρα. Μεταξύ των παραπάνω πληρεξουσίων και αυτού συντάχτηκε το 1206/25.5.1908 πρακτικό από το συμβ/φο Γεώργιο Επ. Τσαντήλα. Ο Σούκουλης Χ. Παναγιώτης δήλωσε ότι προς αποφυγή άλλων εξόδων και δαπανών αναγνωρίζει ως βάσιμη και νόμιμη την αγωγή, ομολόγησε ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα κατοχής, νομής και κυριότητος στο ποιμνιοστάσιο της κοινότητας στη θέση «Μεσοράχη» «οριζόμενον γύρωθεν με Ρεύμα Βουκίνας, με όρια Μονής Φανερωμένης, με θέσιν Λάκεζα, χωράφια Τζώρτζη, Κοριτζιά Μικρού, Βρέστεζας, Σεσιγκλιάτη και ρεύμα Μετύρθρας αποτελούμενο εκ χιλιάδων στρεμμάτων αγρίου και ημέρου τόπου.» Ομολόγησε τα αναμφισβήτητα δικαιώματα της κοινότητας επί του ποιμνιαστασίου σύμφωνα με την 10/1878 απόφαση του Αρείου Πάγου και υποσχέθηκε ότι του λοιπού δεν θέλει διαταράξει τη νομή και κατοχή αυτής επί του επιδίκου ποιμνιοστασίου.
Για το ίδιο θέμα συντάχτηκε το με αριθμό 2404/23.2.1910 πρακτικό μεταξύ των πληρεξουσίων και του Σούκουλη Χ. Νικολάου.
Στο φύλλο 404/28.9.1913 της Εφημερίδας «ΝΕΑ ΚΟΡΙΝΘΟΣ» δημοσιεύεται προκήρυξη του εκκλησιαστικού Συμβουλίου (Σωτηρόπουλος Σ. Παναγιώτης, Νέζης Δ. Αντώνιος και Γκότζης Δ. Κων-νος) με την οποία εκτίθεται σε πλειοδοτική δημοπρασία από 29.9. έως 26.10.1913 η εκ 4.000 οκάδων συλλεγείσα υποστάθμη (λάσπη) από τα οινοβυτία των ενοριτών. Το Υπουργείο Παιδείας με την 38494/22.10.1915 απόφασή του ενέκρινε τον προϋπολογισμό για την αντικατάσταση της στέγης που ανερχόταν στο ποσό των 2100 δρχ.
2. Άγιος Γεώργιος: Με το 5240/8.9.1919 συμβόλαιο του Σοφ. Σπυλιόπουλου ο Αλέξιος Κ. Παπανικολάου δώρισε στον Ι.Ν. «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» τον ιδιωτικό ναό επονομαζόμενον «Άγιος Γεώργιος» στη θέση Ρουμιά με την περιοχή του και με όρια γύρωθεν ελαιόδενδρα Δημ. Ρωμέση, δρόμο, Αθανάσιο Π. Τόγια και αλώνια Πιετρέων με τα σκεύη και τα λοιπά παραρτήματα, αξίας 3.000 δρχ. Το ναό αυτό είχε αγοράσει από το Γεώργιο Ρωμέση δυνάμει του 6824/2.9.1919 συμβολαίου του συμβ/φου Τρικάλων Κων-νου Δήμη.
3. Αγία Τριάδα στη θέση Ρουμιά, στην ομώνυμη πλατεία.
4. Μεταμόρφωσις του Σωτήρος στη συνοικία Πηγάδια. Στις 6 Αυγούστου που εορτάζει πανηγυρίζει το χωριό.
5. Αγία Παρασκευή κοιμητήριο κοντά στο λόφο Μαλιμπάρδι. Το Δημοτικό Συμβούλιο του δ. Κλεωνών με την 4/17.1.1894 πράξη του αποφάσισε να μετατεθεί το Νεκροταφείο από τον ενοριακό ναό «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» και όρισε να ενταφιάζονται στο εξής οι νεκροί στα παρακείμενα δύο παρεκκλήσια «Αγία Παρασκευή» και «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος». Από το 1920 και μετά είναι το κοιμητήριο του χωριού.
Εξωκκλήσια: 1. Άγιος Ιωάννης 2. Αγία Αικατερίνη 3. Άγιος Αθανάσιος 4. Άγιος Ανδρέας 5. Οσία Ματρόνα (Ματράγκα) 6. Άγιος Νικόλαος στη θέση Κιάφα. 7. Αναλήψεως και 8. Αγία Μαρίνα στο Αλαμάνο. 9. Άγιος Δημήτριος[1]. Βρίσκεται νότια του χωριού και σε κορυφή υψώματος, που δεσπόζει της περιοχής. Οι εσωτερικές επιφάνειες είναι κατάγραφες με τοιχογραφίες που σύμφωνα με τη σωζόμενη στο εσωτερικό υπέρθυρο της εισόδου του κυρίως ναού κτητορική επιγραφή εκτελέστηκαν από το Ναυπλιώτη αγιογράφο Δημήτριο Κακαβά κατά το έτος 1611. Το κείμενο της επιγραφής έχει ως εξής:
V ΑΝΗΣΤΩΡΙΘΗ Ο ΘΕΙΟΣ Κ(ΑΙ) ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ [ΟΥΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ] Κ(ΑΙ) ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ ΕΠΟΝΟΜ(ΑΖΟΜΕΝΟΥ] ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ Κ(ΑΙ) ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΩΤ(ΑΤΟΥ) ΕΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΗΣ ΚΥΡΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟ ΕΠΙΚΛΗΝ……ΜΙΑΤΗΣ(;) ΕΠΙ ΕΤΟΥΣ ΖΡΙΘ΄ ΙΝΔ(ΙΚΤΙΩΝΟΣ) Θ΄ χειρ δημητρίου κακαβά εν μηνί αυ(γούστω).
10. Κοίμησις της Θεοτόκου – Παναγίτσα του Ρειτού. Βρίσκεται 500μ. ανατολικά του δρόμου Αθίκια – Αγιάννης στον ερειπωμένο χώρο του εγκαταλελειμμένου από το 1840 οικισμού Ρητού, ο οποίος υπήρξε ο ενοριακός ναός του. Οι κάτοικοί του μετεγκατεστάθησαν αρχικά στην Κάστριζα, σε θέση καλούμενη Κιάφα και τελικά στα Αθίκια.
Στο πάνω μέρος της νότιας θύρας του αρχικού ναού υπάρχει η ακόλουθη επιγραφή:
V ΙΣΤΟΡΙΘΥ Ο ΘΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΔΩΝ ΤΟΥ ΕΔΕΣΙΜΟΤΑΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΙΚΟΝόμου ΣΤΑΜΑΤΗ ΙΕΡΕΟΣ [ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΙ]ΠΟΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΝ ΕΙΣ ΨΥΧΟΦΕΛΗΝ ΤΟΥΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΟΝΕΟΝ ΑΥΤΟΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΕΜΟ […] ΙΟΥΛΙΟΥ 17.
Η συνέχεια της επιγραφής δίδεται στο υπέρθυρο της δυτικής θύρας που οδηγεί στην προσθήκη του ναού και έχει ως εξής:
V ΔΙΑ ΧΥΡΟΣ ΑΝΑΞΙΑΣ ΕΜΟΥ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΑΣΙΜΑΚΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΤΟ ΕΠΙΚΛΗΝ ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΛΟΥ εκ του καλαβρίτου.
Στην Προσκομιδή ο Ασημάκης Καπετανόπουλος υπό την Άκρα Ταπείνωση, εσημείωσε στη στήλη των ζώντων τα εξής: «Μνήσθητι Κύριε Σταμάτη ιερέως, Ελεούσης πρεσβυτέρας …… και του δούλου σου Ασημάκη» Πρόκειται για το χορηγό της αγιογράφησης ιερέα Σταμάτη, τιμημένο με το αξίωμα του οικονόμου, τη σύζυγό του Ελεούσα και τον αγιογράφο Ασημάκη. Κατά τον Γριτσόπουλο επειδή «ατυχώς η επιγραφή στον τελευταίο στίχο υπέστη φθορά λόγω πτώσεως τεμαχίου από το λεπτό κονίαμα του τόξου της θύρας ακριβώς στο σημείο της χρονολογίας δεν είναι δυνατόν να απέχη πολύ από τα μέσα του ΙΗ΄ αιώνος (μετά το 1750).»
Ιερείς Ρητού – Αθικίων
Στις 9.4.1834 στην ενορία «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» στο χωριό Ρητό εφημέρευαν οι: Συμεών Ιερομόναχος από το Σοφικό, που ήταν 50 ετών, γνώριζε τα κοινά γράμματα και κατείχε μία οικία και ο Σακελλαρίου Κ. Αθανάσιος, ετών 70, ο οποίος κατείχε 6 στρ. χωράφια, 2 στρ. αμπέλια, 6 ελαιόδενδρα, 40 γιδοπρόβατα, μια οικία, εφημέρευε σε 40 οικογένειες και από τον Αύγουστο του 1834 είχε παύσει να ιερουργεί. Επειδή ο παραπάνω δεν ασκούσε τα ιερατικά του χρέη το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Ρητού στις 14.11.1835 (Αναγνώστης Διδασκάλου Πρόεδρος και μέλη Γεώργιος Σούκουλης, Δημήτριος Ρωμέσης και Γεώργιος Λέκας) εξέλεξε και ζήτησε τη χειροτονία του Αναγνώστη (Δημητρίου) Ιωάννου Μικρού, που ήταν 32 ετών. Ο Μητροπολίτης Κύριλλος με το 479-480/19.11.1835 έγγραφό του στη Ι.Σ. ζήτησε την έγκριση της χειροτονίας του για το χωριό Ρητό, που αποτελείτο από 60 περίπου οικογένειες. Αυτή με την 3750 – 3802/8.1.1836 απόφασή της την ενέκρινε.
4. Αναγνώστης (Αναστάσιος) Ιωάννου Οικονόμου (1817 – 1899). Στις 30.3.1845 οι κάτοικοι ζήτησαν τη χειροτονία του για τα χωριά Αθήκι και Βαρούσι, γιατί ο ένας ιερέας Δημήτριος Ιωαν. Μικρός δεν επαρκούσε για τα τρία χωριά Ρητό, Αθήκι και Βαρούσι, που αριθμούσαν 85 οικογένειες. Τα από Ρητό 30.3.1845 και από Χιλιομόδι 27.4.1845 έγγραφα δημοσιεύσαμε στις σ. 38-40 του Αου τόμου. Στη χειροτονία του αντέδρασε ο Αναγνώστης Ιωάννου Μικρός, εφημέριος Ρητού και αναφέρθηκε στις 15.6.1845 στην Ι.Σ. Ανέφερε, ότι ο προτεινόμενος ήταν δημοτικός εισπράκτορας και εξάδελφος του Δημάρχου Α. Σοφόπουλου και παριστάνουν «ότι το χωρίον τούτο σύγκειται δήθεν από 80 οικογενείας, ότι προσκολώνται εις αυτό και έτερα δήθεν χωρία ενώ ως ερρέθη σύγκειται από 60 μόλις, εις δε τα υπόλοιπα ζευγαλατιά (κι ουχί χωρία) κατοικούν και ξεχειμάζουν οι αυτοί κάτοικοι και ενορίται, οίτινες κατά τας Κυριακάς και λοιπάς εορτάς λειτουργούνται εις την αυτήν ως ερρέθη εκκλησίαν «η Κοίμησις της Θεοτόκου», διότι δεν υπάρχει ετέρα ……»
Η Ι.Σ. με το 13313 – 13316/22.6.1845 έγγραφο της προσκάλεσε το Μητροπολίτη Αχαΐας να τον χειροτονήσει. Για μικρό χρονικό διάστημα ήταν Γραμματοδιδάσκαλος.
5. Γκότζης Δ. Ιωάνννης (1848 – 1920). Στις 5.7.1881 οι κάτοικοι ζήτησαν τη χειροτονία του, επειδή ο Μικρός Δημήτριος κατέστη ανίκανος λόγω βλάβης των οφθαλμών του. Η Ι.Σ. αρχικά δεν ενέκρινε τη χειροτονία του γιατί τότε εφημέρευαν τρεις ιερείς Μικρός Δημήτριος, Οικονόμου Αναστάσιος και Σακελλαρίου Χριστόφορος ιερομόναχος Ι.Μ. Φανερωμένης. Τελικά η Ι.Σ. με την από 31.8.1881 απόφαση της ενέκρινε τη χειροτονία του, επειδή το ηγουμενοσυμβούλιο της Ι.Μ. δεν επέτρεψε στον Σακελλαρίου Χριστ. να εφημευρεύει στο χωριό Αθίκια. Ο παραπάνω υπέβαλε το από 156/16.9.1866 απολυτήριο του Ελληνικού Σχολείου Ναυπλίας, χειροτονήθηκε το 1881 και απεβίωσε στις 10.10.1920. (έγγρ. 1175/30.10.1920 Μητρ. Κορ.).
6. Λέκας Γεωργ. Χρήστος (1861 – 1931). Στις 29.1.1902 επειδή στο χωριό εφημέρευε μόνο ο Γκότζης Δ. Ιωάννης οι κάτοικοι ζήτησαν τη χειροτονία δεύτερου ιερέα και πρότειναν τους Οικονόμου Ηλ. Ιωάννη δημοδιδάσκαλο και τον Οικονόμου Κ. Χρήστο τελειόφοιτο Ελληνικού Σχολείου.
Σε αντικατάσταση του Αναστασίου Οικονόμου, που απεβίωσε χειροτονήθηκε ο Λέκας Γ. Χρήστος στις 5.6.1904 ιεροδιάκονος και στις 23.8.1904 πρεσβύτερος, ο οποίος κατείχε ενδεικτικό Β΄ τάξεως Ελληνικού Σχολείου. Απεβίωσε το Μάρτιο του 1931 (έγγρ. 467/21.3.1931 Μητρ. Κορ.) Το έτος 1920 ιερουργούσαν οι ιερείς Γκότσης Ιωάννης και Λέκας Χρήστος.
7. Οικονόμου (Οικονομόπουλος) Ηλ. Ιωάννης 1877 Δημοδιδάσκαλος. Η Ι.Σ. διαβίβασε την από 8.1.1922 αίτηση των Παύλου Γ. Νέζη και Ηλία Π. Ρεκλείτη που ζητούσαν την εκλογή δευτέρου εφημερίου για τα Αθίκια, στον Επίσκοπο Αργολίδας, που ήταν τοποτηρητής Κορινθίας[2]. Πιθανόν να χειροτονήθηκε το 1922.
8. Ρωμέσης Δημ. Φίλιππος. Γεννήθηκε το 1886 στα Αθίκια και από 1913-1932 ήταν παπάς και δάσκαλος στον Άγιο Ιωάννη. Απεβίωσε το 1978. Παντρεύτηκε τη Μαρία Παντελή Σπυρ. Καλαρά από το Χιλιομόδι και είχε γιο τον Παντελή 1918 συζ. Μαρίνα Παντελή Δ. Διδασκάλου 1915. Παιδιά τους: Φίλιππος 1939, Μαρία 1940, Παναγιώτα 1942, Δημήτριος 1944, Αλεξάνδρα 1947 και Ελένη 1949.
9. Μπαϊραχτάρης Δημήτριος (1959-1965) από Άγιο Βασίλειο.
10. Αρβανιτάκης Παναγιώτης 1965-68 από Κόρινθο.
11. Κυριακός Παναγιώτης 1968-69 από Καισαριανή.
12. Κώρος Σωτ. Σπυρίδων 1969 – 2002 από Εξοχή Αργολίδας.
13. Περαχωρίτης Ιωάννης από 2007 έως σήμερα. Από το 1994 – 2007 ιερουργούσε στο χωριό Σπαθοβούνι.
Ησυχαστήριο Αγία Ευαγγελίστρια Αθικίων
Ο Λέκκας Ζαχ. Αθανάσιος με το 2434/14.5.1953 συμβόλαιο του συμβ/φου Καλαρά Κ. πούλησε αγρό έκτασης 3,940 στρεμμάτων με τα εντός αυτού πευκόδενδρα στη θέση «Μπογδάνι» στους μοναχούς Μεθενίτη Παν. Κοσμά, Σερετάκη Χρ. Φιλάρετο, Ροζολή Δημ. Ιωάσαφ, Παϊβανά Αθ. Μωυσή, Τασόπουλο Γεωρ. Ευγένιο και στον ιερομόναχο Αργυρόπουλο Γεωρ. Παχώμιο, οι οποίοι από κοινού κατέβαλαν το τίμημα των δύο εκατομμυρίων δρχ. και με τη δέσμευση ότι κανένας από αυτούς δεν έχει το δικαίωμα να πουλήση ή να μοιράσει χωρίς την συγκατάθεση των υπολοίπων.
Με το 4593/30.8.1959 συμβόλαιο του ίδιου συμβ/φου ο Παπανικολάου Αλεξ. Γεώργιος πούλησε ένα πευκοτεμάχιο στη θέση Μπογδάνι έκτασης πετρώδους και αγρίας 13 περίπου στρεμμάτων, που περιείχε 60 πευκόδενδρα και άγριες ελιές στους παραπάνω μοναχούς, τους οποίους αντιπροσώπευε ο Μάρκος ή Μωυσής Αθανασίου Παϊβανάς αντί 2.000 δρχ.
Όνομα βιβλίου: Ο ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΚΛΕΩΝΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 19ος – 20ός Αιώνας
Συγγραφείς: Ξενοφών Ηλίας –Ζωή Ηλία
Τηλ. Παραγγελιών: 6946204409
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου